dé4 de cLoorjtyary (f! CounseCman HET GEHEIM Auive« JOF.N de vreemde gebeurtenis tot Ihet verleden behoorde, was ieder een het er over eens, dat de heele zaak de vrucht moest zijn van een onge zond stel hersenen, een partij schaak ge speeld door een krankzinnige, waarin de stukken in plaats van ivoren figuren, menschelijke wezens waren. Het was eigenaardig, dat van het begin af aan niemand aan den „ernst van den opzet" had getwijfeld. Het publiek bleek geen enkel oogenblik te hebben gedacht aan den streek van een grappenmaker, of aan den inzet van een of andere reclame campagne. Jeff Haverty, redacteur van het „Nieuws", wees er op, dat de zaak waarschijnlijk moest worden beschouwd als een grootscheepsche, zielkundige proef, die zou eindigen met een ont hulling der persoonlijkheid van den organisator en met algemeene vroolijkheid onder het publiek „om de goede mop." Waarschijnlijk was het de plotselinge en geheim zinnige manier, waarop de mededeeling werd gedaan, die ten gevolge had, dat de algemeene belangstelling werd gewekt. Blankville, een plaats van ongeveer 30.000 inwoners, constateerde op een morgen bij het ontwaken, dat alle boomen, telefoonpalen, muur vlakten en groote winkelpuien waren beplakt met een vreemdsoortige mededeeling een bekendma king in machineschrift op gewoon, geel papier .De inhoud luidde „Op dezen dag, den vijftienden Maart, zullen drie stuivers in deze stad in omloop worden gebracht. Op ieder geldstuk zal een dui delijk zichtbaar merkteeken staan. Een is een vierkant: een is een cirkel en een is een kruis. Deze drie stuivers zullen, zooals ieder ander geldstuk, van hand tot hand gaan, en op den zevenden dag na deze mededeeling (den eenentwintigsten Maart) zal de eigenaar van ieder gemerkt geldstuk een geschenk ont vangen. De eerste Honderdduizend dollars in con- tanten. De tweede Een reis om de wereld. De derde De dood. Het antwoord op dit raadsel ligt in de merk- teekens op de drie geldstukken cirkel, vierkant en kruis. Welk van deze drie symbolen betee- kent rijkdom, welk de wereldreis, welk den dood? De bezitter van het eerste geldstuk ontvangt zonder uitstel 100.000.—. De bezitter van het tweede krijgt een passagebiljet eerste klasse voor het eerstvolgende stoomschip, dat een wereldreis maakt. Maar de eigenaar van het derde gemerkte geldstuk zal verrast worden door den dood. Indien ge vreest, dat uw geldstuk het derde zal zijn, geeft het uit maar het kan ook het eerste of het tweede zijn Toon uw gemerkt geldstuk op den eenen twintigsten Maart aan den redacteur van het „Nieuws" en geef hem uw naam en adres op. Vóór vandaag wist hij evenmin als u iets af van den inhoud van deze bekendmaking. Hem wordt verzocht de namen van de drie eigenaars op den eenentwigstigsten Maart te publicoeren, mét het merkteeken op het geldstuk, dat zij toonden. Het zal geen nut hebben de merkteekens op andere geldstukken na te maken, want de da- n haar land geniet de Engelsche schrijfster Mary E. Counselman groote vermaardheid, haar korte, spannende verhalen worden gretig gelezen. Een van haar meest boeien de vertellingen is „Het geheim van de drie Stuivers", het verhaal, dat deze week een plaats in ons blad vond. turns van de wérkelijke munten zullen aan den redacteur van het „Nieuws" worden mede- Tegen den middag had iedereen de bekendmaking gelezen en verkeerde de stad in de grootste opwin ding. Bedienden en patroons begonnen den inhoud van hun kasregisters na te kijken. Handen grabbel den in zakken en beurzen. Winkels en banken wer den bestormd door menschen, die hun zilver tegen kopergeld wenschten in te wisselen. Jeff Haverty was de vraagbaak voor iedereen en zijn avondblad verscheen met een lang hoofdartikel, alles bevattende wat hij over het mysterie wist, het geen hierop neer kwam, dat er eigenlijk niets in stond. Dien morgen was er tegelijk met de andere post een witte enveloppe bezorgd, waarop een in de stad afgestempelde postzegel. Ingesloten was een zelfde, ongeteekend geel velletje papier, waarop niets anders stond dan: „Cirkel 1920. Vierkant 1909. Kruis 1928. U gelieve deze datums niet vóór den eenen twintigsten openbaar te maken." En Haverty voldeed aan dit verzoek en speelde zoodoende zijn rol in het geheimzinnig gebeuren. De eerste stuiver werd op straat gevonden door een kleinen jongen, die hem dniniddellijk aan zijn vader bracht. De vader gaf hem op zijn beurt aan zijn barbier en deze betaalde het muntje met wissel geld terug aan één van zijn klanten, vóórdat hij het ingekorven kruis had opgemerkt. De klant liet het zijn vrouw zien, die het onmid- dellijk kwijt raakte aan den kruidenier. „Die kans is te gevaarlijk antwoordde ze op de protesten van haar echtgenoot. „Die bedreiging met den dood staat me niets aan en dit is ongetwijfeld de derde stuiver. Wat kan dat kruis anders beteekenen Een kruis staat op een graf begrijp je dat dan niet?" En zoodra deze uitleg wereldkundig was geworden, begon het met een kruis gemerkte geldstuk met steeds grootere snelheid van eigenaar te verwisselen. De twee andere stuivers vertoonden zich voor het invallen van den avond - één gemerkt met een klein vierkantje, de ander met een cirkel.. Het geldstuk met het vierkantje werd ontdekt door den eigenaar van „Het dorstige Hert", in een automaat. Hjj begreep niet hoe het er in kon zyn gekomen, deelde hij verschrikt mee. Slechts vier menschen, allen vaste klanten, waren dien dag in het café geweest. Maar niemand had naar den automaat omgekeken. Dit instrument stond heele- maal achterin de zaak en bevatte keihard kauwgum, waar geen mensch een cent voor over hadBovendien had de caféhouder den automaat den vorigen avond nog open gemaakt, om te zien of er soms wat wissel geld in zat, maar toen was hij leeg. En nu, op den vijftienden Maart, zat de gemerkte stuiver er netjes, moederziel alleen in Langen tijd had hij naar het geldstuk gestaard, voordat hij het aan een oude vrouw gaf, die een flesch wijn bij hem kwam halen. „Waarom zou ik me al dien last op mijn hals halen," mompelde hij in zich zelf. „Ik heb een zaak, waar ik net van kan bestaan en ik voel er nog niets voor om er tusschen uit te knijpen, want je zal al tijd zien, dat die honderdduizend dollars of die reis je neus voorbij gaan." Toen de oude vrouw het gemerkte geld stuk in haar hand kreeg, schrok ze en wierp het zonder aarzelen in de goot. „Mijn hemelstamelde zij. „Ik moet dat ding niet hebben Maar dien nacht droomde ze toch van vreemde havens, van bruine menschen, die een onverstaan bare taal spraken, van wuivende palmen en Ooster- sche steden. Een neger-werkman vond den stuiver den volgen den morgen en stak hem bij zich. Voordat hij eenige vrees voelde, zag hij visioenen, visioenen van rijkdom en weelde, maar toen toen wist hij niet, hoe gauw hij den stuiver weer zou uitgeven. Het geldstuk met den cirkel werd het eerst ont dekt in een hoop kopergeld door een kassier van de Boerenleenbank. „Het komt meer voor, dat we gemerkt geld ont vangen," zei hij. „Deze stuiver hier is mij niet speci aal opgevallen misschien ligt hij al een paar dagen bij me." Hij stak de munt opgewekt in zijn zak, maar bemerkte den volgenden morgen tot zijn ontstelte nis, dat hij den stuiver, zonder er verder op te letten, had uitgegeven. „Ik had hem zoo graag willen houden," zuchtte hij, „onverschillig wat er aan vast had gezeten." Een koopman in fruit had nu den stuiver in zijn bezit gekregen. Weifelend hield hij het geldstuk in zijn hand. „Misschien beteekent het geluk." Hij liet het zien aan zijn dikke, logge vrouw, die ter stond haar handen ophief tegen den „kwaden riep ze met schrille stem. „Dat brengt „Gooi weg 1 ons ongeluk Zij, die één van de geldstukken korten tjjd in hun bezit hadden, ontvingen van alle kanten de meest tegenstrijdige raadgevingen. „Bewaar hetdrong de een aan. „Bedenk, dat het misschien een reis om de wereld kan beteekenen! Parijs 1 China Londen 1 Ik wou, dat ik dien stuiver had „Geef hem weer uitvermaanden anderen. „Mis schien is het de derde wel. Misschien beteekenen de symbolen juist het tegenovergestelde van wat ze denken en is de stuiver met het vierkant de dood! Als ik jou was, probeerde ik hem zoo gauw mogelijk weer kwijt te raken." „Neen Neenriepen weer anderen. „Laat je toch niet bang maken Misschien verdien je er wel g 100.000.mee. Honderdduizend dollars in dezen tijd. Kerel, je zou millionnair zijn Iedereen was vol van de mogelijke beteekenis der symbolen, maar niemand was het met zijn buurman eens. „Het is zoo klaar als een klontje," verklaarde

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1935 | | pagina 4