De vinger van
^aOmc^iv-t
VIER MINUTEN PER DAG
Kees vindt het niet erg
Johann Heinz:
zijn voldoende
Kijk zijn glundere gezicht maar eens!
30
wordt gebruikt
Suggestie Onzin, mijne heeren
klinkt de zware stem van den
oud-president van de Arrondis
sementsrechtbank, die tegelijk
met zijn rechtbank aan den kant gezet
is. „Je nuchter verstand, dat is alles.
AllemachtigStel je voor, dat ik mij
als president iets had laten suggereeren.
Geprobeerd hebben ze het dikwijls ge
noeg, maar gelukt is het hun nooit."
Zoo is Mr. Huijsingh nog een poosje
doorgegaan en de anderen hebben maar
eens geknikt en gezwegen, want ze
weten wel, dat de oude heer niet graag
tegengesproken wordt.
Alleen de ongetrouwde dokter heeft
voorzichtig nog een poging gewaagd,
maar kort en krachtig heeft Mr. Huijsingh
alles een gevolg van overspannen zenu
wen geheeten en daarna is men over
gegaan tot de orde van den dag.
Uenige maanden later zit het heele
•®-J clubje in de hooge studeerkamer van
het oude patriciërshuis, dat de dokter
met de practijk van zijn voorganger
heeft overgenomen. Langen tijd heeft hij
over de wereld gezworven, voor hij kan
besluiten zich in het kleine provincie
stadje te vestigen. Maar tenslotte is
hij bezweken voor het oude statige huis,
dat eigenlijk veel te groot is voor hem
alleen en ook het wijde uitzicht over de
breede rivier heeft zijn hart gestolen.
Vanavond heeft hij de heele stam
tafel bij zich aan huis genoodigd. Eerst
hebben ze samen gedineerd op de kleine
sociëteit en nu zijn ze met hem meege
gaan, de president, de notaris, de ont
vanger, de fabrikant, eigenaar van een
kleine fabriek van landbouwwerktuigen,
die in den oorlog veel geld verdiend heeft
I en nu een heftig voorstander is van con-
- tingenteering en de directeur van de
Coöperatieve Zuivelfabriek, die volgens
de boeren nog altijd een veel te hoog
salaris geniet.
Rumoerig en druk zijn ze binnen
gekomen, maar nu, gedoken in hun ge
makkelijke stoelen met hun glaasje en
'n goede sigaar, zijn ze tot rust gekomen.
De dokter staat op om de glaasjes
nog eens te vullen.
„Ik heb jullie vanavond hier uitge-
noodigd, omdat het vandaag een bij
zondere dag voor mij is," zegt hij, ter
wijl hij weer gaat zitten buiten den
lichtkring van de lamp.
Allen nippen van hun glaasje, nes
telen zich dan behaaglijk in hun stoelen
en wachten op de verklaring van den
dokter.
Rustig uit het half duister klinkt ge
dempt de stem van den dokter
„Voordat ik jullie een verklaring
geef, moet ik eerst een kleine geschiede
nis vertellen.
Jullie weten, dat ik twee jaar verbon
den ben geweest aan de Nederlandsehe
Ambulance in Gleiwitz in Silezië. Het
eene groote transport na het andere
kwam uit Rusland. Het was omstreeks
Februari, nu ongeveer achttien jaar ge
leden en vinnig koud buiten, maar wij
waren moe en warm. Den heelen dag
hadden wij getracht alle mogelijke
lichaamsdeelen weer aan elkaar te naaien.
Eindelijk 's avonds om 10 uur hadden
wij rust gekregen. Op de zalen hoorde
je alleen nog maar het kreunen van de
kerels, die het heel erg te kwaad had
den. Mijn twee collega's en ik zaten te
soezen achter een dampenden cognac-
grog in het kleine wachtkamertje, dat
ingericht was als zitkamer voor de dok
toren. Wij stonden juist op het punt
om naar bed te gaan, toen er geklopt
werd en de nachtzuster binnenkwam.
Wij drieën keken elkaar aan en voor
dat de zuster nog iets gezegd had,
waren mijn collega's al verdwenen. Maar
zij lette er niet op en haastig fluisterend
vertelde zij mij, dat Joachim Brasche,
die 's morgens binnen gebracht was, zon
der ophouden om zijn moeder lag te
roepen.
Door de stille gang liepen we naar de
zaal. Het was er donker; alleen boven
de deur gloeide een klein lampje. Heele-
maal aan het andere eind stond het bed
van Joachim Brasche aus Rothenburg
an der Tauber. De zuster draaide het
nachtlampje aan en ik zag neer op het
door koorts verhitte jongensgezicht van
Joachim Brasche, oud 19 jaar. De rech
terhand in verband rustte op het witte
laken. Dien morgen was hij binnenge
bracht met een afgeschoten vinger. On
middellijk constateerde ik infectie en
hoewel ik een oogenblik geleden nog
maar één verlangen had gehad, nl.
naar bed en slapen, was het nu, of een
vreemde macht zich van mij meester
had gemaakt, die mij dwong, het beet
je kennis, waarover wij doktoren be
schikken, aan te wenden om den jongen
aan zijn moeder terug te geven.
Zoo streed ik dien nacht, bezeten door
die eene gedachte, om het leven, van
Joachiin Brasche. En wat mij nadien
zelden of nooit meer gelukt is, gelukte
mij dien nacht, want toen het eerste
morgenlicht langzaam naar binnen sloop,
werd hij kalmer. Ik was erin geslaagd
de infectie terug te dringen. De koorts
zakte en om 7 uur 's morgens viel hij
ineendiepen slaap, terwijl zijn lippen nog
eenmaal „Moeder" prevelden."
De spanning brak nu ook bij mij en
als uit een droom ontwakend, verliet
ik, pkysiek gebroken, de zaal.
De dokter zwijgt en staart voor zich
uit als doorleeft hij nog eenmaal den
nacht, waarin hij streed om het leven
van Joachim Brasche. Niemand waagt
het de stilte te verbreken.
„Dat is het verhaal," klinkt de stem
van den dokter uit de zachte scheme
ring, „maar nu nog de verklaring."
„Het is heel typisch, maar na dien
nacht was het, of er een onzichtbare
band geweven was tusschen dien jongen
en mij. Het bleef een zwak plekje in
mijn hart en toen de oorlog afgeloopen
was, heb ik hem menigmaal opgezocht
in 't oude sombere huis in Rothenburg,
waar hij met zijn moeder samen woonde.
Zé hadden het niet gemakkelijk die
twee, vooral, omdat de jongen niet
sterk was. Zijn longen hadden nogal
geleden aan het Russische front en toen
hij eenmaal weer thuis was, bleef het
sukkelen. Hij kreeg een baantje op de
Secretarie en zijn moeder verdiende er
nog wat bij met handwerken. Ik heb
ze dikwijls geholpen, maar enfin, dat
doet er ook niets toe.
Nu kreeg ik onlangs een brief van zijn
moeder, een brief, waarin zij schreef,
voor een succesvolle
schoonheids-behandeling
Een manucure is onmisbaar maar zij
eischt veel tijd. Daarentegen vraagt de
Palmolive-behandeling slechts vier minuten
daags - en U behoudt een frissche, aan-
Olijfolie is het beste natuurlijke schoon
heidsmiddel. waarvan rijke hoeveelheden
onze zeep worden verwerkt. Daarom
het gebruik van Palmolive een schoon
heids-behandeling.
25 ct.
de zeep der jeugd!
Hij heelt er geen bezwaar
en 's morgens en 's avonds zijn
tanden te poetsen als het
maar met Colgate is! Want
kinderen houden van Colgate:
't smaakt lekker en je mond
wordt er heerlijk frisch van.
Het is uiterst noodzakelijk de
kindertandjes zorgvuldig te on
derhouden als Uw kinderen
opgroeien met blanke, krachtige
tanden, ondervindt hun gezond
heid hiervan de voordeelen.
Iedere moeder heeft tot plicht er
voor te zorgen dat ook in haar
huis 's morgens en 's avonds re
gelmatig Colgate's Tandpasta
Twee minuten met Palmolive schuim mas-
seeren, daarna iicht poederen - en den ge-
heelen dag voelt Uw huid frisch en soepel
aan. 's Avonds opnieuw twee minuten
massage - zóó blijft U jong!
