Bie ons op 't durp
1624
VRIJDAG 11 MEI 1934
No. 30
Tiengeliengelienggong de belle, en zo gong t'n den
'eelen dag. D'r a wee een avvertensie in de krante 'estae voe een
misje, en noe kwamme ze bie bossen, je wier d'r kepleet duzelig
van. De vrouwe die mag dat we.
Mae ja, z'ei noe leergeld 'egee, en ze za noe nie mi zo lich-
vaerdig mie zo'n misje behunne. Gae nie over een nacht ies,
e'k 'erope, en da von 'eur ok.
Noe zit ik achter de schuufdeuren, en a t'r een komt, dan
luuster ik mee, nie uut niesgierig'eid, da begriep je, mae ik
wil wete wat azze klesse, wan de vrouwe, das ok zo'n oarigen.
En kiek, dan mo'k toch lache, zo noe en dan, wan 't is altied
't zelfde.
Oe 'eet je vraeg de vrouwe dan, en dan komt t'r Keetje,
Mina, Plone, Piete, Kernelia, Jewanna, en zo deur.
Bi je een fersoendelijk misje vraeg de vrouwe dan, en dan
krie je 'eel da ver'ael van Eulallea in de keuken, en al de misjes
tegen die azze 't vertelt, zegge dan allegaere Noe, mae zo ies,
da zou ik nooit doe, 'oor, dae ku je vast en vrentig van op an
Goed, 't was zowat op de middag, en 't 'ieuw maer an.
De vrouwe a glad gin tied om 't eten, en ze was glad op van de
zenuwen, en ze riep mae
Zei jie noe toch wat a'k doe mot, zei jie 't 'et noe toch
Mae dan zee ik Jie mot er mee om gae, en ik docht a'k wa
zegge, dan e'k 'et 'edae ok Dus zee ik niks.
Mae toen m'n 's aeves bie de thee zatte, zee ze Noe e'k toch
dien eesten maer 'enome, wan da lieken m'n 't beste, die kan
van alles.
Noe, zo, zee ik, en wa kan die dan
E die kan bievoorbeld 'eele denee's koke, zee de vrouwe, en
ze keek toch zo grozig of azze merrege de burgemeester op 't
eten zou kriege.
Dae e m'n 'ier anders toch noga gin last van, zee ik.
Nee, mae ze kan 't toch zee de vrouwe, en ik 'aelden m'n
schoeren op, en zee niks mi.
Den volgenden dag kwam Kee. 't Was een flienke kedee, om
zo te zien, een meid als een blad. Ze brocht een kasje mee, en
een paer kisten, en dat mag ik we zie, wan das voe mien een be
wies van degig'eid.
En ze gong trek de keuken in, en dat was ok a een goed teken.
Maer een ure of wat laeter kwam de vrouwe bie m'n en zag
glad bleik.
Wat is t'r vroog ik, wan 't leken we of ze wou gae jule, en
daer e'k 'et glad nie op, en ze zee
Noe bin 'k is bove wiste kieke, en noe zit d'r goed glad vergeve
van de vuulte, wandluzen en zo
Bi je noe glad riep ik, wan wandluzen, das erg, das bienae
't ergste.
Ja, zee ze, noe dienk je dan is, da je 't goed 'eschoten 'eit, en
dan krie je dat wee. En ze zuchtede.
En ik zee Ze mo vort, d'r is niks aan te doen.
En ikke nae de keuken, wan de vrouwe die dust nie, en ik zee
Kee, 't spiet mien en de vrouwe we, mae je mo vort, wan je
goed zit vergeve van de luzen.
Mo'k vort vroog Kee mie groote staeroogen, mo'k vort voe
die paer beesjes Dan a je is motte kieke in dat 'otel waer a'k
't lest 'ediend e, dan zou je is wat beleve. En ze zu je nie biete,
vast nie
Daer e'k 'et nie over, zee ik, maer ik kan je niet in m'n 'uus e.
Noe, afijn oor, zee ze, dan gae 'k mae wee vort, a je mae
betaelt.
Noe ja, dat most ik we.
Een diere weke, zuchtede ik tegen de vrouwe.
Wees mae blie da je de vuulte kwiet bin, zee die. En ze zee
ik za ik is gauw an dien aeren schrieve, Plone glo'k dazze 'eet.
En toen zuchtede ik wee.
En zo zie je de zeumer is in 't land, mae voe ons is 't nog glad
gin blieje tied. Wie weet, wa m'n noe wee voe een meraekel op
ons dek 'estierd kriege
Afijn, da za den tied we leere.
De groetenisse,
PIER VAN 'T HOF
Wielerwedstrijden te Zuiddorpe
op Donderdag 3 Mei. Onder groote
belangstelling werden te Zuiddorpe
de jaarlijksche wegwedstrijden ver
reden om den K. V. W.-beker. Een
groep renners passeert het dorp.
De eindstrijd.
Weemaesde winnaarkrijgt bloemen.
Lilliputters te Middelburg. Te Middelburg heeft een
lilliputters-artistengroep haar tenten opgeslagen. Bij
den paardenstal van het lilliputters-circus.
kijkje in
het dorp der dwergen. Voor het raadhuis.
Een
