DE INDIRECTE METHODE
DOOR JACK DOLUSN
828
VRIJDAG 23 NOVEMBER
1934
No. 26
Aardworm Tractor Maatschappij Aardworm City, 1 Juni 1920.
Den Heer Mac Punter,
Morris Hotel Kansas City
Waarde Heer Punter,-Wij ontvingen inlichtingen, dat de wegencommissie
van het Sandy-district het aanschaffen overweegt van een tractor voor wals
en algemeen wegwerk. U gelieve zich dadelijk te begeven naar Sandy, de hoofd
plaats van het district, om bij deze commissie een Aardworm Tractor te
plaatsen. Ongetwijfeld zullen ook reizigers van andere maatschappijen daar
zijn. We moeten hier nog aan toevoegen, dat u waarschijnlijk eenige moeilijk
heden zult hebben te overwinnen bij uw pogingen om aldaar een tractor te
plaatsen, ten gevolge van het feit, dat mr. Job Ripley, een vermogend farmer
uit het district, last heeft met zijn Aardworm Tractor te wijten aan zijn
eigen onachtzaamheid en de schuld geheel wijt aan onze maatschappij.
We stellen echter alle vertrouwen in uw verkoopcapaciteiten, en zijn
overtuigd, dat u de transactie tot stand zult kunnen brengen. U gelieve ons
dagelijks te rapporteeren.
GIL HERBERTS.
Sandy, 3 Juni 1920.
Aan de Aardworm Tractor Maatschappij
Uw brief ontving ik gisteren natuurlijk zal ik mijn reputatie van goed
verkooper ook in dit geval handhaven. Vanmorgen vroeg ben ik in mijn two-
se^ter uit Kansas City vertrokken toen ik Sandy tot op twee mijlen genaderd
was, zag ik iets dat ik niet anders kan beschrijven, dan als een droevig schouw
spel. Langs den weg, op een kleine hoogte, stond een tien tons Aardworm Trac
tor, met een groot bord, waarop stond te lezen
Ik wil dezen Aardworm Tractor spotgoedkoop van de hand doen, daar
hij absoluut niet deugt, nooit gedeugd heeft, en de maatschappij, die het
prul leverde, haar garantieverpiichtingen niet na komt. JOB RIPLEY.
Ik stapte uit, en bekeek den tractor. Hij was finaal een wrak. Oud, ver
roest, cylinders gescheurd, magneet en carburator verdwenen. Toen ik, niet
al te vroolijk, weer bij mijn auto stond, kwam een jonge lummel voorbij, die
mij inlichtte. „O ja," zei hij, „de oude Ripley heeft zoo'n last gehad met dien
tractor, en hij heeft zoo het smoor aan de maatschappij, die hem maakte, dat
hij zich tot voorzitter van de wegencommissie heeft laten kiezen, om toch maar
zeker te zijn, dat geen Aardworm Tractor gekocht wordt. Dat zal hem wel
lukken ook, want hij is de rijkste farmer van het district, en iedereen danst naar
zijn pijpen."
Dat klonk wel lollig. Ik liet me de richting naar zijn farm wijzen, reed
door en dacht na over de situatie. U had wel gelijk, toen u schreef dat ik
moeilijkheden bij den verkoop zou ondervinden. Maar u weet ook, dat ik een
handige jongen ben. Dus besloot ik de koe bij de horens te vatten. Ik reed
regelrecht naar zijn farm. Op het erf stond een oude baas, die in een welput
scheen te turen.
„Hallogroette ik joviaal, uitstappend. „Iets niet in orde met dien put?"
„Nee," antwoordde de oude heer, „maar het is zoo donker beneden, dat
ik niets zien kan."
„Wel," zei ik, „dat treft dan enorm, want ik ben toevallig een expert op
het gebied van welputten."
Ik moet hier even opmerken, dat ik van een welput alleen weet, dat het
een gat in den grond is met water op den bodem. Ik weet eigenlijk niet hoe
ik zoo ineens op het idee kwam. Maar het leek me beter bij dezen knaap de
indirecte methode toe te passen, en hem liever als welput-expert te naderen
dan als verkooper van den Aardworm Tractor. Ik stelde mij dus voor als
Mac Punter, welput-expert.
„Mijn naam," zei de oude heer, „is Job Ripley." Meteen had ik een schit
terend denkbeeld.
„Ik zal eens even zien, wat er in den put hapert," zei ik. „Mag ik even een
spiegei van u hebben
Stom verbaasd voldeed de oude Job aan mijn verzoek. Het is het ei van
Columbus. Ik hield den spiegel zóó in de zon, dat de stralen in den put kaatsten.
De put werd inwendig schitterend verlicht, en diep beneden, op het water,
zag ik drijven wat eens een groote, mooie kat was geweest.
„Ik heb al ontdekt wat er aan de hand is," zei ik, „kijkt u zelf maar.
Ik ben een expert," ging ik door, „en zal die kat er wel even uithalen. Laat het
touw met den emmer maar zakken, dan ga ik naar beneden." Ik moet beken
nen, dat ik niet veel lol had, om me in dien put te laten zakken en er 'n dooie
kat'uit te halen, maar het leek me een goed middel om in contact met Ripley
te komen. Ik trok mijn jas uit, liet me langs het touw zakken tot ik het water
bereikte, ging staan op uitstekende steenen aan weerszijden, trok de kat in
den emmer, en riep mr. Ripley toe, op te halen. Hij deed het en meteen
had ik een tweede schitterende idee, waardoor ik mijn verblijf bij den ouden
heer kon verlengen. Daar had Mac Punter wat voor over. Ik klemde mijn tan
den op elkaar, en klom langs de uitstekende steenen nog verder naar beneden,
zoo ver, tot ik tot mijn hals in het water stond. Toen begon ik te plassen,
en te schreeuwen dat ik er in gevallen was, en verdronk. Mr. Ripley liet meteen
den emmer weer zakken ik greep 't touw, krabbelde langs de steenen omhoog,
tuimelde over den rand, en liet me in het gras vallen. Ik rolde met mijn oogen,
hoestte, hijgde enfin, imiteerde zoo goed mogelijk een half verdronkene.
Mr. Ripley gilde, een paar knechts kwamen aanrennen en droegen me in
huis. Ripley schonk me een paar puike borrels in, en vroeg me om den nacht
bij hem door te brengen. Wat ik natuurlijk accepteerde. De rest van den dag
bleef ik in bed, terwijl mevrouw Ripley mijn kleeren droogde en perste.
Dien avond, na het souper, bracht ik het gesprek voorzichtig op tractors
zonder te zeggen dat ik verkooper van de Aardworm Maatschappij was.
Wel, toen kwam mr. Job Ripley los. Hij vertelde, dat hij verleden jaar een
tractor had gekocht. „Ik gaf het ding plenty water en benzine," vertelde de
oude idioot, „alleen de olie vergat ik een paar weken. Nou ja, zoo'n kleinig
heid als een beetje olie Wat maakt dat uit En toen dat ding niet meer
werkte, wilde de Aardworm Tractor Maatschappij hem niet gratis repareeren,
Als ik geen olie in de machine deed, repareerden ze niet voor de garantie,
zeiden ze. Wat zegt u van zulke oplichters? Om 't die maatschappij betaald
te zetten en zooveel mogelijk schade te berokkenen, heb ik den tractor toen
aan den weg gezet."
„Wel," zei ik, „u heeft in elk geval een beroerde ervaring gehad."
„Wat u gelijk heeft," zei de oude Ripley. „Maar ze zullen me geen twee
den keer nemen. Ik ben voorzitter van de wegencommissie, en we moeten een
wegtractor koopen, maar u kunt er van op aan, dat het niet zoo'n vervloekte
Aardworm zal zijn. Al gaven ze hem cadeau, mijnheer Wat dat prul aan
den weg betreft, ik heb er 6000 gulden voor betaald, maar voor 1000 gulden
kunnen ze hem krijgen, inclusief den carburator en den magneet, die ik hier
in de schuur heb."
„Dan is ie verkocht zei ik.
„U bedoelt, dat u hem zelf kooptriep hij. „Maar ik wil u niet bedriegen
met een prul."
„Maak u over mij niet ongerust," zei ik. „Behalve welput-expert, ben ik
ook tractor-expert. Ik knap dien tractor op en verkoop hem nog wel met een
winstje. Ik schrijf u meteen een cheque op de Nationale Bank in Aardworm
City. Ik dateer de cheque een week vooruit op 10 Juni om gelegenheid
te hebben mijn banksaldo aan te vullen." Stom verbaasd accepteerde de oude
heer mijn cheque, en ik ging naar mijn kamer, om u dit rapport te schrij
ven. U had wel gelijk mij te schrijven, dat dit een moeilijk geval is, maar u
kunt er van op aan, dat Mac Punter de zaak goed voor elkaar brengt. Ik ben
nu dik bevriend met den voorzitter der wegencommissie, terwijl het koopen
van den ouden tractor de eerste stap is van een diep overda:ht, schitterend
plan. Ik zie echter in mijn chequeboekje, dat mijn saldo bij de Nationale Bank
maar f 21,50 is, zoodat ik gaarne zag dat de maatschappij dadelijk f 1000
op mijn rekening plaatste. Anders loopt mijn ingenieus plan gevaar.
MAC PUNTER.
Sandy, 5 Juni 1920.
Aan de Aardworm Tractor Maatschappij.
Door zeer drukke bezigheden kan ik u eerst heden mijn verdere activiteit
rapporteeren.
Gistermorgen vroeg nam ik magneet en carburator van mr. Ripley in
ontvangst, zei dat ik gereedschappen ging halen om den tractor te repareeren,
vertrok in mijn auto, na gezegd te hebten dat ik den volgenden dag zou terug
komen. Hoort u nu, welke prachtige operaties ik tot stand bracht. Ik reed
regelrecht naar de stad Johnville, vier uur verder gelegen, en zocht daar net
zoo lang alle magazijnen af, tót ik een tweedehandschen goeden tractor vond,
uiterlijk gelijk aan dien van mr. Ripley. Ik kocht hem van den eigenaar, mr.
Casey, voor 2000 gulden. Spotgoedkoop 1 Maar die snaak Casey was erg achter
dochtig ten opzichte van cheques. Daarom moest ik hem eerst bezweren dat
de tractor niet verder ging dan Sandy, en durfde ik niet vragen om de cheque
vooruit te dateeren. Laat de Aardworm Tractor Mij. daarom dadelijk f 2000
op mijn rekening plaatsen, want mr. Casey zal waarschijnlijk de cheque dade
lijk insturen. Mocht zij terugkomen, gemerkt „geen saldo", dan zou dit mijn
operaties en de belangen van de maatschappij ernstig schaden. Ik kreeg er,
op mijn verzoek, nog een stuk ketting bij, waarna zijn assistent de tanks vulde,
en met den tractor mijn two-seater volgde. Ik zorgde in Sandy te zijn, toen het
reeds donker was. Ik liet hem den tractor stoppen op een afgelegen veld, reed
den assistent in mijn auto terug naar Johnville, at haastig, en reed weer
terug naar Casey's tractor. Ik stapte over in dien tractor, ging daarmee naar
de plaats waar het wrak van mr. Ripley stond, haakte dat met den ketting
aan Casey's machine, en reed naar de rivier, die hier zeer diep is. Daar haakte
ik los, en gaf mr. Ripley's wrak met mijn eigen tractor een flinken duw, zoodat
het ding in het water sloeg en verdween. Daarna parkeerde ik Casey's tractor
op de plaats waar die van Ripley had gestaan, wandelde terug naar mijn auto,
reed Sandy binnen en slier) verder in een hotel.
Frisch en monter reed ik 's morgens naar mr. Ripley. Nog nooit heb ik
iemand zoo verbluft zien kijken, toen ik hem vertelde, dat ik zijn tractor
nu mijn tractor had opgeknapt, en dat hij weer in orde was. Hij wou het
eenvoudig niet gelooven, hetgeen ik me best kon indenken. Hij wandelde met
een met me mee naar de plaats waar het ding stond. Ik stapte in, en demon
streerde even. Wat was de oude heer verbijsterd.
„Ik zei u immers, dat ik tractor-expert was," zei ik bescheiden. „Ik heb
er heel wat werk aan gehad, maar nu is hij dan ook tip-top. Ik heb zelfs al
iemand in Johnville gesproken, die hem voor 5000 gulden wil koopen." (Een
leugen natuurlijk, maar dat hoorde bij mijn strategisch plan.)
„Ik moet nu naar de stad," zei hij eindelijk, „voor een tractordemon
stratie. Er zijn drie lui, met drie verschillende machines, die voor ons zullen
demonstreeren. Maar vanavond zie ik u nog wel."
„Kijk eens," zei ik „ik heb natuurlijk met een anders zaken niets te
maken, maar als ik u een raad mag geven, laat u die machines dan niet alleen
op den weg werken. Dat kan iedere tractor. Maar een goede machine moet ook
in slappen grond kunnen werken. Laat u ze daarom ook door dat moerassige
stuk grond rijden, dat ik buiten de stad heb gezien, 't ls de tip van een expert."
