Bie ons op t durp
No. 4
VRIJDAG 22 JUNI 1934
121
„Cloeting's Gemengd Koor" (directeur S.J. Tamminga) van Kloetinge, behaalde
het hoogst aantal punten (202) in de afdeeling uitmuntendheid en verkreeg den
1 sten prijs en den wissel -
beker op 't zangconcours,
te Ierseke gehouden.
De gymnastiekvereeniging Wilhelminate Middelburg organiseerde Zaterdag, naar aanleiding van haar onlangs ge
vierd 15-jarig bestaan, athletiekwedstrijden, waaraan wegens verbod der K.N.A.U. alleen gymnastiekvereenigingen
konden deelnemen. Overigens slaagde de middag uitstekend. De junioren komen het veld opgemarcheerd.
Een moment uit de 100 M. snel loop. Een
spannende eindspurt. (Serie demi-finale.)
Een fraaie hoogtesprong heer en (polsstok-hoog).
het nummer hoogspringen-dames. Een der dames
'k E d'r is ov
gen, die ku je i
't mot t'r uut. Da bin van die dien-
j'ouwe, al spreekt 't 'eele durp t'r schande
Trei en Sjek, die bin naegels
vrouwe ok, da mo gezeid.
Je wete, da de vrouwe noga
nooit zo vreed over te spreken 1
A je 't mien vraegt, e'k altied
vint a groote zaeken, a t'n zeit, r
vertrouwden ik nier
Op'n goeien dag most t'n we
een febriek an 't oprichten was r
volk liek a t'n zee, en noe zat t'n nog altied
bank nog gin geld op kust geve, omdat 'et
Sjek op 'ad, en dat ik t'r
bitje wandochtig 'ewist. Die
je zag t'r nooit wa van, en da
vort, nae Rotterdam, wae t'n
paer menisters en zukken
pepieren wae de
die Amerikaenen
waere, en noe moste de bewiezen eest ankomme, en zukken praet
a meer, liek a je dat in de krante van oplichters altied leest.
Kort en goed, 'um most een paer duzend gulden e, en die
vroog t'n, en die gaf ik nie.
En toen was t'n kwaed. Das een bewies van wandochtig'eid
da'k nie langer in j'n 'uus kan vertoeve, zee d'n, en ik zee, da'k
'et ok a lank 'enog von, en dat 't mooi 'ewist was, en dat
wulder te oud waere om nog altied volk over de vloere 't e, en zo
gong dat deur.
En toen zwegen m'n d'r over.
Mae den aeren ochen, toen a'k in de keuken kwam, zat de
vrouwe te schreeuwen. Wa schilt er an vroog ik, wan ik docht
nog nergest om.
En toen vertelden de vrouwe mie traenen in d'r oogen, da
Sjek t'r vandeur was, en Trei ok, ze ware saeraen nae Antwerpen
of zo ies.
En noe, zee ik, wees blie da je d'r zo of'erocht bin zee ik.
Ja, ja, ja,da bin 'k ok we, zee de vrouwe, mae ze schreeuw
den mae deur.
En nae een stuitje vroog ik Ei je soms nog wat anders, da je
zo zit te julen
Och, Pier, ik za 't je mae zegge, wan ik kan d'r nie om liege,
mae noe is Sjek t'r mie m'n geld vandeur.
Mie je geld vroog ik.
Ja, mie alles wa'k nog op m'n boekje a, juulden de vrouwe.
Ik verstiefden d'r van, wan dat was bienae duzend gulden, die
ze van tante Pietje g'urreven 'eit.
Bi je zot, 'ei je da zo mae 'egeve vroog ik.
Ja, zee ze, 'um zee da'k ze vandaege wee vrom kreeg. En noe
lag t'r vanochen een briefje'ier (en ze frommelden 't uut
d'r beuk), kiek, dae staet 'eten ze begon wee te julen.
En ik las beste tante Wij zijn Weg als u dat Leest, naar ant-
werpen. Want dat kan toch niet Duren, dat kost te veel geld,
en dat Geld van het boekje Neem ik mee, want ik Heb geen geld
meer, maar u Krijgt "het Terug al moest ik i
Dank u dat u mij Geholpen heef.
En dae ston onder En ik gae mie 2
op dat dooie durp a lank a beu, Trei.
Dood werken en ik
Sjek.
ik bin 't leven
in ervaerieng 'e
schorte, en toe
Ja, zee ze, a je in de krante leest da de menschen d'r eige beet
laete neme, dan begriep je nie, da ze zo stom kunne weze, maer
a je 't zelf overkomt, dan ku je 't amper gloove, kiek
Ja, en da von ik ok, mae ik e toch nooit gin ferdusie in dien
amerikaen g'ad, dae ku je m'n brieven op nae leze.
Mae toch bin 'k blie, da t'r een ende an 'ekomme is, en da m'n
wee mie z'n twitjes bin, wan das 't alderbeste. En de centen
dae dienken m'n mae nie mi an.
de groetenisse,
PIER VAN 'T HOF.
Te Ierseke hield de Zeeuwsche Zangersbond „Zang Veredelt" zijn jaarlijksch concours. Een moment Een hoera voor den zang en het
tijdens den samenzang van het bondslied, geleid door den bondsvoorzitter, den heer Flipse van Wissekerke. gemeentebestuur van Ierseke.
