No. 37 VRIJDAG 9 FEBRUARI 1934 1197
„Hoe maakt u 't vroeg Minima Starr, eveneens zonder een spoor van
schrik. „Kent u mijn vriend Meneer Terry Lowndes meneer Ronnie Owen."
„Aangenaam," zei Ronnie.
„Aangenaam," zei Terry Lowndes ietwat schertsend. „Dus tot morgen
avond, MinimaSucces
Met een glimlachend knikje ging hij, Minima Starr alias Minnie Morris,
die zich vergewist had, dat alle Owens uit waren, vóór zij Terry mee liet komen
naar het hotel alleen latend met een vreemdeling, iemand die haar met een
steenig gezicht en ijzige oogen aankeek.
Zoo'n vreemde was nu Ronnie Owen. Wie had ooit kunnen gelooven, dat
zoo'n bekend en zoo'n prettig gezicht zoo veranderen kon Kortaf vroeg hij
„Hebt u een minuutje tijd voor me?"
„Natuurlijk," antwoordde zij.
Zij ging aan het tafeltje zitten, waaraan Ronnie gezeten had. Hij bleef
staan. Behoedzaam, met een kil gevoel in haar hart, keek Minima naar hem op.
„Dat is een verrassing. U zult me wei niet kwalijk nemen, dat ik alles
gehoord heb, wat u met uw vriend besprak Ik wist natuurlijk niet, wie het
was. Maar nu ik het wel weet, wou ik alleen maar even zeggen, juffrouw.
Moet ik u nog aanspreken als juffrouw Morris?"
Zij noemde hem haar waren naam.
„Dank u, juffrouw Starr...."
„Ik wou liever," sprak zij kalm, hoewel het haar groote moeite kostte,
niet te zitten beven op haar stoel, „ik wou liever, dat u me zoo
nog niet noemde."
„O juist. Ik zal u niet ophouden, juffrouw Morris. Ik wou u alleen maar
even zeggen, dat ik graag onmiddellijk een einde wou maken aan onze relatie."
„Dat u mijn zaken behartigt, bedoelt u? U wilt me geen raad
meer geven?"
„In de gegeven omstandigheden neen."
„O. Zoo."
Daar zat zij, verstomd door de manier, waarop deze jongeman het geval
opnam. Ronnie Owen, met wiens bewondering zij gespeeld had Ronnie, met
wien zij zoo prettig had geschermutseld Ronnie, dien zij respecteerde en
pijnigde en meer dan graag mochtRonnie, over wien zij gedacht had „Mis-
schien ooit, als de belangrijkere dingen allemaal geregeld zijn.. Ronnie,
wiens groeiende toewijding voor haar zij als onschokbaar had beschouwd 1
Had Leslie haar niet gewaarschuwd, dat de Owens haar gedrag misschien
verre van grappig zouden vinden? Hij had gelijk gehad. Hier was ten minste
al een zeer ongunstige verandering. Met een ijzig gevoel scheen haar hart al
dieper en dieper te zinken, tot in haar open schoentjes. Zij voelde zich hulpe
loos, minder meester over zichzelf, dan in de dagen dat zij het dienstmeisje
was. Die vreemde, die alleen maar een beetje op Ronnie Owen leek, stond daar
zoo steenig, alsof hij een beeld was, en hij sprak met een ingehouden, verkil
lende stem.
„Heb ik goed begrepen, dat u aan 't tooneel bent? Dan is uw omgang
met sir Leslie Trentham, en nog 't een en ander, te verklaren. Dat u in betrek
king ging als dienstbode dat was dus maar een grapje. Het tooneel is uw
vak
Minima knikte. Zij had zoo'n klein hoedje op, als er toen pas in de mode
waren, en dat er uitzag,
alsof zij een eierdop had
genomen, en schuin op
haar welverzorgde, glan
zende haargolven had ge
zet. Een mode-aardig
heidje 1 Het stond haar,
maar dit baatte haar niets.
Ronnie Owen keek
op haar neer met grooter
afkeer, dan hij ooit tegen
over die afschuwelijke
muts van Minnie betoond
had. „Mag ik u felicitee-
ren Al speelt u op het
tooneel* maar half zoo
goed als bij deze voor
stelling.
„Bent u er boos om,
meneer Owen zei Mi
nima, en terwijl de woor
den haar van de lippen
kwamen, voelde zij, hoe
kolossaal onnoozel die
vraag klonk in den mond
van een meisje, dat er
groot op ging, altijd het
juiste woord te kunnen
vinden.
„Boos herhaalde
Ronnie met een koud
lachje. „Mag ik vragen,
wat u anders verwacht
had
Wat kon het meisje
zeggen Zij was verslagen
door het onverwachte.
'Vbï van Aiet.
In Japan woedt het land reeds
weer mooi gemaakt door den
kersebloesem.
„Op zijn zachtst uitgedrukt hebt u ons weken lang in den waan gelaten,
dat wij spraken en omgingen met juffrouw Morris iemand, die pure fantasie
blijkt te zijn die nooit bestaan heeft 1"
Terwijl hij sprak, verdrongen zich 'n dozijn tafereelen in zijn geest. Van
Minnie met die piepende schoenen, die tegen zijn stoel aan bonsde, als zij op
Bringwyn tafel diende die een sherry-glas stukstiet naast zijn bord....
Van Minnie in de bijkeuken, met zorg „haar" zilver poetsend, opkijkend met
een glimlachBestig, meneer!" Van Minnie, gezeten op het randje van
een stoel in het salon, met haar schort over het hoofd luisterend naar het radio
verslag van de race, die haar rijk had gemaakt. Van Minnie, die snuivend
pleitte„Ik heb me hier altijd zoo lekker thuis gevoeld heb u dat niet ge
merkt Die herinneringen maakten hem woedend zijn toon liet duidelijk
uitkomen, dat hij die fantasie, Minnie Morris, een veel sympathieker persoon
vond, dan de echte juffrouw Starr, die vóór hem stond, ooit kon hopen te
worden.
Nu begreep Minima, hoeveel de zoon des huizes van die Minnie was gaan
houden. Hoe heel anders had hij gesproken tegen Minnie Morris, bijna broe
derlijk, meer dan broederlijk, plagerig, vriendelijk, warm hoe heel anders
hadden zijn oogen gestaan, als hij ze op Minnie Morris richtte 1 Toentertijd
had zij die dingen maar half gewaardeerd. Nu begreep zij, hoeveel zij verloren
had, nu hij haar aankeek met die afwerende oogen, tot haar sprak met een
stem van vergruizeld ijs.
„U hebt me geprikkeld.
Zij hijgde „Geprikkeld
„Ja, om allerlei dingen te zeggen nee, niet enkel over uw geldzaken en
uw correspondentie. U hebt me aangemoedigd, om opmerkingen te maken
over uw haar en uw kleeren uw haar!" Ronnie keek haar nu aan, alsof hij
haar onberispelijk toilet nu verafschuwde,' in plaats van het goed te keuren.
„Ik begrijp niet, hoe we allemaal zoo argeloos, zoo onnoozel hebben kunnen
zijn, om niet te begrijpen dat er iets niet.gewoon was! Dat er niets echts
aan u was, behalve.Ah 1 Die parels, die u omhebt. U hebt ons in den waan
gebracht, dat 't bazargoed was. ik weet niet, wat u voor hebt gehad met die
maskerade. Maar daar gaat 't bij mij ook niet om. 't Gaat hierom, dat u mijn
familie beleedigd hebt.
„Uw familie? Nooit! Wanneer dan? Hoe?"
„Iedere minuut dat u in ons huis geweest bent onder valsche voorwend
sels. U hebt misbruik gemaakt van hun vertrouwen van mijn vader en mijn
moeder, en Evangeline. Ze mochten u ze zijn hartelijk tegen u geweestze
geloofden alles, wat u zei. En u hield ze voor den geku hebt ze betaald. Mijn
moeder dacht, dat ze een onervaren meisje hielp, dat geen weg wist in de wereld;
en u kwam met geld, en met cadeaux, en met een auto, om te gebruiken, en
die kamers.en u bedroog ze."
Ja, dacht de verschrikte Minima, zóó klinkt het verschrikkelijk 1 Het
wós verschrikkelijk. En woord voor woord waar.
„Maar ik.ik ben werkelijk heel erg op uw familie gesteld Ze zijn altijd
even aardig voor me geweest
„En dat hebt u ze vergolden, door ze in een valsche positie te plaatsen.
U hebt ze vernederd."
„Ze weten het nog niet eens."
