7
iemand. „De cirkel stelt de wereld voor - de reis
penning dus."
„Neen, neen. Dat is de stuiver met het kruis.
Kruis de zeeën over, begrijp je niet Een soort
woordspeling. De cirkel beteekent geld de vorm
van een geldstuk."
„En het vierkant danT"
„Een graf. Een vierkant gat voor een doodskist!
De dood heel duidelijk Ik wou, dat ik den
stuiver met den cirkel in mijn handen kreeg."
„Je bent er absoluut naast De stuiver met het
kruis beteekent de dood dat zegt iedereen. En
geloof me, zoo gauw iemand hem ontvangt, wil hij
er weer af Misschien is het een of andere mop
zonder het minste gevaar. maar ik zou op den
eenentwintigsten niet graag degene willen zijn, die
den stuiver met het kruis in zijn bezit heeft."
„Ik zou wachten, totdat de twee anderen krijgen,
waar ze recht op hebben, en wanneer mijn geld
stuk het verkeerde was, zou ik het gauw weggooien 1"
zei er een op slimmen toon.
„Hij zal wei niet eerder betalen dan nadat alle
drie de stuivers zijn ingeleverd," antwoordde een
ander hem. „En misschien is het aanbod na den
eenentwintigsten Maart niet meer geldig en
dan zou je de 100.000.kunnen verliezen of je
recht op een wereldreis, juist omdat je zoo graag wou
weten wit je had."
Op den zesden dag had in Blankville de opwinding
haar toppunt bereikt. Niemand kon werken, zóó
benieuwd was men om te weten wie de stuivers
in eigendom zouden hebben
Men wist, dat een loopjongen van een kruidenier
in het bezit was van het geldstuk met het vierkant.
De jongeling had namelijk openlijk en luidruchtig
zijn onverschilligheid laten blijken ten opzichte van
de beteekenis, die dit merkteeken mocht hebben.
Hij toonde den stuiver aan iedereen, maakte grappen
over al hetgeen hij met zijn honderdduizend dollars
zou gaan doen maar op den morgen van den
laatsten dag zonk de moed hem toch in de schoenen.
Hij zag een blinde bedelares, gezeten op haar gewone
plaats tusschen twee winkels en liet den stuiver
heimelijk in de doos met potlooden vallen, die ze in
de hand hield.
Ook was het bekend, wie het geldstuk met den
cirkel ontvingeen jonge kerel, die in de heele stad
bekend stond als een bandiet, al meerdere veroor
deelingen achter den rug had en zelfs sterk werd
verdacht een moord te hebben gepleegd, dien men
helaas niet had kunnen bewijzen. In een kroeg moest
hij het hebben ontvangen, want 's avonds laat had
hij den stuiver eensklaps tusschen wat klein geld
ontdekt.
Ten slotte kwam men er ook achter wie het geld
stuk met het kruis in zijn bezit had. „Carlton
arme kerel mompelden de menschen zacht.
„Voor hem zou de dood een uitkomst beteekenen
hij kon toch noo;t meer beter worden van zijn vree-
selijke ziekte. Hoe zou hij er tegenover staan
De man zelf lachte bitter. „Ik hoop maar, dat het
symbool precies beteekent wat ze er allemaal van
denken."
Eindelijk was dan toch de lang verwachte dag
aangebroken. Een groote menigte stond voor het
redactie-bureau van de krant om de drie bezitters
van de gemerkte stuivers bij Haverty te zien ver
schijnen voor het afgeven van hun geldstukken en
om daarna de publicatie van hun namen mee te
maken. Om het overtalrijke publick ter wille te zijn,
ontmoette de redacteur het trio voor het gebouw,
opdat niemand iets zou missen.
De avond-editie verscheen, met de portretten van
de drie personen en met de namen en de adressen
en het merkteeken op het geldstuk van den eigenaar
onder de betreffende foto.
Blankville las. en hield den adem in.
(^\P den morgen van den tweeëntwintigsten Maart
zat de oude.blinde bedelares op haar gewone plaats
en mijmerde na over de opwinding van den vorigen
dag, toen verschillende personen haar naar het
bureau van de krant hadden gebracht.
„Laat me toch gaan had ze gesmeekt. „Ik vraag
alleen wat eten om niet van honger te sterven en een
plaats om te kunnen slapen. Waarom loopen jullie
zoo te duwen en te gillen f Laat me toch terug gaan
Terwijl ze daar thans zoo rustig zat en van tijd
tot tijd iets onverstaanbaars mompelde tegen zichzelf,
fladderde er een stuk papier in haar schoot. Ze
voelde den eenigszins stijven vorm, begreep, dat
het een enveloppe was en riep een voorbijganger aan.
„Wilt u dit misschien even voor me open maken T"
vroeg ze. „Is het een brief Leest u hem dan voor."
De aangesprokene scheurde de enveloppe open
en fronste het voorhoofd. „Het is maar kort," zei
hij haar. „Op een schrijfmachine getikt en niet onder
teekend. Er staat in er staat in „De vier hoeken
van de aarde zijn precies hetzelfde". En. hè wat
is dat 1Oh ja, dat is waar ookik vergat
er zit ook nog een reisbiljet in voor een tocht om de
wereld Laat eens kijken, was u niet één van degenen,
die zoo'n geldstuk had met een merkteeken er op
De blinde vrouw knikte neerslachtig. „Ja, die eene
met het vierkant, zeiden ze." Ze zuchtte diep. „Ik
ik had gehoopt, dat ik het geld zou krijgenen
dat ik nooit meer zou behoeven te bedelen."
„Enfin, hier is uw biljet," zei de voorbijganger,
terwijl hij het haar eenigszins onzeker voorhield.
„Wilt u het niet hebben 1" vroeg hij, toen de bede
lares geen beweging maakte om het aan te nemen.
„Neen," barstte de blinde vrouw eensklaps los..
„Wat heb ik daaraan Ze rukte het biljet uit zijn
handen en verscheurde het in heel kleine stukjes.
Ongeveer op den zelfden tijd ontving Kenneth
Carlton een groote, zware enveloppe over de post
Hij fronste het voorhoofd, toen hij het plaatselijke
poststempel zag op het zegel. Zijn vriend Evans
stond naast hem, nog bleeker dan Carlton.
„Maak open, maak open drong hij aan. „Maak
open, Ken, en lees. Ik kan het bijna niet uithouden.
Die onzekerheid moet verschrikkelijk voor je zijn.
Niet te weten wat je te wachten staat, en
Carlton haalde zijn schouders op en scheurde de
zware enveloppe open. „Het is de mooiste sensatie,
die ik in jaren heb meegemaakt, Jim."
Hij schudde den inhoud op tafel uit en na eenige
oogenblikken van diepe stilte begon hij te lachen
een vreugdelooze lach. huiveringwekkend.
Zijn vriend staarde naar het kleine hoopje bank
biljetten, allen van een hooger bedrag, dan hij ooit
tevoren had gezien.
„Het geld Je hebt die honderdduizend dollars
gekregen, Ken Ik kan het niet gelooven. Hij
voltooide zijn zin niet, maar greep plotseling naar
een vel geel papier, dat tusschen die bankbiletten lag.
Rijkdom is hel grootste kruis, dat een mensch moet
dragen," las hij hardop voor. De woorden waren
getypt. „Ik begrijp er niets van rijkdom Dus.
het kruis beteekende rjjkdom Dóór kan ik niet bij."
De schelle lach van Carlton klonk door de kamer.
„Wie hjj ook mag zijn, die vent dacht dieper na
dan een van ons ooit heeft vermoed Voel je de ironie,
Jim t Rjjkdorn vormt een last in plaats van een
zegen, zooals de meeste menschen denken. En ik
veronderstel, dat hij volkomen gelijk heeft. Maar ik
vraag me af, of hij op de hoogte is van den werkelijken
ironischen kant, die er aan dit onderdeel van zijn
aardig spelletje vastzit. Honderdduizend dollars
voor een man die nog maar een maand heeft te
leven. Jim, de dokter gelooft, dat het over een maand
met me gedaan zal zjjn, een te korten tijd om van
al deze biljetjes af te komen.nog één maand van
lijden, voordat het voorbij zal zijn
Opnieuw lachte hij en de vriend sloeg de handen
voor de ooren om het maar niet te hooren.
Het meest geheimzinnige gedeelte van de heele zaak
vormde den dood van Bud Skinner. Hij ont
ving een klein postpakket, duidelijk aan hem gea
dresseerd. Hjj aarzelde geen oogenblik om het touw
los te snyden en het papier er af te halen. Bud was
niet bang zijn misdadigheid had hem al in menig
gevaar gebracht. Een half dozijn vrienden, van het
zelfde slag als hjj, stonden nieuwsgierig om hem
heen.
Er kwam een eigenaardig gevormd, zilveren doosje,
te voorschijn. Met trillende vingers drukte hij op een
kleine veer en het deksel sprong open. Een oogenblik
later kreeg zijn gezicht een vreemde uitdrukking
zonder eenig geluid te geven zakte hij in elkaar.
Onmiddellijk werd er door de politie een onderzoek
ingesteld, maar dit bracht niets bijzonders aan het
licht. Alleen bleek, dat Skinner was vergiftigd door
„crotalin" een slangenvergif en wel door middel
van een kleinen speldenprik in zijn duim, toen hij
op de veer van het zilveren doosje drukte. Dit, en
een eveneens betypt velletje in de overigens leege
doos, was het eenige, dat zijn dood kon verklaren.
Op het papier stonden de veelbeteekenende woor
den „Het leven had voor u geen waarde."
Verder heeft men nooit iets kunnen vinden, dat
eenig licht verschafte in de mysterieuze zaak met de
drie gemerkte stuiverstukken die op het oogenblik
ergens in de Vereenigde Staten waarschijnlijk nóg
in omloop zijn.
in elkaar
