Moeder kent onze voetstappen Uitslag van de prijsvraag voorkomende in het premieboek „GEORGE WORDT BELEGERD'' Onze nieuwe premie-roman, waaruit wij hieronder een klein gedeelte aanhalen, is een zéér bijzonder, zéér ontroerend boek een familie-roman, waarin de menschen léven de moeder, die zorgt en slooft voor haar kinderen, en 's avonds aan de voetstappen hoort, wie er thuiskomen en de kinderen, die ieder hun eigen aard, ieder hun eigen zorg en leed hebben. De oudste dochter is de hoofdpersoon haar opoffe rende liefde voor haar zieke zusje en haar moeder die in strijd geraakt met haar liefde voor een man vormt het hoogtepunt van dit prachtige, met groot talent geschreven werk. Het was misschien reeds voldoende geweest, als aanbeveling den naam der schrijfster te noemen. Het is namelijk niemand minder dan NORMA PATTERSON, wier treffende verhaal „JENN Y" door eenieder, die het las, zoo genoten is. Hier is het geen hospitaal, maar een familie, waarin zich de drama's afspelen, drama's, die toch leiden tot de groote levensvreugde. Niemand mag verzuimen, dit werk te lezen nie mand mag het missen! Wie het leest, zal het herlezen, Als gewoonlijk kan men dit mooie boek verkrijgen tegen een vergoeding van 17J4 cent (in prachtband 70 cent) bij onze bezorgers, bij de agenten en bij ons hoofdkantoor. Dien ochtend, toen de jongens de deur uit waren, had Elly met haar moeder over Phine gesproken. „Moeder, hebt u aan de jongens verteld, wat de dokter gezegd heeft Er kwam weer angst in Emma's oogen. „Ik heb 't geprobeerd, 't Heele ontbijt door. Tweemaal heb ik mijn mond opengedaan om te beginnen, en ik kon 't niet. Ik wist precies, wat er gebeuren zou. Oliver was buitengewoon knorrig en hij snauwde iederen keer, dat Leslie iets zei. Hij zou op zijn poot gaan spelen, en hij had Leslie de schuld gege ven, omdat die te veel geld opmaakte. Er waren bittere woorden gevallen, en dat arme zieke kind boven zou alles hooren. En Oliver kan toch niet meer doen, dón hij al doet. Was Harry maar thuis. Met Harry en met Rusty kan ik praten, maar met Oliver niet. En toch moest er iets gedaan worden, en vlug ook. Als ik maar iets wist...." Elly had haar moeder nog nooit zoo moedeloos hooren spreken. Ze zei „Laat u 't maar aan mij over, moeder. Als ik er maar een dagje over mag denken. Phine moet en zal weg. En u hebt 't net zoo hard noodig als zij." Zij dacht aan tante Maud. Dat was ongeveer de eenige kans. En nu zij voortreed in den auto van Maud, dacht Elly: „lk kan 't haar vragen. Van middag nog. lk ben erg bang, dat ze 't niet geeft, maar ze koopt wel japonnen voor me, dringt me ze op zelfs. Als ze eenmaal iets in haar hoofd heeft, is er geen vechten tegen. Ik zal zeggen, dat ze me die reis voor Phine maar geven moet, in plaats van al die vodden.Maar ze heeft nog nooit iets weg gegeven. Als ze je iets presenteert, heeft ze er een bedoeling mee." De butler liet Elly binnen, en zei, dat ze maar dadelijk naar mevrouws kamer moest gaan. Hij was een man met een paar zeer menschelijke oogen, in een gezicht zonder uitdrukking. Elly beschouwde hem als een schakel, die handig den afstand tus- schen tante Maud en oom Harry overbrugde erg eerbiedig voor mevrouw, vol liefhebbende toe wijding voor zijn heer. Buiten was er snel een onweer saamgetrokken aan den April-hemel het hing vlak boven de daken klaar om uit te breken. Maud's kamer was bijna donker. Elly ging in een grooten stoel tegenover haar zitten. Hoewel zij het gezicht van haar nichtje nauwe lijks kon zien, voelde Maud de aantrekkelijkheid, die zoo dwingend van Elly uitging. Maud was zeer op Elly gesteld. Zij was echt blij, dat zij het meisje een dienst kon bewijzen haar beletten, zich te vergooien aan een man van niets. Zij wist dat Elly, in haar jeugd en onstuimigheid en warmte van hart, het leven zag als een romantische reis. Maar dat was het leven niet. Het was grimmige zakelijk heid en koele berekening. Wat een geluk, dat Harry net weg was. Harry was net zoo week als de Janua ry's. Hij zou haar argumenten nooit begrepen heb ben hij zou ze niet verstandig, maar wreed gevon den hebben. Maud kwam aanstonds ter zake. „Toen je vanmorgen had opgebeld, heb ik met dokter Shaw over Phine gepraat." Zij zweeg even. „Wat is dat verschrikkelijk! Een jong meisje, vol levenslust Zij zag Elly wringen in den grooten stoel, en hief snel een hand op. „Hij heeft me gezegd," ging Maud voort dat was het omdraaien van het mes „dat er nog een kansje was, als ze dadelijk naar de bosschen ging. Nu, Elly, het hangt van jou af, of Phine die kans krijgt of niet." Elly's hart maakte een grooten, blijden sprong. Oroote hemel, ze wil helpen 1 „Uhoe bedoelt u „Ik zal Emma en Phine direct naar het Westen sturen. Geen gemaTt en geen weelde zal hun ontbre ken. Ik weet toevallig een prachtig adres een particulier sanatorium van een knappen specialist. Ik geloof, dat hij Phine er wel door haalt." Elly voelde een ondraaglijke knelling in haar keel. Uit alle macht beheerschte zij zich, want zij wist, dat Maud geen vertoon van gevoeligheid kon uitstaan. „Ik.... ik, ....tante Maud, dat is heerlijk heerlijk 1 Ik kan u niet zeggenu nooit genoeg dankenEn dan heb ik haar nogal zoo ver keerd beoordeeld gedacht, dat ze hard en bere kenend was. „Een half jaartje, misschien een jaar, dan komt ze weer thuis, weer heelemaal de oude. Dat durf ik je gerust te verzekeren. Niets is onmogelijk, Elly als je maar geld hebt. Maar laten we niet te lang praten. Dokter Shaw heeft 't duidelijk genoeg ge zegd. Iederen dag, dat ze hier blijft, is verlies maakt haar kans kleiner. Ze kunnen morgen gaan, of zoodra Emma klaar is met pakken. Ik zal tele- grafeeren." Zij keek Elly oplettend aan en ging voort„Ik zal alles telegrafisch regelen, als jij me belooft, dat je breekt met dien jongeman, waar je je verbeeldt, dat je van houdt." Elly's oogen gingen wijd open van verbazing. Zij probeerde te begrijpen, en zei toen „Mark Met Mark breken „Ja. Geef me je eerewoord, dat je die verloving totaal en voorgoed verbreekt dan ga ik direct naar de telefoon, om kaartjes voor hen te bestel len." Elly zat tante Maud aan te kijken met een gezicht dat nog verbaasd stond en niet begrijpend. Zij gaf het op. „Maar wat heeft Mark daar eigenlijk mee uitstaande „Zal ik je zeggen. Ik heb opgemerkt, dat je maar een vinger hoeft uit te steken, en je hebt Frederick Cable. Hij heeft me tweemaal opgebeld hij maakt plannen om je te ontmoeten, hij verlangt er ongeduldig naar. En je moet goed begrijpen, Elly - je móét een goed huwelijk doen. Ik ga je een paar harde waarheden zeggen, maar als ze jou al te hard zijn om te hooren, denk je dan eens in, wat 't voor Harry en mij geweest is om ze te peilen. Jullie zitten in financieele moeilijkheden. Harry en ik zouden jullie er natuurlijk uit kunnen helpen, maar dan vragen we ons afwaar is het einde Er zijn din gen, die je niet weet. Buiten dat geval met Phine. Zij zweeg en drukte de lippen op elkaar; haar oude wrevel tegen de January's vlamde op in haar oogen, en eindelijk kwam al haar op gekropte ergernis tot uiting. Haar stem klonk nu zakelijk, snijdend. „Denken jullie soms, dat je de gevolgen van jullie té&enslagen en misstappen altijd maar op een ander af kunt schui ven Misschien weet je niet, dat Harry Les uit een lee- lijke klem geholpen heeft. Een heel ieelijk geval ge sust. Dat kostte geld." „Les.... waarom.... wat....?" „Ja waaróm, wót 1 Harry praat niet over zulke dingen, zelfs niet met mij, maar er zijn manie ren om er achter te komen. Hij heeft me bijvoor beeld nooit verteld, dat hij Emma geregeld geld gaf, ik weet niet hoe lang al. Toen haar kinderen klein waren, was dat nog goed te praten, maar nu jullie allemaal groot zijn.... Jullie zijn nogal een groot gezin, en in plaats dat 't beter gaat, gaat 't hoe langer hoe moeilijker." Elly zat trotsch, beverig, koud. Buiten kwam het onweer eindelijk los. Een vensterluik klapperde. Het rumoer van het onweer was tusschen hen en om hen heen. De woorden van Maud beten er doorheen. „Hoe moet dat nu allemaal 't Zal nog heel wat jaren duren, vóór Oliver meer verdient dan een hongerloontje. De handel, waar direct geld in te verdienen was, kwam natuurlijk voor Oliver niet in aanmerking. Leslie daar zullen we verder maar over zwijgen. Phine is gevaarlijk ziek. Emma heeft maanden, in bed moeten liggen. Wie blijft er over, om het gezin boven water te houden? Niemand anders dan jij. Je moet niet romantisch, maar verstandig trouwen. In zulke dingen heeft een meisje precies zooveel verantwoordelijkheid als een jongen. Je omstandigheden permitteeren je eenvoudig niet, om je te laten afdrijven op je persoonlijke neiging voor een jongmensch, dat even arm is als jij." Elly maakte geen beweging. In den diepen stoel kwam alleen haar gezicht uit als een witte vlek tegen de donkere weelderigheid der bekleeding. Maud zei „Nu zit je natuurlijk te denken wat is die tante Maud een hard, berekenend mensch. Maar dat móét je wel zijn. Als ik niet had getobd en gerekend en Harry ongeveer gedwongen om er te komen, wat waren we nu dan geweest Niets. Dan waren wij er niets beter aan toe dan jullie, en dan was er geen geld om Phine naar een sana torium te sturen. Begrijp je 't nu Je zult me er later op je knieën voor danken. Ik weet dat 't moeilijk is - ik zou haast zeggen onmogelijk voor iemand van jouw leeftijd, om het leven te zien zooals 't werkelijk is. Ik wou dat je eens één maal met de oogen van veertig kon kijken naar dien hollen waan, dien we met ons twintigste jaar voor liefde hieldenIk weet best dat zulke dingen hard klinken voor een meisje, dat graag droomt. Maar ze zijn waar. Als die eerste vurige, misleidende glans voorbij is, zit een vrouw met leege handen als ze haar huis ten minste niet gebouwd heeft op iets stevigers dan drijfzand vanliefde!De menschen geven ons nooit geluk. Aan familie bijvoorbeeld heb je niets dan zorg en verantwoordelijkheid. De eenige echte voldoening komt van bezit. Wat we bij elkaar krijgen." Op verzoek van de administratie der Hol- landsche Bibliotheek deelen wij hier den uitslag mede van de prijsvraag voorkomende in het premieboek ..George wordt belegerd". De op lossing van de prijsvraag luidt als volgt V HEK DONAU VENSTER RATEL HEN R De hoofdprijs een verstelbare eikenhouten lennsfoel met kussens, viel ten deel aanmej. Robbregts, Blauwstraat, Steenbergen. De overige prijzen, ieder f 2.50, vielen ten deel aan: A. V. Lensen, Zuider- zeedijk, Harlingen T. Bart, Brederoodscheweg 7b, Santpoort: W.E.Smit, Rozengracht 20, ZutphenC. v. d. Berge, Sir jansland E. Hendriks, Teet- jesweg C 22, Wieringerwaardv d. Houven, Nic. Tulpstraat 14, Den Haag: W. Demkes, Groenloscheweg 76, Winterswijk; H. A. Koeken, Kruisstraat 11, Sittard S J. v Houten, Kruiskade 67, Drachten W. Jacobs, Laurastraat 119, Eijgelshoven W. Wijkei, Borniastraat 23, Huizum H. v. Dommelen, B 39, Maashees; L. Busink, Zuidendijk 107, Dordrecht; W Prins, Kanaaldijk 15, Purmerend; J. Cuiper, Buurt E 132, Uithoorn; H. v, Veldhuysen, Framboosstraat 40, Utrecht; Mevr. B. v. Riessen, Vel- serduinplein 63, Ymuiden Mej. J. v. Leeuwen, Schied. Dijk 245. Rotterdam joh, v. Goor, E17, Bonnerveen Mej. T. Meerts, Hegstr. 74, St. Odiliënberg.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1934 | | pagina 26