No. 28
VRIJDAG 8 DECEMBER 1933
,,'t Is anders wèl een veelbewogen week.... dertig- of veertigduizend,
geloof ik.... ai het zilver.... jawel, maar om zoo'n kind nu vongoed te
houden!.... Interessante weekinbraakSweepstake.... Inbraak."
„Moeder kwam de gerekte tenorstem van Cedric, „hier is mevrouw
Owen, met mejuffrouw Evangeline Owen, en juffrouw Morris, de winnares
van de Sweep
Het gebabbel hield op. In de plotselinge stilte trad het trio van Bringw n
het groote, weelderige salon binnen, dat vol zat met dames uit de buurt. Als
met één blik keken zij op, de kopjes in de hand nieuwsgierig staarden zij
naar het meisje met den opzichtigen groenen hoed, den bril, den goedkoopen
mantel. 7
Dus dat was ze? Groote hemel....
Mevrouw Hamble trad glimlachend toe, om haar gasten met woord en
gebaar welkom te heeten. Haar neus en haar oogen echter werden door haar
glimlach niet minder scherp.
„Ik ben blij, dat u komt, mevrouw Owen. U hebt toch zeker dat heele
eind'niet geloopen met dat weer? O ja natuurlijk u hebt u door Billy
nes laten vervoeren. En wat zie jij er goed uit, Evangeline...
„Zij kan me niet uitstaan," dacht Evangeline, voor den duizendsten keer.
„Zij wordt echt de ouderwetsche schoonmoeder van de anecdotenblaadjcs."
„En wat een model-verloofde, om terwille van den beminde zoo'n zond
vloed te trotseeren 1 Dat is ware liefde. En hebben jullie heusch..
„Ja, we hebben juffrouw Morris meegebracht."
„Prachtig! We zijn heel blij, dat we
de gelegenheid krijgen, eens een echte
levende Sweep-winnares te feliciteeren. Hoe
maakt u 't
„O dank u, goed, mevrouw." (Snuf 1)
„Gaat u zitten. Hier, juffrouw Morris,
is 't niet Mooi. U hebt zeker net een
gevoel, of 't een sprookje is, niet 't Is
kolossaal. De moderne Asschepoes 1" Een
schril lachje. „Evangeline wil zeker graag
bij Cedric zitten. Ik dacht al, dat hij den
heelen middag in de biljartkamer bleef,
maar jij hebt hem er uit weten te krijgen 1"
Een schril lachje. „Zitten we allemaal pret
tig
„O, dank u, ik zit best," antwoordde
juffrouw Morris.
„En wat was u nu van plan
„Ja, da weet ik niet, hoor! Ik blijf kalm
waar ik ben eerst es 'n beetje op adem
kommen."
Er steeg een zucht op uit dien kring
van theedrinkende oude dames en oude
vrijsters. Dat onmogelijke kind van Bring-
wyn had het grootste buitenkansje gehad,
dat er maar te halen was, en zij wist er
geen weg mee 1 Alle anderen in de kamer
(één persoon uitgezonderd) zouden wel ge
weten hebben, hoe zij dat geld moesten
omzetten in puur geluk. O, wenschen en
droomen, lang gekoesterd, die nooit in
vervulling gaan 1
Die ééne uitzondering was Rosamond
Pritchard, de jongste der vijf ongetrouwde
zusters Pritchard. Achter het strakke uiter
lijk eener oude vrijster had zij het hart van
een droefgeestig schoolmeisje. Zij zat te
denken „Al had ik de Sweep gewonnen,
dan hielp 't me toch niet meer. Ik zou er
het eenige echte geluk niet door krijgen.
Het zou me niet kunnen*geven, wat Evan
geline Owen heeft 1"
Evangeline had, na dien koelen groet
„Hallo, Evangeline" in de hall, haar pein-
zenden blik om zich heen gehouden als een
mantel. Haar verloofde mompelde „Mooie
toestand 1 Hoe bevalt 't je met dat onmo
gelijke schepsel Zou 't lang duren ter
wijl hij haar een kopje thee reikte. Maar
zijn meisje hoorde het nauwelijks zij luis
terde naar haar eigen gedachten. Buiten
viel nog de koude lenteregen, maar Evan
geline voelde zich als vóór een onweer
gespannen, gevoelig voor iedere bekende
kleinigheid. Zij voelde het neerbuigend
gebaar van Cedric, toen hij toast rondreikte
op een kostbare schaal zij voelde de sfeer
van beschermenden, half bedwongen spot.
Evangeline had al een massa vervelende
partijtjes op Pantavon meegemaakt. Waar
om leek dit haar dan zoo anders Kwam het
door de manier, waarop de Hambles Minnie
behandelden Kwam het door het sissend
gefluister tusschen haar aanstaande schoon
moeder en de doktersvrouw „Ja, heel
Van een stoer en sterk geslacht
eigenaardig.Je begrijpt niet, waar ze zin in hebben.Maar ja, als je
zoo krap zit
Evangeline bewoog even, geprikkeld, haar linkerhand. Cedric's'ring
was nauw en zwaar aan haar vinger.
„Angy heeft weer een bui," dacht haar toekomstige echtgenoot. „Enfin,
we zullen eens kijken, of we niet wat meer uit het wonderdier kunnen halen
dan de anderen 1" En hij wrong zich tusschen de knieën en tafeltjes door naar
de plek, waar Minnie Morris van haar thee zat te genieten als een kind, dat
getracteerd wordt.
„Mag ik mij komen koesteren in de afstraling van het succes Cedric,
de eenige man in het vertrek, liet zich neerzinken op een laag stoeltje, tus
schen Minnie en de doktersvrouw in. „Begrijpt u nu, hoe we u allemaal be
nijden
„Benijden Ik zou niet weten waarom," zei juffrouw Morris. „Je ken
trouwens nooit weten. Hoe meer je heb, hoe meer je wil hebben, zegt 't spreek
woord."
„Eh.in ieder geval is 't heel vriendelijk van u, om u zoo in 't publiek
te vertoonen. Vindt u 't niet een beetje onaangenaam?"
„O, dat gaat best," antwoordde Minnie. Zonder verlegenheid at zij haar
vierde koekje ze hadden in ieder geval wóór voor hun geld, dacht zij.
„Ik vind 't echt een bewijs van uw goede hart.
„Een goed hart is meer waard dan een kroontje," zei juffrouw Morris,
in een oogenblik van stilte om haar heen. Nu zij aan 't praten was gegaan,
