D
WILL McMORROW
Hier Mijn Geld!.
HET VERHAAL TOT NU TOE. Jarvis. de advocaat van Harry Morganheeft
diens geld ver speculeer dalleen een koopcontract, waarvoor twee weken later
nog 32 000 dollar moet gestort worden, is overgebleven voor een moerasgebied
aan zee aan de Fiddler-Punt in Oost-Pogham. Hij gaat zijn eigendom inspecteeren
wegens het slechte weer moet hij overnachten m het huis van mevrouw Parks, die
daar met haar dochter woont. Later komt ook Harper Blass, die niet verder kan
met zijn auto. Hij heeft Harry's vader gekend en wil hem helpen, door het contract
over te nemen. Harry stelt dit uit tot den volgenden morgen, omdat hij het gezicht
van Jarvis voor het raam meent te zien. Blass vertelt hem over Peter Kuil, die met
een verminkte hand zoogenaamd spookt in het huis. Het spook komt werkelijk,
maar het lijkt Blass te zijn, die het contract wil stelen. Hij ontvlucht met Jarvis
tri een motorboot, die Harry in een kano achtervolgt.
stemmen der twee mannen waren hoorbaar in een feilen redetwist,
die hiermee eindigde, dat Blass den ander opzij stiet en zich zelf
over het stuur boog. De boeg van de motorboot was recht naar de
kano gericht.
„Hij verdrinkt protesteerde Jarvis. „Wees voorzichtig, Blass, dat
„Bemoei je er niet mee," snauwde Blass. „Ik weet best wat ik doe. Als
ik er aan denk, wat er op 't spel staat, zou ik met alle genoegen die heele
familie verzuipen. Je zult wel anders praten, als je de.
Harry probeerde met de kano opzij uit den weg te komen, maar te laat.
Hij stond gereed, om een sprong te doen naar den boeg van de motorboot,
toen de botsing kwam, en hij in een warwinkel van hout en zeil onder water
lag te worstelen. Het ijskoude water scheen zijn hijgende borst in een ver-
lammenden greep te willen knellen.
Zijn hoofd kwam boven de oppervlakte uit, en hij schudde het water
uit zijn oogen. De motorboot was een dertig meter verder, en richtte zich
weer naar Oost-Pogham. De kapotte kano dreef dichtbij. Het hielp niets om
zich aan de kano vast te houden. Er was aan de Fiddler-Punt geen boot,
die hem te hulp kon komen, en aan de kustlijn bij Oost-Pogham was nog geen
teeken van leven te zien.
Het kon wel uren duren, eer hij iemands aandacht kon trekken, en Harry
wist maar al te goed, hoe lang een mensch het uit kon houden in dat ijzige
water.
Hij wendde het hoofd naar Oost-Pogham, dat ongeveer een kwart mijl
ver lag, en sloeg krachtig de armen uit. De wind, die van de kust af blies, joeg
de golven tegen hem aan, en belemmerde zijn voortgang.
De kou van het water scheen door te dringen tot in zijn gebeente. Hij
kreeg een gevoel, alsof zijn armen en beenen niet meer bij hem hoorden. Het
waren levenlooze werktuigen, met kwijnenden ijver gehoorzamend aan een
geest, die streefde naar zelfbehoud.
Zij gehoorzaamden traag, nog trager. De gevoelloos
heid sloop naar zijn borst. Koppig vocht hij met de
witbeschuimde golven, die hem voor goed naar beneden
wilden dringen.
Nabij de kust raakte zijn voet grond, glipte af,
kreeg weer vat, en hij kroop voort naar de zandige kust,
warm van de straling der zon. Het beschutte hoekje was
heerlijk voor Harry, na die tien minuten in het ijskoude
water.
Hij koesterde zich in den zonneschijn, haalde diep
adem en vroeg zich af, hoe hij terug moest komen naar
Fiddler-Punt om droge kleeren aan te trekken. Blass en
Jarvis konden nu wel al een mijl of tien ver zijn.
Een verbaasde stem brak zijn gedachtengang af.
Hij keek op en zag zijn spraakzamen vriend den garage
houder.
„Je schijnt een soort ijsbeer te zijn, vrind," sprak
hij bewonderend. „Daar kan ik niet tegen op. Als ik zulk
een warm bloed had, ging ik 's nachts in 'n ijskast slapen.
Wel een beetje frisch om te zwemmen vanmorgen, hè
Harry grinnikte huiverend, ,,'t Water is heerlijk.
Waarom spring je er ook niet eens in
„Als ik 't deed, trok ik tenminste wat kleeren uit. Hoe
kom je op 't idee
„O, niet aan gedacht," antwoordde Harry luchtig.
„Dat doe ik dikwijls. Maar ik zal je toch dankbaar zijn,
als je me een paar droge schoenen leent, en als ik me
even bij je kachel mag drogen."
„Natuurlijk. Ga maar mee. Je bent een rare kwant,
maar je kunt je woordje tenminste doen. Hier rechtuit."
Harry kwam met zuigende en soppende schoenen
achter hem aan en kreeg een stoel voor een gloeiende
kachel. De garage-houder, die zich had voorgesteld met
den naam Simmers, haalde een pot zwarte koffie uit
de achterkamer, waar hij een eenvoudige vrijgezellenhuis-
houding voerde.
„Weet je wat zei hij, een kop volschenkend voor
zijn gast. „ik zal je gratis terugrijden naar de Punt.
't Kost anders een dollar, maar ik wil er zelf eens een
DOOR
kijkje nemen. Er wordt nogal over gepraat tegenwoordig ^vJq A
gisteravond vooral."
Harry keek snel op. „Wat werd er dan gepraat
Simmers knipoogde gewichtig, liep naar de deur en wenkte Harry.
„Zie je die bus Die groote bedoel ik."
In het rijtje auto's van minderen stand liet een lange, dure sédan hoog
hartig zijn nikkel glinsteren. Als de menschen te kennen zijn aan hun auto's,
dan was dit de wagen van een film-acteur, een dranksmokkelaar of een win
naar van de sweepstake.
Een chauffeur in eenvoudige livrei, met oude varkensleeren handschoe
nen aan, om zijn handen vrij te houden van smetten, keek door de voorruit
en knikte neerbuigend tegen Simmers, die daar erg vereerd mee scheen.
„Dat is de wagen," fluisterde hij eerbiedig, „van Hiram Grout. Die me
neer, die tegen me wuifde, is zijn chauffeur. Leuke kerel we zijn beste maat
jes samen. Ze zijn hier gisteravond om 'n uur of zes aangekomen."
„Ja, jullie schijnen dikke vrienden te zijn, al was 't niet precies wuiven
wat hij deed," zei Harry. „Maar wat heeft die Hiram Grout met Fiddler-Punt
te maken
„Heb je nooit van Hiram Grout gehoord ?"vroeg Simmers, op zoo verbaas
den toon, alsof Harry verklaard had, Christoffel Columbus of Napoleon
Bonaparte niet te kennen.
Harry schudde het hoofd.
„Dan heb je zeker ook nooit van Oceaan-Paradijs gehoord, of van de Spaan-
sche Kasteelen,of Fluisterzand-aan-Zee, of al die andere fijne villa-buurten in
Florida," ging Simmers voort, vastbesloten, de volle diepte van 's mans
onwetendheid te peilen.
„Nooit van gehoord," zei Harry gemoedelijk. „Of ten minste misschien
heb ik die namen wel eens in de krant gezien. Hoezoo
„Hoezoo? Man, Hiram Grout heeft al die namen op de kaart gezet
hij heeft al dien grond gekocht en bebouwd 't is misschien de rijkste man van
de Vereenigde Staten op 't oogenblik."
„Jawel," zei Harry, en hij trachtte de opwinding te verhelen, die hem
verraden zou, en een einde maken aan den stroom van inlichtingen, „maar
wat heeft hij met den grond hier in de buurt te maken Hij wil hier toch zeker
niet koopen
„Hééft hij al gedaan," riep Simmers triomfantelijk uit. „Bijna twee-
Eerste hulp bij ongelukjes.
