MIBBLE'S WONDERBARE KRACHT
door Stanley Walton
3imihoeh.
948
VRIJDAG 21 DECEMBER 1934
No. 30
Zoover het mij betrof, begon de beroerde
geschiedenis, die zoo prachtig had kunnen
loopen, als ik even mijn verstand had ge
bruikt, op dien morgen, dat Augustus Mibble
mij opbelde, juist toen ik wilde beginnen te werken
aan het tweede bedrijf van mijn drama. Ik vloekte
openlijk, toen ik Mibbte's stem door de telefoon
hoorde. Want ik beschouwde Augustus Mibble
als de personificatie van den geboren stumperd. Het
kleine kapitaal, dat hij van zijn vader had geërfd,
besteedde hij om oude Romeinsche munten te
koopen voor de rest voerde hij geen laars uit
dus zeker had hij geen recht een beginnend tooneel-
schrijver van zijn werk af te houden door hem te
telefoneeren.
„Wat is er vroeg ik geïrriteerd.
„Kan je direct hier komen?" De kaffer
had altijd de gewoonte zijn zinnen in een paar
stukken te breken. „Iets heel bijzonders! Heel
bijzonders. Niet om te gelooven. Jack ik
kan het niet door de telefoon zeggen. Wat ik—
op 't oogenblik beleef 1 Je móét komen."
Zijn toon was zoo dringend, dat ik beloofde
dadelijk te komen. Ik was nieuwsgierig want alleen
het feit, dat met Augustus Mibble iets belangrijks
gebeurde, was al bijna ongeloofelijk.
Zijn huishoudster, de weduwe Styles, ook nog
van zijn vader geërfd, deed mij open. Ik schrok
toen ik haar zag. Anders een heks en zeer strijd
lustig, zag zij er ontdaan en verslagen uit. Een
dienbak, waarop een ontbijt, hield zij tegen haar
borst geklemd zij was zoo verschrokken, dat zij
blijkbaar geen woorden kon uitbrengen; bevend
wees zij naar de deur van Augustus' kamer. Thans
werkelijk zeer nieuwsgierig, liep ik de kamer binnen,
die hij zijn studeervertrek noemde. Hij was er
een vreemde gloed schitterde in zijn anders fletse
oogen, en hij vloog me bijna om den hals, toen hij
me zag. „Kom binnen 1 Kom binnen, beste
Jack 1 lets ongeloofelijks is mij gebeurd. Ik
ik
„Haal even adem," zei ik ongeduldig, „en vertel
regelmatig."
,,'t Is mijn wil 1" barstte hij los. „Mijn wit
Jack. Ik heb juist ontdekt dat ik de sterkste
wil heb ter wereld." Ik schoot in een lach. Stel
je voor. Mibble, met zijn konijnengezicht, altijd
gekoeionneerd door zijn oude huishoudster, zou een
sterken wil bezitten 1 „Lach niet 1 Luister 1
Ik was het baasspelen van dat oude mirakel
zoo beu, dat ik een schriftelijken cursus ter
versterking van den wil heb genomen. Bijna
dadelijk" hij trok mij aan den kraag van mijn
jas „ontdekte ik, dat ik mijn wil niet eens
behoefde te versterken. Ik ontdekte dat ik zonder
het te weten, altijd een reusachtig sterken wil
heb gehad."
„Je bent besjokke," ontglipte mij.
„Nee, Jack neen 1" rolden zijn woorden verder.
„Dit is geen flauwe kul. Ik zeg je, dat ik zoo'n
enorme wilskracht bezit dat ik ik iedereen
kan laten doen, wat ik verkies."
Ik keek hem verbluft aan. Die schriftelijke
cursus ter versterking van den wil was hem bepaald
in het hoofd geslagen.
„Let op 1" riep hij, alsof hij mijn gedachten had
geraden „ik zal je bewijzen geven. Heb je niet
gezien dat mrs. Styles haar dienbak met
het ontbijt bij zich had Ja Nou" hij gilde
bijna, trok me weer aan mijn jas „vanmorgen
vroeg ontdekte ik de kracht van mijn wil. Heb
't meteen geprobeerd op die oude heks. Toen ik
haar bij de deur hoorde, dwong ik haar terug
te gaan. Alleen door mijnwilskracht. Zeven keer
probeerde ze binnen te komen zeven keer
heb ik haar gedwongen terug te gaan naar de
keuken. Ze snapt er natuurlijk niets van."
Ik keek Augustus Mibble in zijn kalfsoogen.
„Maar, Mibble," begon ik, „dat bestaat niet. Dat
kan toch niet. Neem je temperatuur eens op. Mis
schien heb je koorts, kerel." Op dat oogenblik
keek ik toevallig door het raam, en zag Gorham
den hoek van de straat omkomen. Meneer Gorham
was een vriend geweest van Augustus' vader
hij was oud-officier, een stram, krachtig man, die
geen gelegenheid liet voorbijgaan om Augustus
kwam aarzelend op ons toe. Eenigszins verbaasd
streek hij zich over het voorhoofd en haalde een
portefeuille te voorschijn.
„Eh," zei hij, en hield op ik zag Mibble even
tri'len van nog meer concentratie toen haastig
,,'t eh spijt me heelemaal vergeten
totaal vergeten alstublieft Hij duwde Mibble
een biljet van tien gulden in de hand en liep toen
vlug door, met veel verontschuldigingen.
„Ik dwong hem door mijn wil te denken,
dat hij 't me schuldig was," verklaarde Mibble,
nerveus fluisterend.
„Prachtig," zei ik, „dat kan me trouwens niet
schelen. We gaan nu lunchen in een chic restaurant
van ons verdiende geld. Dit was maar een proef.
We kunnen daar een grooten slag bespreken."
Nu, we lunchten schitterend bovendien zond
Augustus, op mijn voorstel want zelf zou de sufferd
er niet aan denken een paar volt uit naar den
ober, waardoor die vergat ons den wijn in rekening te
brengen. Ze lieten je daar toch veel te veel betalen.
Ik was inmiddels aan het prakkezeeren, hoe we
door Mibble's wonderlijke gave zoo spoedig moge
lijk rijk zouden kunnen worden, toen ik den grooten
motormagnaat Bompton zag binnenkomen.
„Ik heb het," zei ik. „Leg Bompton je wil op,
dat hij je een aangeteekenden brief stuurt met
3000 gulden. En daarna, dat hij vergeet je het geld
gestuurd te hebben."
Mibble werd zenuwachtig en bang. Bompton
was zelf een wilskrachtig man, zei hij lastig te
beïnvloeden het was allemaal te samengesteld
om zijn eigen naam en adres op te geven aan-
teekenen, en al die dingen meer. Eerst toen ik hem
dreigde om Gorham in te lichten, zwichtte hij.
Het moet een heele toer geweest zijn, want het
duurde vijf minuten voor Mibble zijn konijnen
gezicht afwendde van de tafel, waar Bompton
zat, en zich bezweet in zijn stoel liet terugvallen.
„Ik heb het, geloof ik," schorde hij toen.
zijn minachting te toonen en hem voor een pap
jongetje uit te maken. „Bewijs me de kracht van je
wil," zei ik meteen, „door hem b.v. te laten stil
staan 1"
In Mibble's oogen verscheen een sinistere glin
stering. „Met Gorham heb ik nog wel wat af
te rekenen," siste hij. „Ik zal hem midden op het
trottoir laten stoppen en hem het volkslied laten
zingen." Hij liep naar het raam en staarde. Wat
volgde is eigenlijk ongeloofelijk. Opeens ging de
oude heer in de houding staan, en met zware stem
begon hij het volkslied te zingen. Hij zong het bijna
tot het einde, volkomen onbewust van de slagers
jongens en andere voorbijgangers, die in dichte
drommen bleven staan, gierend van pret. Gorham
zong het lied niet heelemaal uit, omdat een agent
hem, ondanks zijn heftige protesten, in een taxi
duwde en die naar het politiebureau dirigeerde.
,,'t Is enorm," zei Mibble voor den veertigsten
keer. „Ik zou alles kunnen doen, alleen door
mijn wil."
Ik moet bekennen, dat ik absoluut verbijsterd
was. Mibble goede hemel dien we allemaal
als een vent van niets beschouwden, kon een ander,
alleen door overbrengen van zijn wil, laten doen
wat hij verkoos 1 Ik had kunnen lachen, als ik me
niet zoo vreemd had gevoeld. Opeens pakte een
schitterend idee me.
„Precies, Mibble," zei ik, „jij kunt alles. Weet je
wat we daarom zullen doen We gaan bij den uit
gang van een bank staan. Als er iemand uitkomt,
waarvan we denken dat hij geld heeft gehaald,
en die er uitziet of hij wel iets kan missen, concen
treer jij je wil op hem en dwingt hem, ons, laten
we zeggen, een bankje van tien te geven. Is dat
even wat
Met zijn konijnengezicht keek Mibble me beteu
terd aan. „Maar
maar, Jack, dat is
Het kostte mij heel
wat moeite hem te
overreden. Ik won het
ten slotte door op zijn
ijdelheid te speculee-
ren. Maar hij was toch
nog nerveus, toen ik
hem meesleepte naar
den ingang van een
groote bank, waar wij
post vatten.
„We beginnen dus
met een kleinigheid,
Mibble," herhaalde ik
nog eens mijn instruc
tie. „Je zorgt, dat een
geschikte snaak je een
tientje geeft, en dwingt
hem daarna, dat hij
het incident vergeet.
Begrepen
Het duurde lang
voor Mibble iemand
uit de bank zag komen,
die hem geschikt leek.
Eindelijk verscheen
een oud heertje, waar
Mibble wel iets voor
voelde. We liepen ach
ter hem Mibble haal
de diep adem, en con
centreerde zich. Eerst
dacht ik, dat het mis
liep, want de oude
heer liep door. Maar
Mibble moet er op 't
laatste oogenblik nog
een paar volt extra
uitgegooid hebben,
want opeens draaide
het heertje zich om en
