J
7
De os woedt op zijn laatsten tocht door de stad naar de fontein
op de markt geleid, om voor het laatst zijn dorst te lesschen.
dier wordt aan het braadspit geregen.
Bijna 600 jaar geleden was pr in Barjols in Zuid-
Frankrijk hongersnood. Toen alle voedsel gebruikt
was en er reeds dagen lang het ergste gebrek
heerschte, werd in de omgeving plotseling een zware
os gevonden, die de redding werd voor de hongerende
bevolking. Die gebeurtenis wordt nu nog altijd gevierd;
het feest wordt niet zoozeer gevierd óm den os, die
indertijd uitkomst bracht in den hongersnood, maar mét
den os, die het voornaamste bestanddeel maar ook het
slachtoffer van het feest is. De os wordt op den
herdenkingsdag door de stad geleid; de geheele bevol
king kijkt toe hoe het dier voor den laatsten keer hooi
eet en op de markt voor het laatst drinkt. Daarna
wordt de os snel en pijnloos geslacht, waarna het
eigenlijke feest pas begint; het geslachte dier wordt
schoongemaakt en op een wagen weer door de stad
gevoerd. Dat wordt den volgenden dag herhaald,
waarna het dier in zijn geheel aan een braadspit wordt
gebraden. Dat is het hoogtepunt van het feest, dat
echter dan nog een dag langer duurt, en meestal ook
nog een nacht.
f'
Als het inmiddels ontstoken vuur flink genoeg brandt,
wordt de stellage met den os er boven geschoven
De slachter en de koks voeren
rondedans uit om het feestgebraad
Provengaalsche schóonen uit de omgeving van Barjols; uit alle dorpen
in den omtrek gaat men naar Barjols om het feest mee te
