KIJK EENS
DE
HERTOG-
OM,
MENEER
DOOR
JOHiN. D. CL
KRRRAKdeed
het wagentje, een
twoseater niet 'n
hertogelijk kroontje
en verkwistend veel verguld
sel op het portier.
„Rrrangkreunde
zijn grootere broer, een ele
gante Mercedes.
Het twoseatertje sputter
de nijdig, zwaaide over het
asphalt, maakte het hof aan
'n onverinurwbaren lan
taarnpaal en kwam met een
knal van den afgeslagen
motor zijn avontuurlijk slip
pertje te boven. Het ge
beurde in den middag en de
Strand met haar uitgelezen,
gezellig winkelend publiek
was er getuige van.
Vanachter het stuur kwam
een blond jongmensch te
voorschijn, monocle in het
rechteroog, uiterst correct
gekleed en toegerust met de
aangeboren hertogelijke voor
naamheid van een eeuwen
oud voorgeslacht. Hij wan
delde met een gekreukt voor
hoofd om het wagentje
heen, constateerde dat er
nog geest, wil en kracht genoeg in zat om verder
te rijden en trok een ontdaan gezicht bij de beschou
wing van het lichtelijk gekraakte portier en het
beschadigde verguldsel. En intusschen vormde zich
een oploopje om hem heen van hooggezeten dames en
heeren, allemaal deftige klanten van de gepeperd
dure Strandwinkels.
„Dat was uw schuld, meneer bulderde de nijdige
stem van den Mercedes-eigenaar, die eveneens was
uitgestapt.
„U zegt. mijn schuld vroeg de hertog, met
iets van de ijle hoogte van zijn geboorte in den toon
van zijn stem.
De ander scheen zich onafhankelijk genoeg te
voelen, om twist te durven zoeken met een echten
hertog, hij sloeg tenminste een hatelijken ruzietoon
aan. „U verstaat me toch zeker wel Ik zei dat het
uw schuld was. Beoefent u soms de acrobatiek f
U wringt zich in bochten met dien kinderwagen als
een zieke slang. Als ik niet uitgekeken had, was u
al driemaal getorpedeerd. Neem een raad van me
aan en huur een step, als u nog eens rijden wilt.
Dan maakt u tenminste alleen het trottoir maar
onveilig."
De hertog werd witjes van verontwaardiging.
„Ik slingerde niet, meneer." wees hij het verwijt
van zijn tegenstander met een vernietigenden blik
terug, ,,'t Was niet mijn schuld, maar de uwe. I'
raast maar door met uw wagen, zonder op uw voor
ligger te letten. Ik roep de dames en heeren hier tot
getuige, of ik geslingerd heb. 1" zult me niet over
bluffen, ik stel u aansprakelijk voor de schade
De stem van den hertog klonk niet langer
beheersclit, maar driftig. En zijn verontwaardiging
was zoo groot, dat hij zelfs iets verloochende van
de geërfde voornaamheid van wie weet hoeveel
voorgeslachten. Hij greep zeer plebejisch
onverhoeds 'n intelligent uitzienden meneer bij den
revers van zijn jas eti nam hem tot getuige.
„Pardon, u liep aan den rand van het trottoir
hebt u me zien slingeren, of onverwachts uit zien
wijken
De intelligente mer.eer mat met een vluggen oog
opslag de robuste gestalte van den plebejischen
Mercedes-eigenaar. Hoe geneigd hij blijkens zijn
aarzeling ook scheen, op goeden voet te komen met
een hertog, toch deinsde hij vermoedelijk terug voor
de consequenties van zijn uitspraak, want hij schudde
eensklaps spijtig het hoofd.
„Ik ben helaas niet bevoegd een oordeel te vellen
ik keek toevallig een anderen kant op," verontschul
digde hij zich.
„En u, meneer vroeg de hertog, met een uitval
naar den jasrevers van 'n oerdeftigen heer met een
baard.
„Ikik kan er evenmin iets van zeggen,"
mompelde deze verward, blijkbaar geschrokken van
dien onverwacliten uitval.
De Mercedeseigenaar begon smalend te lachen en
de hertog wendde zich met een pijnlijken blik tot
.Hij greep onverhoeds een intelligent uit
zienden meneer bij den revers van zijn jas
