No 16 VRIJDAG 14 SEPTEMBER 1934 509
om een einde te maken aan je veelbelovende loopbaan als speurhond, door
je met mijn vriend Jarvis te bemoeien. Hij komt hierlangs, om mij op te
pikken. Pas op, dat je geen vin verroert, onnoozel jongmensch."
Harry's nagels drongen in zijn palmen door de inspanning, om geen sprong
vooruit te doen naar die gerichte revolver. Er kwam licht in vele donkere
plekken van de laatste twaalf uren.
„Wat wou je eigenlijk," vroeg hij, zoo kalm als hij kon. „Het contract?"
Blass knikte, nog steeds glimlachend.
„Precies. Ik zou 't gisteravond al gehad hebben, dank zij de inlichtingen
van Jarvis, als die idioot niet te vroeg te voorschijn was gekomen. Ik had 't
vannacht, toen ik voor spook zonder ringvinger speelde, uit je jaszak gehaald,
als je die nonsens over Peter Kuil geslikt had. Maar nu hebben we 't toch, en
dat is voldoende. Had je er maar om gedacht, achter den golfbreker te kijken,
of er geen schuitje lag, hè Als je nu maar verstandig bent. Je vriendinnetje
May is waarschijnlijk niet erg gewond...."
licht. Harry volgde, zijn oogen inspannend, om den geheimzinnigen bezoeker
te zien. Ongeveer een kwart mijl verder bleef Blass staan.
„Hier was 't," zei hij. „Ik heb hem heel even zien bewegen. Misschien
heeft hij zich ergens in 't moeras langs den weg verstopt."
„Laten we maar even gaan kijken," antwoordde Harry, en hij ging vóór,
het lange natte gras in. Bij iederen stap zakten zijn schoenen in de zachte
zwarte modder.
Tien minuten zoeken gaf het afdoende bewijs, dat de indringer binnen een
mijl omtrek van het huis nergens was, als hij ten minste niet in de baai was
gesprongen of vleugels gekregen had, twee vrijwel ongerijmde veronderstel
lingen. Zij liepen terug naar het huis, den anderen kant van den weg in het oog
houdend, den kant van de baai, of zij ook sporen van den vluchteling vonden.
Blass stak zijn revolver in zijn zak. „Misschien zul je 't nu met me eens
zijn," zei hij, „dat 't werkelijk een spook was, wat we gezien hebben."
Harry gaf geen antwoord. Hij stond te staren langs het stuk weg, dat zij
verlaten hadden, een vlak,
leeg stuk weg, met
plassen water, waar het
licht van de opgaande
zon in klom. Hij ant
woordde niet, omdat hij
een ontdekking gedaan
had, die op zichzelf niet
zoo belangrijk was, maar
het wel werd in verband
met de gebeurtenissen van
den vorigen avond, in
verband vooral met me
neer Blass, die gedwongen
was geweest in het huis
te overnachten, omdat
zijn auto aan den kant
van den weg vast was
geraakt.
Er was geen vastge
raakte auto. Als hij zich
niet vergiste, was er nooit
een vastgeraakte auto
geweest. Die had nooit
heen kunnen komen door
de overstrooming, waar
mee het laagste gedeelte
van den weg bedektjwas,
indien er geen pontons
of drijvende bok te hulp
waren gekomen.
Harry wendde zich
snel naar Blass, die strak
naar hem stond te kijken.
„Zag je iets vroeg
hij onschuldig.
Harry voelde een
koude woede in zich op
komen. „Nee. Dat is 't
juist ik zie niets. Ik
zie den auto niet, waar je
mee gekomen was, zooals
je zei. Wat speel je voor
een spelletje, Blass Als
je me beet hebt ge
nomen
Er kwam 'n schreeuw
van angst uit de richting
van het huis, en luid werd
Harry's naam geroepen.
Mevrouw Parks stond
handenwringend onder
het afdak. Vlak naast
haar dook een mannen-
gedaante op, zonder
twijfel Jarvis. Hij stiet
haar ruw opzij en holde
naar den steenen golf
breker.
Harry zette het op
een loopen naar het huis,
en was twee stappen ver,
toen achter hem de stem
van Blass snauwerig be
val, stil te staan.
„Halt
Harry keek om. Blass
stond geniepig te glim
lachen achter den loop
van een revolver.
„Nu is 't welletjes,
Morgan," zei hij spot
tend. „Dwing me niet,
Ze Laatite zometecfie dag.
