een blik toonde wie DA Al AM meibon voor FRANZ LEHAR B EN ZIJN VROOLIJKE VAARWEL MET EEN SCHONE ZAKDOEK WEEUWTJE If AMI Uil GESCHENKEN EIDEN WUIFDEN Vergelijk eens een Radion was met een gewone was: U zult verbaasd zijn over de extra helderheid, die Radion geeft. Radion maakt het linnen zo prachtig wit, omdat het extra schoon maakt. Geen vuil is bestand tegen het zuurstofhoudende Radion - sop, dat door het gehele weefsel heendringt en alle vuil verwijdert zonder dat hard wrij ven of zwaar werk nodig is. Tevens is de zuurstof werking van Radion zo zacht, dat zij ab soluut onschadelijk is, zelfs voorliet fijnste goed. 25 IN 1905 werd de wereldberoemde operette „Die lustige Wittwe" gecom poneerd nog geen 11.000 dagen zijn er sinds de première verloopen en meer dan 250.000 maal is de operette gespeeld Nu krijgen we het Weeuwtje als spre kende film, en nög grooter wordt de roem van den 65-jarige, die in zijn étage-woning te Weenen nog steeds operetten-muziek componeert, melodie- en, die de wereld rondgaan, de wereld rond gegalmd en geschetterd en helaas ook gekrijscht worden. Het zijn ouder- wetsche wijsjes, maar ze pakken. En ouderwetsch is ook Lehar zelf. Zijn meubels herinneren aan de 19e eeuw, en persoonlijk is hij nog steeds de gemoedelijke Wiener, die Weensche blijheid en Weensche gevoeligheid over de aarde sproeit. Hij is niet verwaand geworden door zijn succes. Hij is tevreden en werkt verder. Hij werkt hard, als hij aan een nieuwe operette bezig is, zooals nu. Hard werken heeft hij wel geleerd, al werd hij, zooals hij eens bekende, com ponist uit luiheid Menigeen denkt Als je componist bent, krijg je vanzelf zoo'n wijsje in je hoofd, en dat schrijf je dan op, en 't wordt gedrukt, en iedereen koopt 't, en de componist verdient geld als water. Zóó althans, denkt men, gaat 't bij een componist als Lehar, die succes heeft in een populaire soort muziek Maar zoo gaat 't heelemaal niet. Lehar zelf zal zeggen, hoe 't wèl gaat „Als je eens een keertje een idee hebt, is er geen stukje papier bij de hand. Heb je 't op kunnen schrijven, dan vind je geen uitgever. Als je, tegen alle verwachting, wèl een uitgever vindt, betaalt hij niet. Mocht hij een keertje wel betalen, en wordt je stuk gedrukt, Franz Lehar aan 't werk. Links boven zijn engel der bezieling: Hansje. dan koopt geen mensch het. De dood enkele, diè 't nog koopt, kan 't niet spelen. En als hij 't spelen kan, bevalt 't hem niet Zoo spreekt de man, die een hel grootste successeij. van onzen tijd be leeft. En ook hij heeft dat succes met betrekkelijk slechts enkele werken be reikt. Veel heeft hij gecomponeerd, dat niet of weinig insloeg. We kennen allemaal De Vroolijke Weduwe en De Graaf van Luxemburg, maar wat zeggen u de namen „Tatiana", „Eva", „De man met de drie vrou wen", „Eindelijk alleen", „Fras- quita", „Paganini" Ook op die en vele andere operettes heeft Lehar gezwoegd en hij moest ze allemaal maken, want hij kon niet vooruit weten, wélk werk succes zou hebben en zijn geld opbrengen. U ziet componist hoeft uw zoon óók al niet te worden Maar natuurlijk hoeven we Lehar niet te beklagen, gelijk zoo menige componist van liooger, kunstiger mu ziek. Hij is er, en de arbeid kost hem nu niet zooveel moeite meer. Hij kan rustig heele nachten doorschrijven aan de operette, die hij nu onder handen heeft, en hij hoeft niet op bezieling te wachten. In zoover hij die noodig heeft, wordt ze hem verschaft door Hansje. „Ik heb vannacht tot vijf uur ge werkt," vertelt Lehar, „en als Hansje niet zoo moe was geweest, had ik 't nog wel langer volgehouden." „Hansje vraagt de bezoeker. „Ja, hier mijn kanarie-pietje. Hij houdt me gezelschap en tiereliert zijn liedjes. Dan werk ik 't prettigst." Lehar springt op, gaat naar de kooi en haalt er den slanken gelen vogel uit. „Heb ik zelf gedresseerdverklaart hij met trotsche vreugde. En dan gaat Hansje zijn kunsten vertoonen al naar het commando van den baas gaat hij op diens hoofd, schouder of schrijftafel zitten hij zingt mee, als de piano wordt aangeslagen, en zoo meer. „Vroeger had ik een papegaai vertelt Lehar verder. „Maar daar kon ik slecht bij werken 's nachts. Die zei ieder oogenblik Ga toch naar bed Morgen komt er weer een dagen dan ging ik eindelijk maar. 't Was an ders 'n lief dier. 'n Paar jaar geleden gestorven helaas!" Men herkent hier heel goed den handigen operetten-com- ponist, luchtig en een tikje grappig, gemoedelijk met een echt volksche gevoeligheid. Als hij aan zijn schrijftafel zit met al die ouderwets-mooie dingen en den kanarie, her kent men hem beter dan in zijn „salon", dat een museum is van eereblijken ridderor den en dure geschenken, oor konden en foto's en carica- turen en critieken. Dat alles lijkt wel een iètsje gewichtig in de woning van een man, die de kunst per saldo maar weinig vooruitbracht, al is z'n werk nög zoo vlot en behaag lijk in het oor der millioenen. RAD. 72

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1935 | | pagina 29