Bie ons op 't durp
IN DEN
WILHELMINAPOLDER Tijdens de volksspelen. Stoeltje verwisselen.
No. 41
VRIJDAG 9 MAART 1934
1337
Noe, man, doe je 't vroog t'n.
En noe, bie is geld, zee ik.
Neent, Pier, riep de vrouwe, je za toch 't dek onder je kop nie
verkoope
Ou jie je d'r buten, zee ik, wan 't is noe eenmael zo, da vrouwe
mie de zaeken niks van doen e, en da mo nie ok.
Nee, vraeg is geld, zee 'um.
Neent, zee ik, ik doe 't glad nie ok, ku je begriepe, ik e 'ier
tien jaer 'eweund, en ik kenne elk pleksje, en dan op j'n ouwen
dag nog te gae v'ruzen Ik danke joe.
'Oor is 'ier, ik bieje je tienduzend gulden, zee 'um.
M'n wisten nie wat a m'n 'oorden. Ik e t 'uus tien jaer
eleje 'ekocht van Pier Knol, die a lank a dood is, voe vier duzend
en toen e'k t'r nog we voe twi duzend an laete versjouwe, wan 't
was in den dieren tied. En noe bin d'uzen glad niks waerd, da
zie m'n genog bie verkoopegen. En noe tienduzend gulden. Ik
keek is nae de vrouwe, en die zat stil in een 'oeksje te schreeuwen
van ellendig'eid, wan die voelden noe toch ok we, da je 't nie kust
ofsiae.
Noe, doen of nie zee 'um.
Doe riep ik, en m'n gawe mekaere een 'and en 't was voe
mekaere.
En 'um vort.
En ik bleef mie de vrouwe, die nog alsmae schreeuwden.
Ja, 'oor is 'ier, zee ik, 't is toch vee geld, da kust ik nie laete.
Neentbrulde de vrouwe, dat weet ik ok we, mae 't gae m'n
toch zo vee an m'n 'arte, da'k t'r uut mot. Pier, Pier, ik za nooit
mi ergest anders kunne gewoon worre
En mie de lesten schoonmaek zee je nog, da je wou a 't ouwe
kot in mekander mieterde zee ik.
Jadat wou ik toen ok, juulden ze.
En noe, zee ik.
Och,och, zee de vrouwe, en ze begon deur de kaemer te loopen.
En j'a d'r altied zoovee op tegen, en de kassen slotc nooit,
zee ik.
Ja, zee 'eur.
En j'a nooit gin genog waeter voe de waste
Ja, zee 'eur.
En da trapje nae de kelder, wae j'altied nae benejen stuukte
Ja, zee 'eur.
En da kot daer achter, waer a je nooit in wou komme voe de
fatJa,n zee 'eur.
En den 'of was te kleine, en 't was nie medern genog, en j'a
gin waterleidieng, enne
Ja, zee 'eur, das alemael waer. Pier, mae een mensch 'ou toch
van z'n kind ok, al 'eit 't nog zovee gebreken.
Das waer, zee ik, en ik bevede toch ok bie de gedachte, da m'n
d'r uut moste Zovee lief en leed in al die jaeren, en wae zouwe
m'n noe belende Da mos je maer ofwachte, en ik a nog niks in
't zicht.
Zo zatte m'n dien aevend as twi ouwe mussen in de gote bie
mekaere, en m'n zeeje niks, mae m'n dochte zovee te meer.
En m'n e 's nachts nie vee 'eslaepe, das waer.
Mae den aeren dag beguste m'n 't toch wat luchter op te ne
men, en d'r over te praeten wat a m'n zouwe doe.
Noe stieng toevallig dat 'uus leeg van Arjaen van Zujen, das
midden op 't durp, en dat was we ies voe de vrouwe.
Mae kiek, dae voel ik nie vee voe, wan 't is noe zo'n goekoopen
tied, da je vee beter een nieuw 'uus kan bouwe.
Da von Trei ok, en die riep a dan krieg ik een eige kaemer,
ee nonkel
En ik was zovee blieje azze op mien 'and was, da'k mae van
ja schoddede en zo kost da kind mien wee een 'oop mie geld.
Afijn. De vrouwe is vemiddag toch nae dat 'uus van Arjaen
wiste kieke, wan je begriept, die loopt alle 'uzen of, goed of nie
goed, en a weet ze van te voren, da 't toch niks is. Zo bin de wu-
Maer ik gae kommende weke is nae stad mie een vint praete
die goed kan bouwe. Wan noe 'k 't geld t'r voe e, mot 't een mooi
'uusje vjprre ok, een bitje medern, wan m'n worre a een dagje
ouwer, en al die ouwe kotten daer 'ei je een achteranloop van
wa bi-je-me.
Afijn, je za d'r dan kommende weke we meer van 'oore. M'n
e nog een 'alf jaer den tied, maer a je bouwe wil is dat zo lank nie,
net nie.
Dus d'r mo nog 'eel wat 'beure.
Allee, tot kommende weke,
de groetenisse van
PIER VAN 'T HOF.
Directeur Hanken bewondert de gecostumeerden, terwijl de jury oordeelt.
In het dorp werden verschillende feesten
georganiseerd. De optocht met muziek.
De gecostumeerde korfbalclub.
Directeur Hanken vierde zijn 40-jarig jubileum als directeur
p T van den Wilhelminapolder. De jubilaris temidden van de feest
commissie, die hem namens de burgerij 'n schilderij aanbood
