No. 41
VRIJDAG 9 MAART 1934
1343
meneer Murdock," zei hij, „en ik zal het u dan ook teruggeven, als we van het
eiland afgaan. Tot zoolang bewaar ik het liever. En nu, meneer Broek, zal ik
een van mijn officieren sturen om te zeggen, dat uw boot in orde gebracht
moet worden. We zijn namelijk verplicht geweest twee van uw menschen, die
we bij den steiger troffen, vast te binden."
Hij keerde zich naar een der vensters, maar Norah was opgestaan en hield
hem tegen. „Een oogenblikje, generaal Zegt u eens, mijnheer Murdock,
heb ik u soms gevraagd voor mij tusschenbeide te komen
De twee keken elkaar aan Murdock's gezicht werd grauw en somber,
maar een bijna fanatiek vuur schoot uit zijn oogen.
„Ik heb er niet op gewacht, miss Broek, tot het me gevraagd zou worden."
Ze staarden elkaar aan, alsof er tusschen hen een bittere veete bestond.
„U moet uw belofte tegenover generaal Belgrano intrekken," zei ze.
„Onmogelijk
„Maar als ik nu eens verkies als gevangene mee te gaan
„Wat u ook doet, ik zal in elk geval het dynamiet aan den generaal geven,"
zei Murdock, haar strak aankijkend.
„Wat een dapperheid 1" zei ze spottend. Hij kreeg een kleur ondanks zijn
bleekheid.
„We zullen er niet over twisten," zei hij. „Mijnheer Brock, wilt u zoo goed
zijn, voor uw dochter te zorgen Ik heb mijn besluit gemaakt en zal het niet
veranderen 1"
„Mij best zei Norah, zich van hem afkeerend, „mijnheer Murdock heeft
ons een aardig karweitje uit handen genomen. Laat hem zijn zin hebben."
Belgrano scheen in zijn schik. Hij keek Broek aan.
„Neemt u die voorwaarden aan, meneer vroeg hij.
Broek knikte en keek somber naar zijn dochter.
„Ja
„Dat is uitstekend. Mijnheer Murdock zal wel met ons mee willen gaan,
om te zien, dat u veilig en wel aan boord bent."
Brutaalweg bood hij miss Broek zijn arm aan. Murdock's gezicht vertrok
zenuwachtig. En Norah nam den arm van Belgrano aan. Murdock zag haar de
kamer uitgaan. De trek om zijn mond werd nog vastberadener dan te voren.
Broek treuzelde even in de hoop een enkel woord met den Schot te kunnen
wisselen, maar Belgrano keek om en zei spottend „Ik zou niet graag verplicht
zijn u tot wat haast aan te sporen, mijnheer Broek."
Murdock volgde hen tusschen de menigte van min of meer donkerkleurige
volgelingen van den generaal. Iemand droeg een lantaarn vooruit aan een stok.
Murdock liep er als een ter dood veroordeelde bij. Hij wist, dat hij zich vrijwillig
opgeofferd had en toch begreep hij niet geheel, hoe dat mogelijk was geweest.
Over een uur zou hij er misschien niet meer zijn en waarvoor Om andere
menschenlevens te redden, of alleen om te toonen, dat hij sterker was dan dat
meisje
Hij zag niets anders dan Norah in haar witte japon, die als 'n vlinder door
het halfduister zweefde. Er kwam een groote bitterheid in zijn gemoed. Hij
wilde haar toonen, dat hij baas was over zijn eigen lot 1 Zoo bereikten ze den
steiger, waar de sterren in het zwarte water weerspiegelden.
Belgrano was een en al beleefdheid. Murdock zag, hoe hij Norah in de boot
hielp stappen. Brock had zich omgekeerd.
„Murdock 1"
„Hier ben ik, mijnheer!"
Broek greep zijn hand vast en drukte die hartelijk.
„Het komt wel goed, mijnheer. Ik kan dat zaakje denkelijk wel op
knappen
Hij keerde zich haastig om en trok zich in de schaduwen der boomen terug.
Broek keek hem besluiteloos na.
„Geef hun dat goedje maar, Murdock. Ik kan jou niet verliezen,
man."
„Heb maar geen kopzorg over mij, mijnheer
Sax volgde Brock in de motorbootde ketting werd losgegooid, de machine
begon te puffen en de schroef sloeg het water tot schuim.
Norah keek achterom. Ze was er nu zelf verwonderd over, dat ze zoo hard
tegen Murdock was geweest. Er verstreek een kwartier. Ze voeren het eiland,
dat als 'n zwarte massa uit 't water opstak, om. Noch John Broek, noch zijn
dochter hadden een woord gesproken. Sax scheen ook terneergeslagen.
„Norah," zei Broek opeens. „Ik ga terug! We kunnen naar den wal varen
en daar kan ik wel aan land komen. Dan kunnen ze jou verder in veiligheid
brengen."
„Teruggaan vroeg ze verwonderd.
„Ja; ik kan Murdock er niet alleen voor laten staan. Ik weet heel goed,
wat hij doen zal. Ik dacht er pas aan, toen ik al in de boot stond."
„Maar wat is dat dan, vader
„Murdock komt er misschien niet levend af 1 Het dynamiet kan op een
afstand tot ontploffing worden gebracht. We hebben er een electrische leiding
heen gelegd. Hij wil Belgrano in de val laten loopen."
Ze bleef sprakeloos zitten en hield zijn hand omklemd.
„Murdock zal het heele boeltje in de lucht laten vliegen. En dan schieten
ze hem natuurlijk neer Natuurlijk, of hij moet kunnen vluchten. Zeg, Hunt,
gooi het roer om en stuur naar Palm Point toe 1"
„Vadertje.... ga toch niet!" smeekte Norah in angst. Maar hij duwde
haar hand terug en riep „Wat Murdock is een held en dan zou ik hem er
alleen voor laten staan Je had heusch wel wat vriendelijker tegen hem
mogen zijn. Vooruit, het roer om 1"
Toen gaf de man op de voorplecht een schreeuw van verbazing. Ze waren
de laatste kaap van het eiland omgevaren en zagen nu in de verte de lichten
van een groot schip voor zich. Het lag stil, op een afstand van misschien
tweehonderd vadem.
„Drommels, dat is de Minnehana," riep Perkins, die een oude marineman
was en alle oudere schepen uit de verte kon herkennen. „Met een paar minuten
zijn we daar aan boord, mijnheer 1"
Broek stond op en keek naar de zwarte dreigende massa van het oorlogs
schip. Nog aarzelde hij, wat te doen. Zijn dochter gaf de beslissing.
„Misschien, dat ze nu nog op tijd kunnen zijn om Murdock te redden,'
riep ze.
De motorboot vloog over het water op het oorlogsschip af.
Op het eiland liepen op dat oogenblik Belgrano en James Murdock, zij
aan zij, langs een glooiing omlaag over een open plek, die in het tropische
woud kaal gehakt was. Eenige passen achter hen volgde een man met geladen
geweer en een lantaarn en achter hem een stuk of vijftig van de muiters. Bel
grano scheen plotseling goede maatjes met den ingenieur te zijn geworden.
Murdock lachte cynisch en dat hoorde Belgrano graag.
„En.... wat wilt u me geven, generaal, als ik dien Copaiba-dam voor u
opblaas en den tunnel erbij
Belgrano had geprobeerd den man om te koopen en had hem op zijn voor
stel zien ingaan.
„U bent een heel handig ingenieur, meneer Murdock u zou ons heel nuttig
kunnen zijn, maar de dollars vloeien nog niet al te ruim naar ons toe.
„Maar als u het wint, dan kunt u toch wel voor dollars zorgen Hé daar,
mag ik die lantaarn even hebben? We zijn in de buurt waar het merkteeken
staat."
„Waar is dat voor?"
Murdock nam de lantaarn in handen en onder het zoeken gaf hij den
gevraagden uitleg.
„Kijk.... dat goedje ligt begraven in een steenen kelder, zoowat drie
voet onder den grond. We hebben een merkteeken op ongeveer tweehonderd
voet afstands geplaatst en van daar af zal ik den afstand moeten gaan uitmeten.
Ik zal het zoo dadelijk wel vinden...."
Hij scharrelde rond met de lantaarn vlak over den grond, totdat hij
een stuk rotssteen vond, dat even boven de aarde uitstak. Het was ongeveer
'n vierkanten voet groothet gras was aan alle kanten er omheen gegroeid
en maakte het bijna onvindbaar. Murdock stak zijn vingers onder den rand
van het stuk steen, lichtte het op en draaide het om. Dan stak hij zijn hand in
de opening.
„In orde 1" zei hij. „Niemand is er aan geweest Wat denkt u van tien
duizend dollar, generaal
Er volgde een slag als de uitbarsting van een vulkaan. Het geheele eiland
trilde. Belgrano hief de armen omhoog en bedekte zijn gezicht. Hij wankelde,
hield zich op de been en schreeuwde tegen zijn mannen „Schiet dan toch.
schiet dien schurk neer 1"
Maar Murdock had de lantaarn ver weggegooid en was op handen en
voeten naar het dichte struikgewas gekropen, dat vlak bij hem was, en de
mannen van Belgrano verkeerden in de grootst mogelijke verwarring. Sommi
gen hadden zich plat op den grond laten vallen, anderen holden zoo hard
ze konden weg. Murdock had de beschermende struiken bereikt, drong er
snel in door en drukte zich stijf tegen een dikken boomstam aan.
Toen daalde een zondvloed van aarde, steenen en afgerukte boomtakken
over het eiland neer. Het kraakte in het geboomte en in de struiken, de steenen
ploften dof omlaag en de menschen gilden en huilden van schrik. Murdock
drukte zich stijver tegen den boom aan en hield zijn adem in van blijde span
ning.
Een jonge luitenant, op den voorsteven van een der sloepen van de Minne
hana staande, schreeuwde luid een bevel naar zijn mannen.
„Stoppen stoppen daar vliegt er een de lucht in 1"
Norah, naast haar vader zittend, staarde angstig naar de hooge kolom
van aarde, stof en rook, die van het eiland omhoog steeg. Ze zag het water aan
alle kanten in witte fonteintjes omhoog spatten, alsof overal granaten en ge
weerkogels neervielen. De matrozen roeiden achteruit. Een steen trof den
achtersteven en ketste af in zee. De luitenant bleef grijnzend op zijn post staan.
Na enkele seconden heerschte er een akelige stilte om hen heen. De sterren
flonkerden zwijgend.
„Vooruit, jongensriep de luitenant, „ze beginnen met de zoeklichten te
werken."
De Minnehana had haar zoeklichten op de sloepen gericht. Het felle licht
scheen over het eiland de matrozen grepen de riemen en roeiden uit alle
macht naar den oever toe. Het was een geluk voor Murdock geweest, dat een
der vallende steenen Belgrano tegen het voorhoofd getroffen had, zoodat
niemand in staat was om zijn verstrooide „kinderen der vrijheid" weer te
verzamelen of tot handelen aan te sporen. Ze renden naar hun booten, aan de
andere zijde van het eiland, en het zoeklicht van de Minnehana zette hen tot
bovenmenschelijken spoed aan. Toen de matrozen van het oorlogsschip aan
land kwamen, vonden ze geen enkelen tegenstander te bevechten.
Brock met z'n dochter, den luitenant en zes man begaven zich naar de plek,
waar het dynamiet was verborgen geweest. Bij hun nadering kwam Murdock
hun gezond en wel tegemoet. Handdrukken werden gewisseld, gelukwenschen
en wederzijdsche lofprijzingen volgden elkaar. Bn^ck nam den luitenant mee
naar de villa.
Maar James Murdock en Norah Broek schenen niet veel haast te maken
om hen te volgen.
„Ik heb er verschrikkelijk spijt van, dat ik zoo afschuwelijk vinnig tegen
je geweest ben, Jim.... ik wist ook niet.... hoe.... hoe'n fijne jongen
je was."
„Het was heelemaal niet fijn,antwoordde hij. „Ik was alleen maar woe
dend nijdig en ik had alles erop gezet om het van je te winnen
„En je hebt het gewonnen...." zei ze. „Wat kan ik als vrouw méér
zeggen 1"
En James Murdock had geen woorden noodig om daar antwoord op te
geven.
