Dan geschiedt het verwonderlijkste, injuna moet
het in het brullen afleggen tegen den medicijnman.
Zijn schreeuwen wordt zwakker en zwakker,
ten laatste verstomt hij. Hij draait zich om en is
in een oogenblik verdwenen in de ontoegankelijke
diepten van het Congowoud. Met één sprong ben
ik op de plaats, waar het monster zooeven stond.
Groote, duidelijke voetsporen op den grond bewij
zen, dat ik niet gedroomd heb. De takken boven
mij kraken twee groote, donkere oogen blikken
angstig in de mijne. Een apin zit in den boom
de witte gorilla heeft zijn wijfje willen verdedigen.
Met moeite haalde ik Badinga eenjge dagen
later over, mij op een plek te brengen, waar ik
een gorilla-familie rustig in haar doen zou kunnen
gadeslaan. Een dagmarsch van Badinga's dorp
verwijderd, lag in het oerwoud een klein open veld
een oase temidden van de tropische bosschen.
Achter struiken verscholen en door de windrichting
voor hun reuk verborgen, wachtten wij hier drie
uren op de gorilla's. Maar ons geduld werd wel
beloond. Een witte gorilla, niet zoo groot als die
van mijn eerste ontmoeting, maar toch nog altijd
ruim twee meter hoog, verscheen,gevolgd doorzijn
wijfje en een jong. Het drietal stoeide op de open
plek op een allerdolste manier. Zoo dwaas en toch
bijna menschelijk tegelijk, waren hun bewegingen,
dat ik soms de grootste moeite had niet in lachen
uit te barsten. Moeder Injuna ging later noten en
vruchten halen en stalde alles voor haar gemaal
uit. Vader Injuna vrat alles op en liet de „schillen"
aan vrouw en zoon over. Toen het wijfje ook iets
van het diner wilde hebben, diende het monster haar
een geweldigen stomp toe tot groote vreugde van
Badinga, die zulke methoden ook thuis toepaste.
Mijn plan om een jongen gorilla te vangen
gelukte na eenige maanden. Met behulp van een
paar negers en een houten kooi wist ik mij van het
jong meester te maken. Weldra was het de beste
vrienden met ons. Tijdens
onze afwezigheid was in
het dorp een Turk ge
komen, die, toen hij den
jongen aap zag, mij den
heelen dag achtervolgde
met het verzoek hem
ook aan zoo'n diertje te
helpen.
Badinga wilde er eerst
niet van weten, maar op
mijn aandringen ging hij
tenslotte mee.
Had ik het verzoek
van den Turk toch
maar geweigerd. De go
rilla had ons eerder be
merkt, dan wij haar. In
heel haar grootheid en
kracht kwam het wijfje
op ons af, en voordat
Badinga of ik het kon
verhinderen, schoot de
Turk het dier een kogel
tusschen de oogen. Uit
de struiken kwam plot
seling het jong te voor
schijn en het wierp zich
met luid klagen op het
doode moederlijf. Het
was treurig om aan te
zien. Wij namen het ge-
doode dier, waarvan ik
den enormen schedel nog
bezit, mee, bedroefd 't on-
noodig te hebben gedood.
Nadien ben ik er niet meer
in geslaagd een witten
gorilla te ontmoeten.
Badinga onderhoudt zich met Injuna.
Doode Injuna. De kolossale afmetingen pan
den witten gorilla komen op deze foto duidelijk
uit. Het dier kan een lengte van 2.70 bereiken.
Langs de oevers van de Congorivier leeft
de witte gorilla, onbedreigd door de blanken
