Ronnie voelde een eigenaardigen schok bij die woorden „oude tijd". Hij
gaf toe, dat ze gelijk had maar hij hoopte, dat juffrouw Morris
hem niet kwalijk zou nemen, dat hij nog één ding vroeg die foto, die
ze op haar kamer uit de la hadden zien komen, was dat geen portret
van sir Leslie Trentham?
„"Eoe die brutale politie in m'n rommel zat te snuffelen Ja, da's 'n por
tret van 'm, met ze handteekening d'r op. Maar 'n meissie hoeft toch niet
verloofd te zijn met alle mannen, waar ze 'n portret van hét redeneerde
juffrouw Morris met zoetsappige logica. „Ik heb u toe toch al verteld, dat
't 'n meneer was, waar ik es bij in huis heb gewerkt
Ronnie stelde zich snel Minnie voor, met haar muts op, een gootsteen
uitboenend in de keuken van sir Leslie Trentham's huis hij kon moeilijk
raden, dat Minima Starr bedoeld werd, die in Trentham's theater als kamenier
twee regeltjes had moeten zeggen. „En vanochtend bin ik effen bij 'm aan-
geloopen, om 'm te vertellen, dat ik zoo'n geluk gehad heb, en ie was vreese-
lijk aardig, en toen heb ie me vrijkaartjes gepresenteerd voor dat nieuwe
stuk, dat ie gaat spelen, voor mijn en voor mijn vrinden dat wil zeggen
jullie."
„Erg vriendelijk," zei Ronnie, zijn hoed achteruit duwend, die hem
van ongewoonte pijn deed op het voorhoofd. „Daar heb je aan de lunch niets
van verteld
„Wou ik as 'n verrassing voor later bewaren. Meschien was 't maar
goed ook, dat ik er niks van gezegd heb. 't Schijnt al erg genog te zijn, dat
u me één keertje in 'n auto heb zien zitten met 'n heer, en dat ie ze hoed
af hét genomen om me gedag te zeggen Dan denken ze maar dadelijk, dat
je met 'm verloofd ben," zei Minnie op diep beleedigden toon. „En dan durven
ze nog te zeggen, dat mannen niet roddelen."
De uitweiding over dit onderwerp deed haar goeden dienst, totdat zij
de breede, lichte steenmassa van het Dorchester-hotel voor zich zagen op
doemen, en de balcons vol geraniums één dier rijen hun eigen verblijf
onderstrepend onder de ramen.
Jammer, peinsde Ronnie, die kleine, gezellige, voegzame Minnie was
aan 't veranderen begon moeilijk te worden. Die ellendige knaap ook,
die met haar verloofd was Al die ellendige lui, die met haar praatten over
„vroeger tijd", en daardoor Ronnie's opvattingen omtrent de kleine Minnie-
Asschepoes van Bringwyn door elkaar gooiden
Had hij haar gekrenkt Hij smeekte haar, zich zijn standpunt in te
denken. Het heksje begreep er alles vandie toe
nemende atmosferische storingen bij 'n jongen man,
die anders zoo kalm, nonchalant vriendelijk was, had
den zelfs 'n prikkel van prettige onrust kunnen zijn.
„Veertien dagen geleden zou ik het interessant
gevonden hebben," dacht zij snel, „maar nu staan
de zaken anders Ik heb nu wel wat anders aan mijn
hoofd dan de vraag, of een jonge man op het punt
staat, verliefd op me te worden. Ik moet vóór alles
weten, of Leslie niet terugkomt op zijn plan, om
me een kans te geven. Ik kan m'n tijd niet aan wat
anders vermorsen. Ik moet dien Ronnie voorloopig
niet aankijken."
Hij deed zijn best, om door haar aangekeken te
worden. Koppig keek zij voor zich uit, de straat
door, die in den zonneschijn lag te bloeien van
vooravond-verkeer. Toen hij niet slaagde, begon
Ronnie uiteen te zetten, dat hij zich niet wilde be
moeien met de vriendschappen van juffrouw Morris.
,,'t Gaat alleen om dat geld, dat u gekregen
hebt." (O ja, het geld! Dat vergat zij maar telkens!)
„En u bent zoo vriendelijk geweest, daar mijn firma
een stuk verantwoordelijkheid over op te dragen.
En aangezien ik, persoonlijk, toe moet zien, dat
geen mensch er zijn hier zoo'n massa ongure
elementen u probeert te.... enfin, ronduit ge
zegd te berooven, daarom.
Met een stem van verontwaardiging viel Minnie hem in
de rede: „Als u daar sir Leslie Trentham misschien mee
bedoelt die heeft genoeg geld van z'n eigen, en 'n keurigen auto, dat heb
u zelf gezegd dus u ken nooit zeggen, dat 't die er om te doen is, om 'n jong
meissie van d'r geld te berooven!"
„Maar, juffrouw Morris! U begrijpt me heelemaai verkeerd! Ik heb
volstrekt niet gezegd...."
„Dat zelie me ten minste hopen. U denkt wel rare dingen, meneer Ronnie,"
antwoordde het meisje, en met een blik van verwijt bemantelde zij de guitig
heid van haar gezichtje. „Eerst bin ik verloofd met 'n meneer, die me vader
wel had kennen zijn, en dan maakt u 'm voor oplichter uit En as u nou met
alle geweld wil weten, met wie ik ga, dan zei ik 't u vertellen, 't Is een melk-
looper, dien we in dat pension hadden waar ik vroeger geweest bin. Nou weet
u 't
Ronnie keek verbaasd naar het gezichtje naast hem, zonder er veel
van te zien. En toen deed hij p otseling een opmerking. Zoolang zij met hem
geloopen had, had zij niet gesnoven. Wie zou haar daar over onderhouden
hebben In ieder geval had ze 't gauw afgeleerd
EENENTWINTIGSTE HOOFDSTUK
DE WEDREN.
KORTE INHOUD VAN HET VOORAF
GAANDE. De verarmde familie Owen, de
majoorzijn vrouw. Ronnie de zoon en Evan
geline de dochter, leven met Margaret de
keukenmeid en Minnie het tweede meisje op
„Bringwyn'een vervallen landgoed. De
Sweepstake is op komstallen hebben een
lot en men leeft in spanning. Door de radio
hoort de familie het verslag van de race en
dan blijkt, dat het tweede meisje den hoofd
prijs heeft gewonnen. Minnie s hoogste ver
langen blijkt te zijn als betalend logé in den
familiekring der Owens te worden opgenomen
Hetgeen haar wordt toegestaan. Bij het eerste
bezoek van de Owens aan de familie Hamble.
met wier zoon Cedric Evangeline verloofd is.
brengt Minnie de aanwezigen door haar ge
drag telkens in angst. Zij is ook de oorzaak,
dat Evangeline dien middag haar verloving
verbreekt. Haar geld laat Minnie beheei e.-i
door de firma, waar Ronnie bij in dienst is.
Nadat de moeder van Cedric. uit wraak,
tevergeefs heeft geprobeerd Minnie van dief
stal te beschuldigen, brengt het dienstmeisje
een bezoek aan de woning van sir Leslie
Trentham in Londen. Daar blijken haar waar
beroep en haar ware naam. Ronnie evenwel
begint argwaan te krijgen en wordt jaloersch.
Afgezien van den beroemden wedren zelf waren er twee ontmoetingen,
die voor Minima Starr dien prachtigen eersten Juni kenmerkten.
Ten eerste zou zij op het terrein van de race, dat gonsde van menschen-
stemmen, een zeer belangrijk kwartier doorbrengen in gesprek met haar
befaamden peetoom, sir Leslie Trentham.
Ten tweede zou zij er een vrouw leeren kennen, die eens voor Ronnie
Owen alle vreugde der wereld beteekend had.
Dit zouden voor de jonge winnares van een vorige race de twee kritieke
gebeurtenissen van het uitstapje worden. (Tusschen twee haakjes het
geluk van de Sweepstake-winnares zou zich niet herhalen zij en haar gezel
schap, en tallooze andere gezelschappen in auto's van alle mogelijke modellen,
die alle wegen uit Londen gevuld hadden, en nu als een gewas van glimmend
metaal een groot deel van het terrein bedekten, hadden op den favoriet
gewed.) Op het parkeerterrein kwam de auto van juffrouw Morris eindelijk
tot stilstand waarbij het woord „stil" niet op de geluiden kon worden
toegepasthet was een Babel van stemmen, die nu al heesch waren van
het schreeuwen.
„De Derby is net as 't heele leven," zei de kleine
Minnie, een Londensche volkswijsheid luchtend, die
de naaste omstanders niet verwacht zouden heb
ben van iemand, die zoo'n stemmigen en duren hoed
en mantel droeg. „De race zelf is nog niet eens de
hoofdzaak juist door de bijzaken en door die bendes
andere menschen wordt 't zoo'n reuzendaggie
't Duurt nog 'n paar uur voor 't begint zelle me
hier en .daar 'n beetje gaan rondneuzen
Drie leden van het gezelschap waren gretig be
reid mevrouw Owen echter, die zich geregeld over
bluft voelde door het leven vol prikkelende af
wisseling, dat men haar nu liet leiden, en bijna
terugverlangde naar haar tuin (zoo stil, zoo geurig,
zoo koel, zóó ver weg in het land harer vaderen
schudde het hoofd met een beduusd glimlachje, en
vroeg, of ze haar maar liever kalm in den....
Haar bescheiden geluid ging onder in de ver
warring van stemmen om haar heen.
„Beproef uw geluk Allé vooruit, beproef uw
geluk
„Hier kun je pret hebben; drie schoten voor
een penny
„Smullen Versche paling in 't zuur
„Hier moet je wezen prijzen winnen een
sigaar en een sinaasappel en een zak apennootjes
