ZEEUWSCH
NIEUWS
Zo. Beter nog we nie, mae beterder we. Das
de vost. Zo gauw a 't gae vrieze, teminste, a't
'et van dat droge kouwen weer wordt, dan gae 't
beter, dan lieken 't we of m'n ouwe botten 'esmaerd
worre. Dust ik krupe a wee zo'n bitje op'anden en
voeten deur den 'uzen, 'oewe de vrouw d'r schande
van spreekt, wan je begriept we, z'is nie alleenig
vol mie goeie zurgen voe mien, mae ze zou ok nog
we is een keere wille schrieve.
Noe, a bin m'n viengers nog wa stieve van de
rimmetiek, en a gaet 'et dan wa langzaem, m'n
komme toch waer a m'n weze wille.
En je mo begriepe, ik most er toch uut, wan van-
daege, a vroeg op den ochen, m'n zatte nog nie
eens an 't eten, dae kwam Pier Vermuje mie een
opgestove zeil binnen, mie zo'n vaert en zo'n ies-
selijken 'ezicht, da de vrouwe d'r nie eens an docht
om 'n op z'n ziele te geven omda t'n z'n voeten
nie 'evaegd a, en de matte voe de deure een ende
voe z'n uutschopte.
Pier, man, man, wat is t'r an d'and vroog ik.
Ik-ik-ik e een dreigbrieve g'ad, zee d'n, en um
wier nog witter as de waste van de vrouwe.
Een dreigbrief riepe wulder, en van wien
Ja, a'k dat mae wist, zuchtede Pier, en 'um 'aelden
uut z'n zak een pepier voe den dag, en wulder lazze
Indien gij morgenavond acht uur in den hollen
boom nummer 14 aan den Roelantsweg niet 100
gulden neerlegt, zijt ge uw leven niet meer zeker.
Wjj waarschuwen u voor het laatst.
De zwarte bende.
Oei, oei, oei, riep de vrouwe, die ok bleik trok
sint a ze las, dat lieken Amerika we, hoster-voe-de-
waereld, daer 'ei je 't noe waer a je in de krante
altied van leest
'Oor is 'ier, zee ik, daer e m'n noe niks mie te
makene. 'Ei jie somtemet een idee, waer a dien
brief vandaene komt
Neent, zee Pier, maer ik zee
Pier, mie permissie, je zit te liegen. A je wil da'k
j'elpe, dan mo je de diengen nie verdraaije of ver-
zwiege, mae dan mo je zegge waer a 't op staet.
J'ei toch zeker den een of den aer we ies 'edae, da
ze centen van je los wille kriege
Ja, zee 'um, eerlijk 'ezeid, dat e'k net, en dat
was nie goed van m'n. Ik e vlee weke op de Goesche
mart een koeie verkocht an een vint uut Rotterdam,
die d'r nie vee verstand van a, en noga voe vee cen
ten, afijn, je begriep mien we.
Ja, zee ik, ik begriepe je net. Wat 'eit die vint 'edae
E, die 'ei m'n een brief 'eschreve, da t'n 'onderd
gulden vrom most e, wan dat t'n m'n anders we
zou kriege.
En dat 'ei je nie 'edae
Neent, ik zou je danke.
Ja, zee ik, wan ik docht, op je ziele mo j'e, ja,
dan zit je d'r lillijk in. Voor vuufendertig jaer is t'r
'ier ok zo'n geval 'ewist, en dat 'eit die vint z'n kop
bienae 'ekost. Ik zie nie 'oe a'k je d'r uut mot 'elpe,
man, d'r is gin doen an, en a 't een bitje wil, dan
maeke ze je koud, wan zukke Rotterdammers, die
bin nie mak, da ka je we in de krante leze.
Pier zat glad verstiefd, en toen kreeg ik meelie
mie z'n. Ik zeggeWaerschouwt de plisie, maer
'um zee dank je wel, da gae m'n schande over 't
'eele durp en nog varder.
Dan mo je betaele, zee ik, wan ik docht, ik za
je we kriege waer a'k je e wil.
Ja, zee 'um, mae' vuuftig gulden zou meer as
genog weze.
Goed, zee ik, dan vuuftig gulden, en gee tie dan
maer an mien, en gae jie noe mae naer 'uus en dienk
mae nergest mir an, ik za ik we zurge, dat alles in
order komt.
Afijn 'oor, Pier die straelden en was glad op 'elucht.
Je kriegt een kiste seharen van m'n, a je 't voe
mekare briengt, zee 'um, maer ik zee noga scherp
ik dank je we, 't is 'ier gin dief en diefjesmaet, en
je mo goed begriepe, da 'k acheel nie accoord gae
mie zukken zwendel, en je mot ok wete, dat 't d'eeste
en de leste kere is, da'k j'elpe.
Uut. En 'um weg. En noe zit ik mae te prakke-
zeeren 'oe of ik dat an mo steke. Afijn, kom tied
dan kom raed, en ik za d'r in ieder geval merge
zelf op of gae, das vast. En kommende weke 'oor
je d'r dan we meer van, azze mien teminste nie
voe Pier anzie en een stik mes in m'n rik steke
Allee, de groetenisse,
PIER VAN 'T HO F.
De Openbare school te Othene, die het vorig jaar werd
opgeheven en waarvan de jeugd nu den verren tocht naar
Zaamslag moest maken, is blijkbaar uit wraak ge
bombardeerd met steenen zoodat geen ruit heel bleef. De
ouders van de lieve jeugd zullen in hun portemonnaie
moeten tasten.
Te Vlissingen arriveerde op Donderdag 31 Januari
per K. L. M. ds 95-jarige heer J. van Heezen uit
Enkhuizen, de oudste door de K. L. M. vervoerde
passagier. Het krasse oudje werd bij zijn vertrek
uitgeleide gedaan door burgemeester van
Woelderen.
Gepavoiseerde schepen in de haven van Sluiskil, waar steeds opnieuw scheepsladingen worden gelost voor de
fabrieken.
Het kerkje van Grijpskerke laat in den winter zijn
torentje door de kale boomen zien.
De statige oprijlaan van het voormalige klooster
Soetendaal onder Serooskerke in een lieflijk winter
zonnetje.
