Zeeuwsch Leven
Nae Stad
Al vroeg is de jeugd van Wilhelminadorp vertrouwd
met den sterken makker, het paard.
In Zeeuwsch-Vlaanderen is de bolbane s Zondags
het verzamelpunt van de lustige dorpsjeugd.
en de groot'eid van de
is voe altied an de kant
De blikslager trekt van dorp tot dorp:
licht vindt hij een ketel te lappen of een
andere huiselijke reparatie te verrichten.
Als Op Schouwen de tijd van de
traditioneele strafeesten daar is.
Als de lentezon op 't hoogste staat in 't rustige Wolfaartsdijk.
Jans van Harreman van Keetje,
die gong diene in de stad
Wan ze 'ieuw zovee van groot'eid,
en ze wist nie 'oe ze 't 'ad
't Was een 'uus mie achttien deuren,
zeven trappen an mekaer;
Das de groot'eid voe wie diene,
wan je bin t'r nooit mi klaer
Mae ze wou 't voe tuus nie wete,
wan die 'adden 't of-'erae,
en noe dee ze mae ver'aelen,
wan 'et kust nie mooier gae
Toen ze 't nie mi vol kust 'ouwe,
'ieuw ze toch d'r groozig'eid,
en ze kwam mie gauw te trouwen
in nog grooter naerig'eid.
Kwam ze dan is in d'r durpsje,
we, dan riep zemensch nog toe,
'k snap nie, 'oe je 't 'ier kan 'ouwe,
ik gae gauw nae stad wee toe 1
Mae da spul da kust nie dure,
Jans d'r vint was werkeloos,
en mie alderleije finten
kwam t'n terechte in de doos.
Noe dien Jans wee in d'r durpsje,
bie een boer in 't achterland,
van de stejen
De mulder van Grijpskerke leeft
voor zijn werk. zijn molen en
voor zijn pleizier.
