DE MITRAILLEUR MODEL '83
door ALiiXis Nic Ma witch
mi
1690
VRIJDAG 25 MEI 1934
No. 52
3nóulinde. Het bekende Karbouwengat
te Fort de Koek aan Sumatra's Westkust.
-
-V v
itl M M-V
MÊÊÊem
Ik dacht dat je meer moed had, Boris," zei
Iwan Petrowka ernstig. „Ik herken je niet meer.
Ben jij de man die voor Obdorsk, Samarowsk
en Tjoemen honderdmaal je leven waagde Ben
je dan zoo bang voor een mitrailleur, dat je er een
vriend voor in den steek laat
Boris Leistikow schudde het hoofd. „Je vergist
je, ik ben niet bang. Ik voel er alleen niets voor,
om roekeloos een eind aan mijn leven te maken.
Een poging om hiervandaan te ontvluchten staat
zoo ongeveer gelijk met zelfmoord. Voor Obdorsk
en Samarowsk had ik mijn leven over voor een
goede zaak, voor de contra-revolutie. Evenmin als
toen ben ik nu bang, maar ik verkies toch nog
altijd een ellendig verblijf in de Alexandravesting
boven den dood. Ik geef geen halven roebel meer
voor je leven, als je bij je voornemen blijft."
Petrowka lachte spottend. „O, dacht je soms dat
ik morgenvroeg terug zal krabbelen Geen denken
aan. Ik ben vastbesloten morgen vroeg, als de
proviandboot naar den oever is, waag ik de kans."
Leistikow schudde verdrietig het hoofd. „Het
spijt me," zei hij zacht. „Wij hebben onder Wrangel
en Denikin menig gevaar gedeeld en hier hebben
we veertien jaar lang de ballingschap samen ge
dragen. Ik heb nooit kunnen denken, dat onze wegen
zich nog eens scheiden zouden."
„Het staat aan je zelf om dat te voorkomen,"
viel Petrowka levendig uit. „Ga met me mee en
waag iets voor je vrijheid. We hebben ons al veel
te lang neergelegd bij de meening, dat een vlucht
uit de vesting onmogelijk is. Maar den laatsten tijd
ben ik daar anders over gaan denken. Een zwem
tocht van een uur over het Baikalmeer is eigenlijk
heelemaal zoo'n kunststuk niet."
„Nee, maar je vergeet dat ding daar," antwoord
de zijn vriend ernstig. Hij wees vluchtig naar het
schietgat in den muur, waaruit dreigend de mon
ding stak van een mitrailleur, die het geheele meer
bestreek.
Petrowka haalde de schouders op. „Elk schot
hoeft niet raak te zijn," wierp hij onverschillig
tegen. „En als je onder water zwemt en nu en dan
boven komt, hebben ze weinig trefkans op je.
Eenmaal aan de overzij, ben je vrij."
„Jawel, maar zoo ver kom je niet. En ook al
gelukt je dat, ben je nog verloren. Het is een krank
zinnige dwaasheid, dat je zonder geld en zonder
kennis van de Chineesche taal door Mongolië de
kust kunt bereiken. Neem een raad van mij aan en
geef je voornemen op."
„Nee!" zei Petrowka geïrriteerd. „Ik waag de
kans en als jij te laf bent, blijf je maar hier."
Hij wendde zich plotseling om en slenterde weg.
Leistikow keek hem met een donkeren blik na.
Wat zijn vriend van plan was, grensde aan 't waan
zinnige. Een ontvluchtingspoging uit de Alexandra
vesting was onzinnig. Boven op den gepantserden
koepel stond waakzaam de schildwacht van het
Roode Leger. Zelfs geen rat in het water ontsnapte
aan zijn aandacht. En zoo zijn goedgemikte geweer
schoten al geen doel troffen, aan dien mitrailleur was
het onmogelijk te ontkomen.
Leistikow keerde verdrietig gestemd naar de
kazematten terug, waarin de ballingen 's avonds en
's nachts werden opgesloten. Toen zij na het avond
appèl hun nachtleger opzochten, trachtte Petrowka
voor het laatst zijn vriend over te halen met hem
mee te gaan. Doch Leistikow weigerde pertinent
en met een verachtelijk glimlachje draaide Petrow
ka zich eindelijk om en wikkelde zich in de dekens.
Petrowka stond kort na het aanbreken van den
dageraad aan de glooiing van het meer. De proviand
boot was uit 't gezicht en de schildwacht daarboven
stond half met zijn rug naar hem toe. Hij hief
voor de laatste maal de hand op naar Leistikow,
die met een bleek gelaat op eenigen afstand stond.
Vliegensvlug gleed hij de glooiing af en het volgende
oogenblik dook hij in het koude water van het
Baikalmeer
Het hart bonsde Leistikow in de keel. Om den
argwaan van den schildwacht niet te wekken, ver
meed hij het naar het watervlak te kijken en slen
terde langzaam verder. Toen er na eenige minuten
nog geen alarmschot gevallen was, constateerde
hij tot zijn onuitsprekelijke verbazing, dat de vlucht
werkelijk kans van slagen bood. Ginds, een paar
honderd meter uit den vestingwal, zwom zijn vriend,
nu eens onder en dan weer boven water, de vrijheid
tegemoet. En als de schildwacht hem nu niet spoe
dig opmerkte
Een schot verstoorde de illusie. Leistikow slaakte
een schorren kreet. Radeloos greep hij naar zijn
hoofd. Op den koepel schoot de schildwacht het
magazijn van zijn geweer leeg. En hier, achter de
dikke muren van de vesting, waaruit dreigend de
mitrailleurmonding stak, klonken vloeken en com
mando's.
„Nog niet klaar? Vlugger dan, kerels! Vuren!
Vuren
Leistikow wierp een wanhopigen blik op zijn
vriend, die met krachtige slagen voortzwom. En
plotseling viel het hem in, hoe hij hem redden kon.
Hij wierp zich met een schorren kreet op den mi
trailleurloop en omklemde hem met beide armen.
Hij omhelsde den dood zelf krakend gingen de
schoten af
Leistikow's doorzeefd lichaam hing stuiptrek
kend voor de monding, doch de armen lieten niet
los. En terwijl de soldaten naar boven stormden,
om het als vastgeklonken lichaam met geweld van
den mitrailleur los te maken, verdween ginds lwan
Petrowka uit het gezicht....
Het nooit gedroomde wonder bleek een feit
de vluchteling bracht er het leven af, dank zij het
oponthoud en de verwarring, die Leistikow veroor
zaakt had. Na een onmenschelijken tocht door
Mongolië en een ellendige zeereis voegde hij
zich eerst een vol jaar later in Parijs bij zijn vrien
den.
Zij vernamen het verhaal van zijn wedervaren,
en zijn moed en volharding werden bewonderd.
Kort na zijn aankomst in Parijs ontmoette hij een
kennis, die veertien jaar geleden bevriend was
geweest met Leistikow.
„Zeg, weet jij misschien ook wat er van Boris
geworden is informeerde de man.
lwan Petrowka fronste de wenkbrauwen. „Wel,
die zit immers ook in de Alexandravesting Wist
je dat niet Ja, we waren er dikke vrienden. Maar
hij is me ten slotte erg tegengevallen. Ik heb hem
honderdmaal gevraagd om ook te vluchten. Maar
hij weigerde halsstarrig, hij was veel te bang voor den
mitrailleur."
A* 'j'"
Al*.
■'war
t»
mmsH?
