t
i
I
Een paar minuten van de hoogst-
noodige voorbereiding en reeds wa
ren we op weg om onzen vrienden
hulp te verschaffen. In looppas ging
het over de moraine heuvels aan
den voet van den gletscher dan be
traden we een vooruitgeschoven ijs-
tong. Tien minuten later drongen wij
de eerste, torenhooge ijsklool' binnen,
waardoor wij ons zouden moeten
heenwerken om in de nabijheid te
komen van de vermoedelijke onheiig-
plek. Aldra konden wij nu elkanders
geroep verstaan en ons eenigszins
naar de aanwijzingen der anderen
richten. Toch duurde het nog een
half uur (in gewone omstandigheden
zou men voor dien tocht minstens
een uur noodig hebben gehad), voor
wij de makkers bereikten. Wij zagen
slechts de totaal uitgeputte vrouw,
die met behulp van haar diep in het
ijs gedreven pickel en het bergtouw
haar metgezel zwevende hield, die in
een steile gletscherspleet was gestort.
Dadelijk werden de noodige voor
bereidingen getroffen. Maar o, die
uren, die wij noodig hadden om door
allerlei kleinere zijspleten en kloven
ten slotte in de nabijheid van den
zwevendeu makker te komen. Uren
van klauteren en van hakken, van
spanning en vermoeienis moesten nog
voorbijgaan temidden van dien drei
genden, ijzigen chaos van holen,
kloven en gaten in de schuivende,
brokkelende ijsgevaarten, tusschen
wier steile, hooge wanden het licht
soms niet meer doordrong.
Ook de man was geheel uitgeput,
toen wij hem bereikten en zwevend
naar eeu veiliger punt vervoeren
konden, waar wij hem eindelijk kon
den neerlaten.
En het was nacht, voor wij met
de beide door angst, inspanning en
koude geheel versufte en verlamde
makkers eindelijk de Ilütte weer
gelukkig hadden bereikt.
Hij hing, geheel vrij, aan het touw in
een smullen, hoogen koepel van ijs, en
het klemmende, snoerende touw
zaakte na zoovele uren onduld
bare pijn.
Het touw kon gevierd worden en de onge
lukkige uit zijn hachelijke positie bevrijd.
Maar het
geruimen tijd,eer
zich
hersteld had,
de terugtocht
worden
vangen.
