Bie ons op t durp Me gae kommende weke a vrom nae 't durp. Ja, oor is ier, t mo gezeid, de stad dat is voe ons menschen niks mi, dae raek je nie mi an gewend. De vrouwe die gieng den hanschen dag op en neer, mae dat was noe mien eere te nae. Neent, ik zat in de schute en ik most vaere. Wa doe je noe in zo'n stad Je loopt i menschenlieve, d'r is ok glad niks te zien d'r 'ier vuuf schuten in plekke van bie ons arie. A je deur de wienkelstraete loopt kom je 'ier tien menschen tegen, en bie ons vuve. Noe ja, mae wor je dae noe beterder van Kort en goed, ik zee tegen de vrouwe m'n wachte me mi tot me kunnen bouwe, mae me gae vrom, 'oe dan ok. Ja, mie dat bouwen, dat e'k je nog nie verteld, mae da zit zo. D'r komt 'ier een streekplan. Je mo wete, dat er noga vee ge bouwd wordt, den lesten tied, en noe schient den een of den aer, die dat nie goed kan, z*n eige d'r werm over gemaekt 't e, en bie Ged. Staten an'eklopt 't e. Zo zie je, 'oe zukke groote diengen tot stand kunnen komme Ja, en de Staeten die voelden d'r we voe, wan 't kost ze toch gin cent. En die e d'r niks tegen, om zo'n bitje den baes te spelen, da begriep je. Dus da plan da komt t'r noe. In 't eest dochte ze op 't durp. dat dat noe is een prachtige oplossieng was, en dat leken 't dan ok. Mae noe die zaek eenmael een ende op gank is, noe behunne ze toch nattig'eid te voelen. Och ja, wan je begriep we, zo'n plan das mooi, mae ze vergete d'r bie, da 't voe de ge meente een 'oop centen za koste. D'r bin d'r, die dat noe a inzie, mae den grooten 'oop nog nie, en die zu op een goeien dag nog we is tot andere gedachten komme. Maer alia, ik dwaele of. Ik wil mae zegge, dat wulder nog me kunnen bouwe, en da kan nog we 'k weet nie 'oe lank dure. Dust toen d'r noe van de weke een kot vrie kwam, e'k dae nae gevroge. 't Ston m'n we nie zo vreed erg an, wan 't is 't groote kot van Jan Kees de Vos, die a vroeger op 't durp gerentenierd 'eit, en t stae midden op 't durp, en das nie zo plezierig, ik e liever wat ruumte Mae de vrouwe is t'r noga over te spreken, en alla, dan doe je Dust bin 'k gistere wee is nae 't durp 'ewist, om is te kieken, wan d'r mo noga wat an 't 'uus versjouwd worre, da spreekt. En de vrouwe gong mee, wan ze zee dazze d'r ok wat in te zeggen wou e, en noe, da kon, wan ik bin altied nog a ruum. Dust noe is 't 'ier in de stad klaer. 't Spiet m'n, meneer van 't Hof, zee d'n bakker vanmerrege tegen m'n, toen a'k voe de deure stieng. 't Za we waer weze, zee ik, vroeger was ik altied mae van t Hot, en noe noem jie m'n we meneer, mae dae gee'k ok a gin duit voe. 'Oor is 'ier, zee 'urn, ik e joe altied een meneer 'evonde, en ik heve meer voe joe dan voe al die kaele deftig'eid die a m'n 'ier e, en die d'r brood nie betaele, kiek. Da bin 'k mie je seens, zee ik, en ik docht t'r an, wat a ze in de krante schreve, vlee weke, da den economischen toestand alleenig beterder kan worre a m'n allemaele betaele wat a m'n schuldig bin, in 't kleine en in 't groote. Mie dat al is de zeumer a een ende op streek, en 't bluuf mae koud. Da's jammer 'enog, wan 't is nie goed, en die droogte ok nie. En m'n zu noe mae motte ofwachte, wat er van komme za. D'r net loop ik deur de Kerkstraete, en dae zie 'k ineens Jans van Plone van 't durp. Wa doe jie 'ier vroog ik, en 'eur zee Zwieg t'r van, zwieg t'r van, oom Kneel, die in DenHaag weunt, is dood, en noe kreeg ik de pepieren, en dae stieng noe toch onder da bericht da de ver rassing zou plaes vinde op Vriedag, en 'ei jie dae noe ooit van g'oore, begraefenissen mie verrassingen Vroeger dan zat je nog we is bie mekaere om een stikje t' eten, mae dazze noe verrassin gen verzinne, das toch we een bitje erg. Mensch. dat is gin verrassieng, mae da beteken, dazze kremasie gae doe, zee ik. Ze keek m'n mie d'r koeie-oogen zo vreed stom an, da'k t'r van deur 'eloope bin. En noe mae wee tot kommende weke, PIER VAN 'T HOF No 2 VRIJDAG 8 JUNI 1934 Een wat me dag aan het Vlissingsche strand. Een typisch buurtje te St. Maartens dijk, aan den voet van de oude kerk. ^Naar de markt geweest. Een nest jonge konijnen te Vlissingen, wier moe der dood is, wordt op gevoed met de flesch. **^Naar het autokerkhof. Een aftandsche auto maakt zijn laat- sten tocht op een ietwat zonderlinge en opvallende manier.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1934 | | pagina 25