No. 39
VRIJDAG 23 FEBRUARI 1934
1261
„Dat vind ik heerlijk. Uw moeder heeft me een erg lief briefje gestuurd."
£ij nam het op van de toilet-tafel, onder de Minnie-broche vandaan. „Ik ben
3 zoo blij, dat ze 't nietniet
De woorden „beleediging" en „vernedering" hingen in de heete, poeder-
geurige lucht.
„Ik geloof," zei Ronnie vormelijk, „dat ik me gisteren in 't hotel niet.
niet gelukkig heb uitgedrukt. Of eigenlijk..onhebbelijk." Hij kneep in het
bosje rozen een donkerrood bloemblad viel op den grond. Hij was niet van
plan te zeggen, wat hij nu zei. „Ik vraag excuus.
„O toe 1 Zegt u zooiets toch niet 1"
Minima had wel kunnen huilen.
Op het tooneel, tegenover al die toescnouwers, had zij vertrouwelijk
tegen dezen man kunnen spreken. Toen had hij haar, zoo scheen het, vanuit
die loge geantwoord, aangemoedigd, opgewekt. En zij had geweten, dat hij
na de voorstelling komen zou zij had Ellen gezegd, dat zij meneer Owen binnen
kon laten. Zij dacht, dat één blik alles in orde zou hebben gebracht tusschen
hen. En nu was hij zoo onberispelijk, voorzichtig, alleen maar beleefd.
Alles was bedorven, afschuwelijk, onmogelijk 1 Ontsteld dacht zij vlug
„Ik kan niets zeggen. Ik zal nooit meer iets tegen Ronnie kunnen zeggen.
Te laatMassa's menschen buiten. We worden opgeslokt door het feestje
van Leslie
Luid geklop op de deur van haar kleedkamer.
„Ellen 1"
De vrouw in 't zwart ging naar de deur, en kwam terug om te zeggen
„Sir Leslie is met de familie Owen in den wagen vertrokken, en meneer Lown
des en die andere heeren vragen, hoe lang u nog werk denkt te hebben, en.
„Zeg maar dat ze vast gaan, allemaalIk bedoel, zeg maar, dat 't me
erg spijt, maar dat ik nog niet klaar ben, en.
Ellen begreep het S.O.S. en antwoordde kalm„Afpyoeieren Best,
juffrouw."
Ellen af en de spanning tusschen die twee, die laatstelijk in vijandschap
gescheiden waren, werd niet zwakker, maar sterker.
Wat konden zij zeggen
Was er niet al genoeg gezegd Hadden zij zich niet beiden uitgesproken,
terwijl het meisje nog haar rol stond te spelen op de planken, terwijl de man
nog voorover zat gebogen in zijn loge, zoo heftig beschermend
Nu leek het, of er van dat alles niets gebeurd was. Was het niets geweest
dan een droom van Minima De herinnering kwam boven.„Hij was lijk
bleek in 't hotelEen man, waar iedere vrouw trotsch op zou zijn, heb ik
schaamteloos bedrogenEn ik heb hem gevraagd, practisch, voor een volle
zaal) O, nee.... En onder de dikke laag schmink voelde zij haar blos
schroeien.
En hij zei kalm tot zichzelf „Onmogelijk 1 Zij is niets voor mij dan een
knappe actrice. Nu zit er niets anders op, dan het weer heelemaal uit mijn
leven te snijden, en haar te vergeten.Vergeten 1 Haar nooit meer alleen spreken."
Ronnie's oogen gingen naar de deur. „Nu, juffrouw Starr, ik moest maar
eens
Angst greep haar aan.
„Gaat u toch even zitten I Om te laten zien, datdat u niet boos meer
bent," praatte zij, met inspanning. Zij wees naar den divan, waarop zij had
liggen beven vóór zij haar voordracht begon.
Ronnie mompelde, dat hij haar niet mocht ophouden, keek nog eens naar
de deur, kneep in het ruikertje en ging zitten.
Er ontsnapte haar een zucht zij maakte er een kuchje van, en sprak
„Ik had u nog iets willen vragen, 't Is maar een kleinigheid, maar met die
drukke repetities kon ik er niet eerder over spreken." Onnatuurlijk klonk haar
zakelijke stem uit het fantastische vermiljoen van haar mond. ,,'t Gaat over
mijn contract. Mijn contract met sir Leslie Trentham, voor mijn optreden in
Hondenleven, en voor mijn voordracht, is al opgemaakt en geteekend. Wilt
u eens nazien, of 't in orde is? Misschien had ik 't u vooruit moeten laten
lezen
Hij hief het hoofd op, deed zijn oogen wijder open.
„We hadden toch afgesproken, dat ik niet meer als uw raadsman zou
optreden
„Ja maar.... Neemt u een sigaret."
„Op 't oogenblik niet. Dank u. U een sigaret
„Ik weet niet.... Nee. Nu niet." Minima voelde zich,
alsof zij weer aan het begin van haar voordracht stond alsof
zij beschaamd moest vluchten. Op wat vaster toon ging zij
voort„U was natuurlijk nogal boos, gisteren in 't hotel. U
hebt uw meening gezegd over mijn houding tegenover uw
familie. U vond, dat ik me schandelijk gedragen had tegenover
de menschen, die me genegenheid en vertrouwen geschonken
hadden. Er viel voor uw zienswijze iets te zeggen. Maar nu
blijkt, dat uw familie er niet zoo over denkt. Dus.... moet
u 't dan doen? In ieder geval, ik heb er niet in toegestemd, dat
u zich als rechtsgeleerd raadsman terugtrok. En ik stèm er niet
in toe. U hebt zelf gezegd, dat ik iemand moest hebben, die
dat geld van de Sweep voor me beheerde. Dacht u soms, dat
ik overweg kon met beleggingen en bedelbrieven en zoo En
dacht u, dat ik een bekwamen raadsman losliet, nu ik nog
veel meer te beheeren heb
„Er zijn in Londen een massa solide firma's
„Ik heb geen massa solide firma's noodig," verklaarde
het bont beschilderde gezicht. „Ik wil...." zij keek hem
dapper aan met die vermomde oogen; „ik wil.... een eigen
theater beginnen, als dit contract afgeloopcn is. Het duurt
Op ids dooi Jfededand.
Een oad, plekje aan Tiet. naar het schilderij van J. Weissenbruch.
maar een paar maanden. En voor dat theater heb ik een directeur noodig."
Ronnie vermeed haar blik, en knorde iets.
„Dank u wel voor uw hartelijke belangstelling. Maar 't is voor mij natuur
lijk nogal belangrijk," zei ze. Hij wist niet, hoe zij toen slikken moest, om
dat brok uit haar keel weg te krijgen. „Als een vrouw carrière wil maken
zonder het slachtoffer te worden van aasgieren, die haar in het zakelijke
gedeelte aan alle kanten bedriegen, moet zij een vertrouwbaren man zoeken,
die al zijn tijd aan haar zakelijke belangen wil geven." („Zou hij willen
vroeg zij zich zenuwachtig af.) „Negen van de tien vrouwen, die iets bereikt
hebben, zijn door zoo'n man geholpen. Ik heb natuurlijk mijn handen vol met
het bedenken en instudeeren van mijn nummers. Dus moet ik een directeur
hebben, waar ik op bouwen kan, die me allerlei zorg en last uit de hand neemt,"
sprak Minima Starr, steeds sn.eller. „Dat begrijpt u toch zeker, meneer
Owen
„Volkomen," zei Ronnie beleefd. „U moet natuurlijk iemand hebben, die
u bij die nieuwe onderneming helpt, maar
„U wilt 't niet op u nemen
„Ik geloof niet, dat 't gaan zal."
Ze zei niets. Zij dacht„Ik zal wel doodsbleek zijn. Gelukkig, dat ik die
rouge op mijn gezicht heb."
Zij bukte zich, nam een punt van haar blauwgrijzen komino, en begon er
met groote zorg een vlek af te borstelen en te wrijven.
„Ik heb namelijk een andere positie in 't vooruitzicht," ging Ronnie
voort, en hij vertelde haar, welk aanbod hem door een Londensche firma
gedaan was.
„O juist. Dat lijkt me wel een mooi aanbod. Neemt u 't aan
„Ik zou wel dwaas zijn, als ik 't niét aannam."
„Natuurlijk." („Hij doet nooit meer iets voor me," dacht ze. „Hij snijdt
me voorgoed af. Enfin. Altijd prettig, als je weet, waar je aan toe bent.")
,,'t Is hier ontzettend warm, vindt u niet vroeg zij met haar helderen
lach. „Zeker van al dat licht, voor 't grimeeren...."
„Dat kan wel." Hij keek met een blik van afschuw naar de massa potjes
en fleschjes. Zij zag het. En toen kwam het in haar op, een laatste droeve
hoop.iets, dat misschien nog hielp. Zij bevochtigde een doek en wreef er
haar gezicht mee af.
„Ah 1" riep Ronnie onwillekeurig uit. „Nu herken ik u ten minste weer
Wat een verandering, bemoedigende verandering 1 Voor het eerst weer
zijn echte stem, sinds die ontmoeting in het hotel. Hij was weer meneer Ronnie,
die glimlachte tegen Minnie, en haar vroeg „Waarom smeer je je gezicht vol
met dat smerige goedje
„Jaals ik dat niet deed.... I" Zij lachte natuurlijk, van harte.
„Maar nu moet u me toch eens iets vertellen." Zij keek hem glimlachend aan,
alsof haar die vraag nu eerst te binnen schoot. „Waarom wilt u eigenlijk mijn
directeur niet zijn
NEGENENTWINTIGSTE HOOFDSTUK
GROOTER VERANDERING
„Meneer Owen," drong zij.
Ronnie keek op haar neer en al was er geen glans meer van metaal als
bij het kruisen van zwaarden, toch was het eenigszins een hervatting van de
schermutseling tusschen die twee, die zoo lang hadden gestreden tegen elkan
ders sterke, toenemende aantrekkelijkheid.
„Bent ubent u zóó gesteld op die positie bij die Londensche firma?
Om er hetzelfde werk te doen, dat u voor uw oom deed? Voor mij zou u veel
meer te doen krijgen. Er was meer te bereiken. Meer afwisseling."
Haar nog steeds aankijkend schudde hij het hoofd.
„Dus u wilt niet met mij meewerken Is dat uw besluit
„Ja. Neen
„Zoudt u 't misschien een beetje duidelijker kunnen zeggen
„Ik dacht eigenlijk," zei hij, haar strak in de oogen ziende, „dat het al
duidelijk gezegd wós. Door mijn vlucht naar Bringwyn, den dag na de Derby."
„Ik dacht, dat u.voor zaken naar Wales moest," zei Minima stemmig,
terwijl er vreugde ontkiemde in haar hart. „U bedoelt toch niet, dat u vap mij
weg wou
„Als u 't dan weten wilt ja."
