DE OCHTENDBLAD-SENSATIE
door JOHN D. CLAVERTEN
N
532
VRIJDAG 21 SEPTEMBER 1934
No 17
■3oo* Jtedeüand. De markt van Deventer.
Goeienavond, Pat nog iets bijzonders vroeg
nachtredacteur Dobbs.
„Niets gehoord, meneer," antwoordde
Patterson, de jongste reporter van de „Boston
Herald".
Dobbs zuchtte, 't Was het oude, afgezaagde lied
je niets bijzonders. Voor het ochtendblad had je
nooit eens iets bijzonders, nooit Dat was hij nu al
drie jaren zoo gewend en dat zou wel altijd zoo
blijven. Tenzij er eens 'n wonder gebeurde....
Voor het venster wuifde hij even naar zijn vrouw,
die hem voor zij uitging naar zijn bureau had ge
bracht. Hij zou haar graag vergezeld hebben,
maar als je met de redactie van het ochtendblad
belast bent, hoef je aan pretjes niet te denken.
Weldra verdiept in zijn werk, schoof hij het eene
vel copy na het andere opzij. Het was weer treurig
vanavond. Stadsnieuws voor 'n kinderkranteen
ongelukje, 'n aanrijding en 'n vechtpartijtje. Alles
tam, erg tam Snert was het En de rest dito
dito. Buiten- en Binnenland., Politiek, Sport en
Kunst 't was allemaal even onbelangrijk. Geen
enkel pittig artikel, niet één sensationeel nieuwtje.
Belabberd, in één woord belabberd
Dobbs zuchtte. Er gebeurde niets meer in de
wereld. Ten minste niets, waarmee je een ochtend
blad aantrekkelijk kon maken. In 's werelds bestel
geviel het nu eenmaal zoo, dat van alle belangrijke
en sensationeele gebeurtenissen het avondblad de
primeur kreeg. Moest je zoo'n krant van vanavond
maar eens doorbladeren. Koppen als kanonschoten
en artikelen om van te smullen 1
„Voetbalwedstrijd Yankees—Detroit Tigers 1
Een recette van 135.000 dollars. 79.000 toeschou
wers 1 Sinclair bij de voorverkiezingen tot demo
cratisch gouverneur van Californië gekozen
Staatssecretaris Swanson teekent het contract voor
den bouw van 24 oorlogsschepen Sensationeele
diefstal in de Bank of Manhatton De drei-
gende textielstaking omvat 800.000 man!"....
En zoo ging het door. Maar voor dat verwenschte
ochtendblad gebeurde nooit eens iets bijzonders.
„Mijn koninkrijk voor een ochtendblad-sensatie,"
mopperde Dobbs. j
„Heb ik," grinnikte Patterson, die verwoed op
zijn schrijfmachine zat te hameren.
„Wat heb je?" keek Dobbs hevig geïnteresseerd
op.
„Een sensatie," antwoordde Patterson met een
zalvende stem. „Een motie van den dameskrans
„Ons Genoegen", behelzend een verzoek aan me
vrouw Roosevelt, om het dragen van den voetvrijen
rok wettelijk verplichtend te stellen."
„Loop naar den drommel, smijt maar in de prul-
Iemand," nijdaste Dobbs.
„Rrrrrrreng.ging tegelijk de telefoon. Het
was het New-Yorksch Persagentschap.
„Tweede vervolg van de rede van Hitier...."
kondigde de telefonist aan.
Plichtmatig nam Dobbs op. Hij had juist de mi
crofoon neergelegd, toen de schel opnieuw over
ging-
„Spreek ik met de krant vroeg een opgewon
den mannenstem.
„Met de „Boston Herald"," bevestigde Dobbs
haastig.
„U spreekt met een abonné. Wat betaalt u voor
belangrijks nieuws
Dobbs hield zich aan den voorzichtigen kant, hij
had al eens leergeld betaald met „belangrijk"
nieuws. „Dat ligt er maar aan, gewoonlijk een hal
ven dollar, maar ook wel eens vijf dollar."
„Ik wil vijf hebben," verklaarde de onbekende
beslist. „Geeft u dat voor het bericht van een ont
voering Ik ben zelf ooggetuige geweest en 't is net
gebeurd, gauw ja of nee, anders bel ik de „Boston
News" op."
Dobbs greep zich aan zijn schrijftafel vast. Dèér
had je de ochtendblad-sensatie, eindelijk En nog
wel een sensatie, zooals Boston er nog geen had be
leefd 1
„Ja 1" schreeuwde hij opgewonden. „Met wien
spreek ik
„Met den portier van het Roxy-theater. Me
vrouw Cunimink is zooeven ontvoerd. Als u iemand
hierheen stuurt, zal ik hem alles haarfijn uitleggen."
„Mevrouw Cummink, de vrouw van den zaag
moleneigenaar vroeg Dobbs met verstikte stem.
„Juist 1 Schiet een beetje op, want de politie is er
al om me te verhooren."
Dobbs smeet driftig de telefoon neer. „Pat, vlie
gensvlug naar het Roxyviel hij uit. „Mevrouw
Cummink is ontvoerd, je weet wel, die van de zaag
molens. Ga er als de bliksem heen en bel me op, dan
kan ik alvast beginnen. Alle menschen, wat 'n sen
satie 1 Ontvoering in Boston, nooit van gehoord
En 't ochtendblad heeft de primeur. Eindelijk zul
len wij ook eens fatsoenlijk uitkomen...."
Patterson hoorde hem allang niet meer, hij was
hals over kop de deur uitgesneld.
Opgewonden viel Dobbs in zijn stoel terug. Hij
kon de schokkende gebeurtenis nog niet goed ver
werken. Ontvoering En mevrouw Cummink het
slachtoffer, de vrouw van den gierigsten duitendief,
dien Boston ooit onder zijn inwoners gekend had.
Geen twee menschen in de stad zouden medelijden
met hem hebben, als hij vijftig- of honderdduizend
dollars lichter werd gemaakt. Wat zou Boston
straks smullen aan het ochtendblad....
„Rrrrrreng. ging de telefoon.
„Nog drie kolom," waarschuwde de opmaker
van de krant.
