HET OUDSTE
BOORVELD
No. 28
k
Waar de boor in den bodem verdwijntde inlander op den voor
grond draait den beitel af en toe een halven slag omboven staan
de arbeidersdie hefboom en boor beurte'ings opheffen en laten vallen.
van met touwen aan elkaar gebonden palen.
Deze toren dient o.a. om er het rad in
op te hangen, waarover een bamboe-kabel
loopt, waarmede later het zout wordt opge
haald; het boren zeil geschiedt met een
ijzeren beitel, die beurtelings wordt opgehaald
en neergelaten door middel van een langen,
horizontaal geplaatsten hefboom. De hefboom
wordt niet mechanisch bewogen, maar door
acht a tien arbeiders, ongeveer zooals bij onze
oude brandspuiten met een zwengel. Het zout
wordt naar boven geheschen, gezuiverd en
verdampt, waarbij men gebruik maakt van de
heete gassen, die uit de booropeningen ont
snappen. Het spreekt vanzelf, dat alle werk-
z tamheden veel tijd vragen er worden bijna
geen machines gebruikt, doch daar staat
tegenover, dat deze methode om al borend
in de aarde door te dringen, reeds eeuwen
geleden werd toegepast, toen elders op de
wereld niemand kon bevroeden, dat de mensch
de schatten beneden de oppervlakte der aarde
in het daglicht kon brengen.
Het oudste boorveld der wereld is een interessant museum
van primitieve techniek, die in eeuwen niet veranderd is.
Het bevindt zich bij Tselintsin, inde Chineesche provincie Setsch-
nan, aan een zijrivier van de Yangtse. Reeds 2000 jaar geleden
werd daar zout gevonden, dat eerst in kuilen kon worden ge
wonnen, doch waarvoor later geboord moest worden, toen de
voorraad aan de oppervlakte uitgeput was. Dit boren ging met
primitieve middelen; eerst wordt een schacht gegraven van on
geveer 25 M. diep, waarboven een boortoren wordt gebouwd
Tselintsinde stad van het oudste boorveld ter wereld.
Hoe de pijlers der houten torens
van Tselintsin zijn samengesteld.
Overzicht van het zoutindustrie-terrein van
Tselintsin met de talrijke boortorensde
primitiexfe houten torens worden tot een
hoogte van 50 M. gebouwd.
