No. 24
VRIJDAG 9 NOVEMBER 1934,
763
in ile Zuid-Chineesche Zee naar de maan loopen, te meer, omdat het Britsche
rijk mij acht dagen geleden tot dezelfde verre reis had aangespoord.
Het volgende oogenblik verschenen de zes andere mannen van de zeven,
die het laatst aan boord waren gekomen, op de brug. Voor we het wisten waren
we ontwapend, waarna de aanvoerder met de revolvers ons tevreden toeknikte.
„Maak het u maar weer gemakkelijk," zei hij goedig, „we zullen eens
eventjes overleggen
Joe slaakte 'n zucht van verlichting en liep haastig zijn heele vocabulaire
Londensche scheldwoorden door. Nu mijn groote schrik verdwenen was, onder
nam ik een zwakke poging om mijn prestige te hernemen. „Wat beteekent die
muiterij viel ik boos uit. „En dat nog wel onder het bereik van de Chineesche
kanonnen
De aanvoerder van de bende grijnsde. „Daar is het juist om begonnen,"
wees hij naar de kanonneerboot, die ik juist het sein „Stop of ik vuur naar
boven zag hijschen.
„Wacht even sneed ik zijn uitlegging af. „Eerst stoppen, anders boren
ze ons den grond in."
In plaats van te laten stoppen, gaf de kerel doodkalm bevel, de Engelsche
vlag onder de Chineesche te hijschen. Ik wist niet eens dat er een aan boord
was, maar spoedig bleek me, dat de heer Ling-Pu daarvoor gezorgd had. Met
welke bedoeling werd me óók weldra duidelijk..
„Ziezoo, nu zal de „Tai-Yuen" nog wel even wachten met schieten," grijnsde
de aanvoerder. „Deze zes heeren en ik zijn zeven weken geleden bij verstek ter
dood veroordeeld en buiten de wet geplaatst, wegens de ontvoering van een
Amerikaansch zendeling, die intusschen alweer in vrijheid is. Buiten de wet
gesteld wil zeggen, dat elke Chineesche onderdaan het recht heeft, ons onmid
dellijk neer te schieten. Wij hebben duizend moeilijkheden moeten overwinnen,
om heelhuids aan de kust te komen en willen nu niets anders, dan op de Philip-
pijnen in veiligheid komen. Wilt u ons daar brengen
Ik had met stijgende verbazing en ontsteltenis geluisterd naar het relaas,
De ontvoering van den Amerikaan herinnerde ik me in de krant te hebben
gelezen en ook dat de bende, die eraan schuldig was, tot de gevaarlijkste en
wreedste roovers van het land behoorde. In de provincie Koekoenor hadden
zij, uit wraak voor vermeend verraad, een klein dorpje uitgemoord en daarom
had de Chineesche regeering hen buiten de wet gesteld. Ik had de schurken
dan ook graag aan hun gerechte straf overgeleverd, maar onder deze omstan
digheden was er geen sprake van, dat het daartoe komen kon. Zelfs was het
de vraag, of ik mijn huid zou kunnen redden uit dit hachelijk en overrompelend
avontuur.
„Natuurlijk," antwoordde ik wrevelig. „Ik ben aangesteld als gezag
voerder van de „Tsjan-Lee" en ingevolge de orders van mijn principaal ben ik
verplicht, de schuit naar Manilla te brengen. Je komt dus vanzelf waar je wezen
wilt. Ik vermoed echter, dat die grappenmaker dóór wel eens een spaak in het
wiel van den heer Ling-Pu zou kunnen steken."
„Toch niet," grinnikte de schurk. „Kunt u seinen, met de vlag seinen
Ik knikte toestemmend.
„Wel, dan zal onze veiligheid en ook de uwe voldoende gewaarborgd zijn,
als u dien verwenschten honden daarginds even seint, dat we twee Engel-
schen als gijzelaars aan boord hebben...."
Die laatste woorden rukten een blinddoek van mijn oogen. Woedend
sprong ik op.
„Kalm wat," vermaande de schurk. „Wij hebben vijfentwintig duizend
dollar voor den overtocht betaald, waarvoor Ling-Pu had te zorgen, dat
we levend op Amerikaansch Grondgebied kwamen. We beschouwen u thans
als gijzelaars. Wilt u uw leven redden, dan zult u die kanonneerboot van de
„Tsjan-Lee" af moeten houden. Boren ze ons in den grond, dan is u óók in
letterlijken zin naar de haaien: kijk maar eens rond...."
Ik hoefde niet eens rond te kijken sinds twee dagen was de „Tsjan-
Lee" omstuwd door tientallen spelende haaien, die door Joe werden vergast
op conservenblikjes met laxeerende middelen en fleschjes met allerlei helsche
vochten uit zijn geneesmiddelenkoffer.
Ik keek Joe eens aan. Hij had zich alweer lang van den schrik hersteld
en zat met een lankmoedige uitdrukking op zijn onberispelijk geschoren gezicht
naar ons belangwekkend gesprek te luisteren. Hij bleek óók zijn luchthartigen
kijk op alles, wat hem voor zijn neus werd gezet, weer teruggevonden te hebben.
„We hebben geen keus meer, meneer de kapitein. Laten we niet vergeten,
dat we hier het Britsche rijk vertegenwoordigen en de nederlaag met waardig
heid moeten dragen. Stem dus maar toe in wat die boeven verlangen. En maak
een beetje haast met die heeren daarginds te overtuigen, dat ze inderdaad
manslag begaan op Engelschen, als ze een van hun donderbussen op ons af
schieten. Begin dus met te seinen en vergeet niet te zinspelen op diplomatieke
verwikkelingen, een economische boycot, den Volkenbond en een oorlog met
Japan, en geef hun den raad, een beetje dicht in onze buurt te blijven voor 't
geval, dat een Engelschman hier aan boord iets overkomt En," besloot hij,
„Joe knapt de rest wel op."
„Goed, ik zal seinen," verklaarde ik.
Ik daalde de brug af naar den vlaggemast en gaf den matrozen aanwijzin
gen, welke vlaggen de hoogte in moesten en weer gestreken dienden te worden.
Terwijl Joe naast me kwam staan en' de boeven zich om den mast schaarden,
keek ik door mijn kijker naar de „Tai-Yuen". Duidelijk kon ik zien, dat ze
daarginds in afwachting waren iedereen aan boord tuurde naar de „Tsjan-
Lee" en op de brug ontwaarde ik den état-major, die ons door hun kijkers
gadesloeg. Langzaam, veel te langzaam naar mijn zin, kwamen de vragen en
antwoorden tot stand, alles in de Engelsche taal.
„Wat wenscht u begon ik te informeeren.
„Stoppen draadloos bericht, dat Tsjan-Lee rooverbende verscheept",
luidde het antwoord dat ik, evenals mijn vraag, op luiden toon vertolkte.
„Tsjan-Lee" heeft Engelschen gezagvoerder en passagier," waarschuwde
ik. „Beiden onkundig. Bedoelde mannen behooren tot bemanning. Engelschen
worden beschouwd als gijzelaars. Eischen als Engelsch onderdaan, ongemoeid
te worden gelaten. Met aanval op schip verbeuren wij ons leven."
Met spanning wachtte ik het antwoord af. Het bleef lang uit door mijn
Verlangend naar vrijheid.
