TOMMY PLEEGT
EEN BOMAANSLAG
LAW SON
Dave Regan, Jim Bently en Andy Page
waren bezig een mijn te graven bij Stony
Creek, op zoek naar goud-kwarts, dat zich,
naar verondersteld werd, in deze omgeving
moest bevinden. Ze waren op een harde rotsmassa
gestuit en ook op water, dat hen dwong voort
durend te hoozen. Ze gebruikten nog het ouder -
wetsche buskruit met lont. Het was hun gewoonte
een zak te maken van sterk katoen of van canvas
en dezen te vullen met buskruit, waarna het open
gedeelte werd dichtgenaaid en het einde van het
lont er om heen gebonden. Ze dompelden de
op deze manier vervaardigde „helsche machine"
in een talkoplossing om te zorgen, dat ze water
dicht was. Daarna werd de lont aangestoken,
klommen ze uit de mijn en wachtten. Het resultaat
was gewoonlijk een diep gat in den bodem en een
halve kruiwagen vol uit elkaar gesprongen rotssteen.
Er zat veel visch in de kreek brasem, witvisch,
baars en nog enkele andere, kleinere soorten. De
vrienden waren dol op visch en Andy en Dave
vischten dan ook regelmatig. Andy kon drie uur
achter elkaar blijven zitten, wanneer hij maar werd
aangemoedigd door een luchtig rimpelen rond zijn
dobber ten bewijze, dat hij „misschien" beet had
wanneer hij dit, laten we zeggen om de twintig
minuten vaststelde, dan kende zijn uithoudings
vermogen geen grenzen. De slager was altijd bereid,
ingeval ze meer vingen dan ze zelf konden gebruiken,
in ruil voor visch vleesch te geven. Maar nu was het
winter en de visch wilde niet bijten. Het water in
de kreek stond laag en vormde meer een aaneen
schakeling van modderige waterkuilen.
Dave kreeg een idee.
„Waarom zouden we die visch uit den grooten
kuil niet kunnen opblazen met een bom 1" zei hij.
„Ik ga het probeeren."
Hij dacht het plan uit en Andy Page wérkte het
uit. Andy bracht gewoonlijk Dave's theorieën in
de practijk, wanneer ze tenminste practisch uitvoer
baar waren, ofwel hij droeg de gevolgen van een
mislukking en moest bovendien nog de bespottingen
van zijn metgezellen aanhooren.
Hij maakte een bom, die ongeveer drie maal zoo
groot was als die, welke ze gebruikten voor het
opblazen van een stuk rots. Jim Bently beweerde,
dat ze groot genoeg was om den boelen bodem uit
de kreek te halen. Het vulsel ging in een zak van
sterk katoen Andy duwde het einde van een zes
voet lange lont diep in het kruit en bond de opening
van den zak stevig dicht met touw. Het plan was
om de „bom" in het water te laten zinken en het
vrije gedeelte van de lont te bevestigen aan een
zwaren dobber, die aan de oppervlakte dreef,
zoodat ze op die manier de lont konden aansteken.
Andy zorgde er natuurlijk weer voor, dat het
gevaarlijke voorwerp ingevet werd, zoodat het water
er zoo goed als geen invloed op kon hebben.
Op Dave's aanraden wikkelde Andy er nog een
stuk zeildoek om dat zij gebruikten voor het
maken van waterzakken met het doel de kracht
van de ontploffing te verhoogen en daarop plakte
hij weer stevig, dik bruin papier eenigszins in
den geest van het soort vuurwerk, dat we „zeven
klappers" noemen. Hij zette haar toen zorgvuldig
tegen een tentpin, na de lont er losjes omheen te
hebben gewonden. Hierop ging hij naar het kamp
vuur om te zien of de aardappelen, die stonden te
koken in een eetblik, al gaar waren. Dave en Jim
waren dien morgen op de claim aan het werk.
Ze hadden een jongen, zwarten jachthond
Tommy genaamd een grooten, zotten, vier-
voetigen metgezel, die altijd om hen heen slobberde
en met zijn langen, beweeglijken staart voortdurend
tegen hun beenen zwiepte. Hij bracht van alles
mee en kwam steeds weer met het karnpafval
aandragen, dat Andy had weggegooid.
Hij had dien morgen een groote belangstelling
getoond, toen Andy bezig was met het vervaardigen
van de bom en hem zelfs geweldig in den weg
geloopen, waarschijnlijk in de veronderstelling, dat
hij hem behulpzaam was. Tegen den middag was hij
naar de claim gegaan om te zien hoe Dave en Jim
opschoten en om met. hen naar huis te komen voor
het middagmaal. Andy was dien dag de kok en zette
een pan met karbonades op het vuur. Dave en Jim
gingen, volgens de gewoonte van delvers, die altijd
in de open lucht zjjn, met hun rug naar de warmte
staan om te wachten totdat het maal klaar zou
zijn. De hond snuffelde overal rond, als zocht hij
naar iets, dat hij miste.
Andy was met zijn gedachten nog steeds bij de
bom. Hjj overwoog allerlei mogelijkheden. Zoo
viel zjjn blik op een leege petroleum bus en on
middellijk schoot hem te binnen, dat het geen
kwaad idee zou zijn de bom daarin te laten zinken,
opgevuld met klei, zand en steenen, om daardoor
de kracht van de ontploffing grooter te maken.
Hij keerde zich om, teneinde Dave van zijn plan
op de hoogte te stellen, toen deze juist over zijn
schouder keek om te zien hoe de karbonades het
maakten en een vervaarlijken sprong deed. Jim
Bently draaide zich ook om en volgde Dave's
voorbeeld. Andv bleef stokstijf staan en staarde
hem na.
„Loopen, Andy loopen schreeuwden ze terug.
„Loopen Kijk dan achter je, stommeling
Andy keerde zich langzaam om en daar. vlak achter
hem, stond de hond met de bom in zijn bek waar
schijnlijk had zijn snuit nog nooit zoo'n genoeglijke
en onnoozele grijns vertoond als op dat oogenblik.
Maar dit was nog niet
alles. De hond was
langs het vuur heen
naar Andy gekomen
en had daarbij 't losse
einde van de lont door
de vlammen gesleept.
Andy had de lont heel
zorgvuldig in elkaar
gestrengeld en nu siste
en sputterde 't lustig
voort.
Andy's beenen werk
ten al vóórdat zijn
hersenen werkten
hij vloog achter Dave
en Jim aan. En de
hond volgde Andy.
Dave en Jim waren
goede loopers Jim
de beste op den
korten afstand. Andy
was langzaam en liep
moeilijk, maar hij be
schikte over een paar
