17
Bij de kramen maakt men er afspraakjes
En als bizondere attractie heeft de patate-frite-kraam
de harten en matten der bezoekers stormenderhand
veroverd.
De drukke landbouwmarkt trekt de boeren uit
heel Hulsterambacht trouw iederen Maandag naar
de stad. Ook al hebben ze daar geen bepaalde zaken
te doen, toch wordt de Zondagsche broek en de
duffel aangetrokken, want Hulstersche markt werkt
als een geweldige magneet.
Dan komen ze daar, de boeren met hun auto's,
„gerijen" en fietsen, met trein en bussen.
De groote boeren van honderd en meer gemeten,
maar ook de kleine, die hard labeuren om op hun
klein gedoente de boterham te verdienen.
Ze ontmoeten er bekenden, en naast zaken
worden oude herinneringen opgehaald in de café's
onder het genot van 'n „fleske", terwijl sterke,
dikke tabakswalmen rond de verweerde koppen
drijven.
Er wordt handel gedreven, er worden land
bouwgewassen verkocht.
Men ziet er heftig-gesticuleerende kooplui, en
kalm-droge boeren, die met een taaie vasthoudend
heid niet makkelijk toegeven, tot tenslotte bij hand
slag de koop beklonken wordt.
Op het middaguur stijgt de drukte tot haar top
punt. Het is dan onmogeljjk, per fiets te passeeren.
Overal staan groepjes druk-pratende boeren en
kooplui, het is er 'n verward gegons van harde
Toebak en scharen!
stemmen 'n galerij van koppen, waard om op het
doek voor altijd gepenseeld te worden.
Ook vee is van de partij
Rustige, goedmoedige, domme oogen van zwart
bonte koeien kijken gelaten naar de drukte en droo-
men van wazige groene weien.
Druk-lawaaiende krulstaartjes worden bjj de
vellen genomen, gekeurd, gewogen. en soms te
licht bevonden in handen van critische koopers.
Ook de „bezinnen" komen ter markt met beur
korven, eieren en boter.
En zoo levert Hulst-op-markt 'n bont tafereel
vol kleur en gloed en afwisseling.
Het is in die echte marktsfeer, dat de tongen los
slaan en er dingen verteld worden, die men anders
zoo licht zwijgt uit verlegenheid. Het zjjn steeds
geen stille plekjes of maanlichtwegen, waar de
romantiek te vinden is. Hier, temidden van luid
gepraat en marktdrukte, vindt menige boerenzoon
den moed om zich uit te spreken
En menig ,,'k zien gjere,"„Ik 6 uk,"
heeft hier reeds een hart in vuur en vlam gezet.
Het gaat zoo ongemerkt tusschen al die hooge en
breede ruggen. Je voelt je zoo veilig toch alleen
in die drukte. Er let niemand op je, wat je zegt en
doetieder heeft het te druk met zichzelf, 't Gaat
er geanimeerd en prettig toe. Men voelt zich thuis
op die markt, die vastgegroeid zit in de wekelijksche
doening van al die menschen, als iets eigens, iets
onmisbaars. Zijn er omstandigheden, waardoor ze
verhinderd zijn, hun Maandagschen tocht naar
Hulst te doen, dan voelen ze zich heel de week uit
hun evenwicht en hunkeren ze naar den „kommenden
keer".
Ze vinden 't prettig, dat hun markt zoo 'ns ge
fotografeerd wordt en
ieder stelt pogingen in
het werk, om binnen het
bereik der lens te komen.
Ook op de Hulstersche
schooljeugd oefent de
fotograaf 'n groote aan
trekkingskracht uit. In
klissen trossen ze om hem
heen, zien hem zijn toe
stel richten en in een
minimum van tijd staan
ze stokstijf in de houding
om zich te doen vereeu
wigen, om thuis triom
fantelijk te gaan vertellen:
„Z'emmen main ook ge
trokken."
Na die drukke doening
gaat alles geleidelijk uit
een. Er wordt nog wat
nageboomd in café's over
zaken en slechten tijd,
over crisiswetten, crisis
centrale, crisisvee en aan
verwante artikelen. De
auto's snorren weer door
d'oude poorte, de karren
ratelen over de keien naar
de polders en 's avonds
ligt de markt daar weer met haar oude kastanjes en
kiosk verlaten.
Zoo is de Hulstersche marktdag gegroeid tot 'n
typisch stuk volksleven in onze streek, dat elke
week zich in zijn gezellige fleurigheid herhaalt,
tusschen oude huizen, in de schaduw van de indruk
wekkende, stijlvolle St. Willibrorduskerk.
en bij den oreerenden koopman geniet men van den woordenvloed.
