N OP BEVEL VAN DEN DOKTER Olioiid Jhaa/lGOED NURBLOND HAAR VINGERS ZWOLLEN OP Kruschen M Cult Salts DOOR MARIËTTEVAN MECHELEN 0 Mul, door onjuiste behandeling leelijk ge- Regelrnatigmet NURBLOND twrzurgil haat worden blond-haar. L>oor pigmenleermg donker Glanzend goudblond zonder eeltige sintering, geworden en streepeng. Kalkzeepsluier. Geen pigmenteering. Elastisch en gezond haar. Blond haar heeft een fi jnere, gevoeliger structuur dan bruin of zwart haar. Het moet niet een speciale shampoo verzorgd worden, anders wordt het donker en verliest het zijn oorspronkelijken glans. NUR BLOND, de speciale shampoo voor blondines, voor komt pigmenteering (donker worden van het haar), dank zij hare bijzondere samenstelling. Het geeft ook reeds donker geworden blond haar den oor spronkelijken glans en schittering terug. NUK- BLOND houdt blond haar gezond en elastisch, het Iaat/geen kalkzeepsluier achter, bevat geen kleur middel en geen henna. Vrij van alle schadelijke bestanddeelen. Imp. B. Meindersma, Den Haa Amsterdam, Sneek. Niet alieen mooi en glan zend, maar ook gezond en elastisch. Geen neerslag van kalkzeep. In ca. 4 jaar ongeveer 1 00 maal met NURBLOND gewasschen en 5 maal gepermanent. NURBLOND-HAAR ca. 80 maal vergroot ROBERTS Thans nv/uLn i j riuTts De speciale shampoo voor blondines ets. Let op de Hollandsche verpakking, daar alleen deze de deugdelijkheid waarborgt. Rheumatiek=verschijnselen verschrikten deze vrouw. JUIST OP TIJD HET GOEDE MIDDEL GEVONDEN! Indien het nog langer geduurd had, voordat deze vrouw de juiste behande ling tegen haar rheumatiek begon, waren haar handen misschien voor altijd misvormd geweest. Als zij het begin van haar kwaal beschrijft, zegt zij ,.Zes jaar geleden begon ik last van rheumatiek in de gewrichten te krijgen, vooral mijn schouders en vingergewrich ten. Het werd langzamerhand zoo erg, dal ik er 's nachts niet door kon slapen. Toen merkte ik tot mijn schrik dat mijn pijnlijke vingergewrichten begonnen op te zwellen. Ik kocht een flacon Kruschen Salts en begon het den volgenden morgen te gebruiken. Reeds na enkele dagen verminderden de pijnen en verdwenen daarna zoo volkomen, dat ik er gedurende de laatste zes jaar nooit meer last van heb gehad. Ik huiver, als ik bedenk, wat er gebeurd zou zijn als ik niet op tijd Kruschen Salts genomen had. M. F." Rheumatiek wordt meestal veroor zaakt door een overmaat van urine zuur in het lichaam, wat ontstaan kan door onvoldoende werking der afvoer- organen. Kruschen Salts drijft alle afvalstoffen en urinezuur langs den natuurlijken weg uit het lichaam de „dagelijksche dosis" zal de afvoerorga- nen blijven aansporen om alle schade lijke stoffen geregeld te verwijderen. is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten a 0.90 en 1.60 per flacon, omzetbelasting inbe grepen. Let op dat op liet etiket op de flesch zoowel als op de buitenverpak- king de naam Rowntree Handels-Mij Amsterdam voorkomt. Imp. N.V. Rown tree Handels-Mij. Heerengracht 209, Amsterdam-C. elkaar niet beter kenden dan hij hen. Weldra begon hij dan ook echt te ge nieten van het ritje. Het ging alles even prettig en rustig. De rouwstoet rolde door de straten van Parijs en ver volgens naar buiten, het heerlijke land in. De plechtigheid op het kerkhof was mooi en indrukwekkend. Mons. Dudi- not was er geheel door vergeten, dat hij eigenlijk een „onderkruiper" was, en hij kreeg een gevoel van dankbaar heid voor dengene, die hem zoo'n prettig uitstapje had bezorgd. De terugweg was al even gezellig en het avontuur was dan ook een groot succes voor den patiënt geweest. Dien nacht sliep hij beter, dan hij sinds weken gedaan had. Dat was echter het begin, want deze eene rit had hem op een idee gebracht. Voor iemand in een groote stad is het namelijk een klein kunstje, om zoo goed als eiken dag een begrafenis te vinden. Het gebeurde natuurlijk wel eens, dat hij niets vond, of dat er begrafenissen waren, waar de stoet zóó klein was, dat het bespottelijk zou zijn geweest zich erbij aan te sluiten, maar toch gingen er die lente en zomer slechts weinig dagen voorbij, dat mons. Dudinot zijn tochtje naar buiten moest missen. Hij begon zich op alle kerkhoven thuis te gevoelen. Hij kocht zich zelfs voor deze gelegen heid een nieuwen hoogen hoed met een breeden rouwrand er omheen, terwijl hij zich een droevigen trek op zijn gezicht reeds als een tweede gewoonte had aangewend. Hij was inderdaad een deftige vermeerdering van elke „U hebt op het oogenblik geen reden u ongerust te maken, monsieur Dudinot, zei dokter Martin. „Een inzinking, veroorzaakt, doordat u uw heele leven op stoffige kantoren hebt doorgebracht en te weinig van de buitenlucht hebt geprofiteerd." „En uw advies, dokter f" „Prissebe lucht, veel frissche lucht. Maar niet hier in Parijs, mijnheer. U moet naar buiten gaan. Wandelen, auto-rijden. Ga onder de boomen liggen. Wat u noodig, broodnoodig heeft, is ademhalen, uw veronachtzaamde lon gen vullen met zuivere lucht. Houdt dat twee ft drie maanden vol, en u zult slapen als een kind en eten als een wolf." Buiten gekomen, mompelde Dudinot nijdig. „De kerel praat maar over auto's, alsof men kan rijden zonder te betalen." Monsieur Pierre Dudinot was klein van gestalte en had 'n eenigszins voor overgebogen houding, die veroorzaakt was door zijn langjarige kantoorwerk- zaamlieden. Hij leefde als vrijgezel in twee kleine kamers op de bovenste verdieping van een oud liuis in Rue de Pontoise. Vanuit zijn ramen keek hij uit op de Seine, en daar hij zeer weinig behoeften had, leefde liij gelukkig en tevreden, totdat een ziekelijk gevoel zijn rust was komen verstoren. Eigenlijk kwam hem dat zeer onge legen, nu hij zichzelf juist als accountant gevestigd had. Hoewel hij het kostbare advies van zijn geneesheer niet kon opvolgen, was hij toch allerminst van plan, om het geld, dat de doktersvisite hem gekost had, weg te werpen. Hij maakte nu eiken dag een wandeling naar de grenzen van de stad of zocht de parken van Parijs op. Lang achter elkaar wandelde hij echter nooit, daar hij spoedig moe werd. Dan ging hij op een bankje uitrusten, totdat zijn krachten weer waren terug gekeerd. Het was op zoo'n heerlijken Aprilmorgen, dat hij juist weer op een bankje was gaan zitten om uit te rusten. Tegenover hem lag een kleine kerk en daarvoor stonden verscheidene rijtuigen. Zijn eerste gedachte was een „trouw partij" toen hij echter nauwkeuriger keek, ontdekte hij echter dat het rouw koetsen waren. Eensklaps voelde hij zijn nieuwsgierig heid gaande gemaakt en daar hij niets te doen had, stevende hij op de kerk af, en mengde hij zich tusschen de treuren den. Er waren veel personen, doch ook vele rijtuigen, en nadat de familieleden en naaste bloedverwanten der overlede ne in de rijtuigen hadden plaats geno men, werd aan hen die nog achter gebleven waren, een zitplaats in de overgebleven koetsen aangeboden. Er was even een gedrang, en monsieur Dudinot, zag zich zonder dat hij het zelf wilde, in een openstaand portier geduwd. In het eerste oogenblik was hij totaal verbluft en wilde terug. Doch het lot, in den vorm van een flinken duw met een elleboog gaf de beslissing. Mons. Dudinot ging het rij tuig binnen en toen het vehikel vol was en wegreed, kreeg hij een prettig, avon tuurlijk gevoel. Zijn verlegenheid week, toen hij zag, dat de andere inzittenden Toen de herfst aanbrak, was het met mr. Dudinot zoover gekomen, dat hij wegens zijn drukke werkzaamheden geen tijd meer voor zijn rijtoertjes kon vinden. Dikwijls gingen er dagen voor bij, dat hij niet buiten kwam en hoewel hij zich niet ziek of vermoeid gevoelde, besefte hij toch, dat hij zijn gezondheid niet te lang moest gaan veronachtzamen. Zóó gebeurde het, dat hij op een helde ren herfstmorgen zich resoluut aan zijn cijfers onttrok en, zooals hij het bij zichzelf noemde, van de weldaad van een doode ging profiteeren. In 't eerst scheen het, alsof hij onver richter zake weer naar huis moest terugkeeren. Vijf van zijn meest succes volle plaatsen boden hem niets, en de zesde beloofde hem al niet veel meer, daar het aantal rijtuigen zeer klein was. Daar hij echter toch wat moest uit rusten, ging hij de kerk binnen. Tot zijn verbazing zag hij, dat, terwijl er buiten drie volgrijtuigen stonden, er slechts één heer in de voorste banken zat. Toen hij na afloop weer op het kerk plein kwam, deed een man met zwarte handschoenen uitnoodigend de deur van een der rijtuigen voor hem open, terwijl hij met een diepe buiging mom pelde „Monsieur Er lag niet zoozeer een bepaalde uit- noodiging in zijn stem, dan wel een bevel en met strenge oogen keek hij monsieur Dudinot aan. Dudinot overwon zijn vrees en stapte naar binnen. Enkele seconden later zette de rouwstoet zich in beweging.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1935 | | pagina 30