De Centrale Hen^stenkeurin^
te Goes
BIE ONS OP 'T DURP
25
Overzicht tijdens de groote centrale keuring te Goes op Donderdag 14 Februari, waarvoor dit jaar een buiten
gewoon levendige belangstelling bestond.
Levendige belangstelling tijdens de keu
ring. Ook was er opleving in den
handel te
De kampioen van 1935 werd Solon
van Certain, eigenaar wed. E. Ver-
schuere te Hengstdijk. De kampioen
maakt een eereronde.
Een der categorieën in den ring.
't Is wee mis, 't is wee glad mis.
De vrouwe is meestentieds vroeger op as ik, en 't
beur nie vee, dat ik 't eeste uut bedde bin.
M'n a daer a is kwestie over g'ad en histere ok
nog. Dust, docht ik zo bie m'n eige, ik za vandaege
is vroeg opstae, wan je mot as man wezende ok de
lasten van je wuuf draege.
Ik eest in den 'of, en ik komme vrom, en dae kom
net de post, en d'r is een brief bie voe mien mie een
vrémde postzegel.
Zo, zo, docht ik, wan ik zag trek dat een brief van
een wuuf was.
Nu e'k mie aere wuven nooit ies uutstaende g'ad,
alleenig op 't ies vlee jaere, dat weet je, mae dat was
tegen m'n wil, en omda 'k dat nog zo goed wist, wou
ik dien brief (wan je kun nooit wete) in m'n boeze
loen wigsteke, mae kiek vrouwen e scherpe oogen a
t'r op ankomt, en ze zie alles wat a ze nie motte zie,
dust zee ze Wa steek jie dae wig
Doe toch nie zo netig, vrouwe, zee ik, wan 't was
nog zo vroeg op den ochtend en dan a ruzie
Mae ze liet t-'r nie van of, dust kwam ik mie dien
brief, en toen zee ze
Juust, noe begriep ik, waevoe jie vanochen zo
vroeg uut bedde was Dat was om dien brief op te
vangen, je leit 'et zeker wee mie aere wuven an, mae
da za je nie glad zitte.
Afijn, ik zee niks, maer ik docht ik za je we kriege,
dust maekten ik den brief glad nie open.
En nae&r'and gieng ik wee in den 'of, en dae las
ik d'n.
Menschenlieve, mensch, schrief mien toch nooit
van z'n leven mi zukke brieven, wan je weet nie
wavvere ellende ik t'r van e
A je 't wist, a je 't nie 'edae
Afijn, 't is 'ebeurd. En ik za dien brief, die
glad uut Singapore kwam, toch maer is beant
woorde.
Ja, m'n lieven (wan zo mag ik je toch we noeme,
m'n ben allebeije 'etrouwd, dust kwaed kan 't nie),
ik vinde 't vreed plezierig, da jie a zoovee jaeren m'n
brieven elke weke leest. Ja, en a ze je dat zo is
schrieve, dan kriegt de burger moed, das waer.
Mae wat a'k je zegge wou. van da je bie mien wou
komme lezeere, daer is gin spraek van. 'Oe kus je
noe schrieve da je bie mien wou komme, a je wee in 't
land vrom bin
A je noe toch al m'n brieven 'elezen 'eit, dan ku
je toch we begriepe. 'oe a de vrouwe tegen zukke
diengen staet
Vaneiges 'ei ze de brief 'eleze. Ik a d'n effentjes
neer'eleid, en ze was t'r as de kippen bie, en toen a
je 't.
Zo, zo, zee ze, dae lees je in boeken ok altied van,
van die wuven, die zovee voelen voe schrievers,
en dan zegge ze dat 't voe d'r werk is, maer onder-
tusschen, o mae
En ze knarste mie d'r tanden da'k t'r akelik van
wier.
Mae ze komt 'ier nie in 'uus, gieng ze varder, dat
wil ik je dan we is vertelle.
Wa dienk jie da je voe een vint bin, da de wuven
uut Siengelpore of 'oe a dat nist 'eet, an je schrie
ve Bin d'r dae dan gin vinters genog, en mot ze
mien op m'n ouwen dag nog dwos komme zitte, en
jie bin toch 't eenige wat a'k e
En toen begon ze te schreeuwen.
'Oor is 'ier, mevrou, ik za je is gauw vertelle, d'r
kom niks van in. Ik zou je best is wille leere kenne,
daevan nie, mae zo as de toestanden in mien 'uus
bin, kan d'r niks van inkomme, en dat mo je mae
begriepe. Ik kan m'n 'uuselijken vrede d'r nie an
waege.
Afijn, maer a je dit leest, za je 't we mie m'n seens
weze, da'k 'et bie 't rechte ende e.
Schrief m'n dus mae nie mi, mae leef mae in ge
dachten mie m'n mee, dat lieken mien 't beste.
En a je nae Zeeland komt, inettertied, en je wil
toch komme, brieng dan je vint mee, wan m'n motte
ok de schien nie tegen ons e, is 't nie waer
Mae blie was ik mie je brief, das waer. A'k die zo
leze, dan voel ik zo, da'k nie voe niks schrieve, en
da d'r menschen bin, waer a da geschrief toch ies
voe beteekent.
En a 't dan mae zo is, dazze ons dierbaer Zeeland
nie vergete, dan bin 'k a genog beloond. Allee, mie
Zeeuwschen groet, je
PIER VAN 'T II O F
