W T7 2> -S -i
No. 24 VRIJDAG 9 NOVEMBER 1934
door een soort van kleuren-dolheid aangetast.
In duizenderlei schakeering van geel en bruin
gaat het zich sieren. Sommige specimina als
de Amerikaansche eik zien zelfs niet tegen het
diepste rood op. Wie de laatste weken b.v. Walche-
rens boschhoek nog eens heeft opgezocht, zal zich
te goed hebben gedaan aan een wonderbaarlijk
kleuren-festijn. De contreien van Vrouwenpolder,
Oostkapelle en Domburg zijn wellicht nooit mooier
dan in haar herfstkleed. Door de gedunde boom
kruinen heeft de zon veel vrijer spel dan in den
zomer. En ze weet ervan te profiteeren. Met het
gekleurde blad en een enkele schaarsche bloem
speelt ze een onvergetelijke symphonie van tinten.
Het teere andante beluistert men het best bij
een eenzamen vijver in de bosschen van Westhove
of bij een der buitens bij Domburg en het scherzo
of het menuet waar kinderen beukenootjes rapen....
Van het luisterrijke naar het plechtstatige,
ce n'est qu'un pas. De herfst houdt zich meestal
niet lang bij één ding op. De zon gaat schuil
achter immense wolkengevaarten. Uit het Westen
komen ze aandrijven, als bergen zoo grootsneeuw
wit aan den top en donkergrijs tot leiblauw of
pikzwart aan den voet. Ze dringen opeen en vormen
te zamen een indrukwekkend hooglandschap, waar
uit ijskoude regen- en hagelbuien kunnen losbreken.
Dan boort de zon zich er weer doorheen en zet
lucht en landschap in een overdadig rooden gloed.
„Maar plotseling breekt de stormwind los..
Het griezelige geweld verloochent zich nimmer in
het derde jaargetijde. Het is alsof de natuur zich
nog eens flink moet uitrazen, voor ze goed en wel
den winterslaap kan ingaan. Tegen het jagende,
Andante uit de symphonie van
zon en blad. (Domburg)
loodgrijze zwerk staan
de boomen als zwarte
schimmen te zwiepen.
Brullend kruipt de zee bij
dijk en duin op. Vergeelde
blaren stuiven door het
luchtruim doode takken
knappen af met een knal.
Een cacophonie is het,
die soms tot 'n vreeswek
kende hevigheid kan aan
zwellen. Vreeswekkend...,
Wat wil dat hier anders
zeggen, dan dat de mensch
Dreigende buien maken zich los..
Aagtekerke
zijn eigen nietigheid beseft Nuttige bezigheid,
vooral in dezen tijd van jachten en jagen.
Luisterrijk, plechtstatig en geweldig gaat de
natuur in den herfst ter ruste. Wie oogen heeft om
te zien, sla het gadewie ooren heeft om te
hooren, beluistere het scherp. Het is zoozeer de
moeite waard. Het geeft zooveel levensverdieping
zooveel natuurlijke en gezonde bezinning.
De zon is schuil gegaan achter machtige wolken
gevaarten. Tusschen Were en Vrouwenpolder
maar de bankjes blijven nu leeg.
