No. 28
VRIJDAG 7 DECEMBER 1934
893
rende zij de trappen af, maar zij kon zich zelf niet zoo dikwijls verzekeren,
dat de man zich onbehoorlijk had gedragen en zijn weigering ten minste op
een andere manier had kunnen uiten, of zij moest toch ook toegeven, dat haar
eerste optreden als journaliste een treurige mislukking was geworden. Maar zij
zou zich wreken en in het ochtendblad een schril verhaal zetten over de droe
vige kwaliteiten van den beroemden John Norse als opvoeder. Zij vroeg zich
maar niet af, of de krant een dergelijk artikel zou opnemen, waarin zij boven
dien niet eens kon vertellen, wie Norse eigenlijk was en waaruit zijn roem be
stond, want dat wist zij niet. Zij kende hem alleen als den man in den trein,
die zooveel indruk op haar had gemaakt ondanks haar teleurstelling moest
zij dat ook toegeven.
In de etalagespiegels van een hoedenwinkel schikte zij haar mantel en
hoed, die na den haastigen terugtocht niet onberispelijk meer zaten haar
aandacht werd echter afgeleid door een klein mannetje in een jas van een on
mogelijke gele kleur. Hij deed moeite om te verbergen, dat hij zich voor haar
interesseerde, doch dat lukte hem al heel slecht. Met een niet geheel en al
prettig gevoel van sensatie herinnerde Lucie zich nu flauw, dat zij den man
reeds gezien had, toen zij het gebouw van den Nieuwsdrager had verlaten, en
zij besloot te onderzoeken, of het mannetje haar volgde, of dat zij zich iets
verbeeldde.
Zij liep door, bleef nu en dan staan bij 'n winkel of om iets in haar taschje
te zoeken, en iederen keer zag zij, dat de man haar volgde en staan bleef, wan
neer zij stilhield. Toen liep zij een lunchroom binnen, die ook aan den achter
kant een uitgang had vlug wandelde zij door de zaal en verliet het gebouw
weer door den achteruitgang. Het mannetje in de gele jas bleef blijkbaar in de
lunchroom zoeken, want hoe vaak Lucie op haar verdere wandeling naar huis
ook omkeek, Ijaar vervolger zag zij niet.
Manmoedig doorstond zij alle belangstellende informaties van de familie
over haar ondervindingen als journaliste de plagerijen van haar broer weerde
zij af door vriendelijk te vragen, hoe het ging met de zeventienjarige dochter
van de buren, op wie hij meende verliefd te zijn, en overigens speelde zij het
klaar om kalm te blijven en te verzekeren, dat de journalistiek een moeilijk
vak was wie verwachtte dat je 't in één dag kon leeren, bewees alleen maar,
dat hij er niets van wist. Zij verschanste zich verder achter de krant, om ver
dere vragen te vermijden en na te denken over andere middelen ter verkrijging
van het fel begeerde interview haar scherpzinnigheid en fantasie bleken echter
niet groot genoeg te zijn, totdat zij een idee in de advertentiekolommen vond.
Want daar las zij „Gevraagd een kindermeisje voor één jongen. Persoonlijk
aanmelden in Excelsior-hotel, kamer 489."
Dat was de kamer van John Norse Als zij eens probeerde die betrekking
te krijgen Misschien kwam zij dan meer te weten over dezen beroemden man,
allerlei bijzonderheden waar het publiek naar snakte. De hoofdredacteur had
immers gezegd, dat zij niet op de gewone majiier tot Norse moest doordringen
't Was anders geen aanlokkelijk vooruitzicht om kindermeisje te zijn bij een
kannibaal als Wim Norse, en zijn vader was niet bepaald vriendelijk voor haar
geweest, maar 't was toch ook waar, dat hij op haar een anderen indruk maakte
dan andere mannen, en dat hij.Lucie begon te peinzen en te droomen op
een prettige manier.
En den volgenden dag zat zij in den bus, om haar tweede bezoek in Excel
sior af te leggen. Het was druk in den buser was nauwelijks plaats om te zitten,
en de heer, die naast Lucie had plaats genomen, prikte met zijn krant bijna in
haar gezicht. De man merkte het ook, mompelde een excuus en vouwde zijn
krant op en Lucie herkende het ventje in zijn gele jas. Dat was meer dan toe
vallig, vond zij misschien was het verbeelding, of misschien volgde hij de
verkeerde, maar als hij misdadige plannen had, moord of wie weet wat, zou
het niet veel uitmaken, of zij als de verkeerde vermoord werd. Voor alle
zekerheid stapte zij drie halten te vroeg uit en ging te voet verder naar het
hotel de man bleef zitten, en bij den ingang van Excelsior zag zij ook niets
verdachts. Het was dus toch verbeelding.
John Norse was niet thuis een man, die zich als secretaris voorstelde,
ontving Lucie, hetgeen een onverwacht geluk was, want Norse zelf zou haar
nooit als kindermeisje aangenomen hebben, bedacht zij nu. De secretaris
vertelde, dat de kleine Wim een moeilijk karakter had en zeer zelfstandig op
trad hij had zijn sympathieën en antipathieën, die hij nooit opgaf, en als hij
iemand niet mocht....
„Als ik 't eens probeerde stelde Lucie voor, hetgeen de secretaris graag
accepteerde, waarna de jonge kannibaal werd binnengeroepen.
Wim verscheen met een grooten hamer in zijn hand. „De ouwe giraf,"
groette hij.
De ouwe giraf bloosde, maar vroeg toch liefjes, of hij haar den hamer
wilde geven hamers waren geen speelgoed voor kleine jongens. Wim ant
woordde, dat hij van zijn moeder wel met hamers mocht spelen, en voegde er
aan toe „Mijn moeder is veel liever dan u."
Lucie bloosde weer en zocht een ander onderwerp de secretaris kwam haar
te hulp en stelde voor om met Wim te gaan wandelen dan kon zij den jongen
wat beter leeren kennen. De kinderjuffrouw-journaliste stemde dadelijk toe,
maar Wim dacht er anders over en liet zich pas voor de wandeling kleeden,
nadat hem beloofd was, dat hij den hamer mocht meenemen, plus een klapper
pistooltje en vier bananen.
Op straat gekomen vroeg Lucie hem, waarheen hij het liefst ging. „Dieren
tuin," was het antwoord „ik wil de giraffen zien," en even later liet hij er op
volgen „Zoo gaan we niet naar den dierentuin we moeten in andere straten."
„Goed, goed," suste het meisje gedachtenloos zij wist zelf niet, waarheen
zij ging, want iets anders vroeg ai haar aandacht de kleine man in de gele
jas volgde haar weer. In haar plotselingen redeloozen angst voor den achter
volger besefte zij niet, dat zij in de drukke straten, op klaarlichten dag, hoege
naamd geen gevaar liep zij maakte zich alleen bang over de geheimzinnige
plannen van het kleine mannetje en zocht naar een schuilplaats, waar zij
veilig voor hem zou zijn. Als zij hem maar niet zag, was zij reeds veel geruster.
De veiligheid zocht zij in 'n winkel, den eersten dien zij zag; het was een
(Luchtfoto K.L.M.)
Een luchtfoto van het Hollandsch Diep, die bijna verouderd isde lange spoorbrug bij Moerdijk is reeds beroemd, doch het water van 't Hollandsch Diep
de breede scheiding tusschen Noord en Zuid. zal nu door een tweede brug. voor't verkeer. bedwongen worden. De luchtfoto geeft een goeden indruk van t
machtige water, en van de grootschheid van het werk. dat de Nedeclandsche bruggenbouwers hier gaan ondernemen, en waaraan reeds begonnen is.
