STORTING
¥11. DE
Waf er overbleef van het stadhuis
van Reims, nadat de Duitschers
in den zomer van 1918 de stad
gebombardeerd hadden.
Hoewel Duitschland en Oostenrijk door den
vrede van Brest-Litowski bevrijd werden
van hun „Oostfront", waren de verliezen
in de voortdurende gevechten in het Wes
ten zoo zwaar, dat men ternauwernood vol
doende inenschenmateriaal had om daar den strijd
voort te zetten.
Oostenrijk, Turkije en Bulgarije hielden nog met
moeite den oorlog vol, sinds het grootste deel van
de Duitsche troepen uit hun gebieden naar Frank
rijk was overgebracht. Daar immers, in 't Noorde
lijk deel van het zwaargeteisterde land, dat bij dui
zenden vierkante kilometers in een troostelooze
woestenij was veranderd, lag de beslissing. Hoe
taai de Duitschers ook volhielden, het was niet
langer mogelijk te ontkennen, dat de partijen in het
parlement, die 'n spoedigen en eervollen vrede zon
der annexaties (de legerleiding geloofde nog Steeds
aan gebiedsvergrooting) wenschten, bij de meerder
heid der bevolking gehoor vonden. De ontevreden
heid over de binnenlandsche politiek nam, ondanks
allerlei uitbreidingen van het kiesrecht en het weg
nemen van diverse grieven bij verschillende par
tijen, steeds toe.
Rijkskanselier von BethmannHollweg werd
tot aftreden gedwongen en achtereenvolgens opge
volgd door Michaelis en Von Hertling. Verschillende
vredespogingen o.a. door keizer Karei van Oosten
rijk, paus Benedictus XV, de internationale socia
listenconferentie te Stockholm, faalden. Ook de „14
punten van Wilson", die evenzoovele waarborgen
voor den vrede zouden bevatten, vormden geen
basis voor onderhandelingen, omdat zij practisch
gericht waren tegen Duitschland en Oostenrijk.
Ofschoon de geest onder de Duitsche troepen
belangrijk verslechterd was, werd onder opperbevel
MI-W 8
Kerkruïne van het fel omstreden Arras.
