DROSTE
Rechter Boyle
las geen kranten
-m
VERPLEEGSTER
DRIEMAAL
GEVALLEN
PA AS CM EITJES
door MORTIMER HEURTER
Volmaakt op het niveau van de eischen, die ik stel. Hen geweldige keuze
in Paasch-eitjes.
Droste heeft altijd iets aparts, iets eigens. En zoo zal er ook dit )aar met
Paschen - vooral nu de prijzen weer belangrijk verlaagd zijn - weer echt
worden geroepen over Droste's Paasch-eitjes met die heerlijke vullingen.
(Crème de Caraque. Caramel, Roomtruffel, Nogetta, Amandel, Gianduja,
Nougat Montélimart b.v.) en Droste's gevulde chocolade figuurtjes. Alle
per ons verkrijgbaar
Kent U onze nieuwe vullingen Imperial, zachte Room-chocoladc,
Romocca en Pale Doable?
ALTIJD WELKOM'
Spaart plaat
jes voor het
album, Java f.
Omdat
zij verstijfd was
door rheumatiek
„Drie maanden geleden," schrijft een
verpleegster, „was ik volkomen verstijfd
door rheumatiek. Het was inderdaad zoo
erg, dat wanneer ik op een divan of bed
ging liggen om te rusten, ik niet meer op
kon staan of twee mensehen moesten me
helpen, en mijn voelen moesten opgetild
worden om ze op een stoel te leggen. Ook
heb ik drie keer een leelijken val gedaan,
toen ik eens alleen uitging. Mijn linker
been, van de heup af naar beneden, leek
geheel onbruikbaar te worden. Op 't
laatst moest ik met iemand loopen en
nog een stok gebruiken. Ik placht uren
lang in mijn kamer te zitten huilen, om
dat ik niet werken kon, en tenslotte kon
ik zelfs mijn eigen haar niet meer doen.
Een kennisje bezocht me eens en zei. „Oh,
zuster, probeer toch eens Kruschen Salts.'"
Ik liet dadelijk een flacon halen en 't
resultaat is eenvoudig wonderlijk. .Vm
kan ik allerlei dingen doen, die ik drie
maanden geleden niet kon. Ik kan loopen,
dansen, springen en weer echt van 't
leven genieten. Zuster M.'
Enkele ingrediënten van Kruschen
Salts drijven het overtollig urinezuur
de oorzaak der rheumatiek uit
het lichaam.
Andere zouten in Kruschen voor
komen dat dit kwaadaardig zuur zich
ooit weer in Uw organisme kan op-
hoopen.
is uitsluitend verkrijgbaar bij alle
apothekers en drogisten h f 0.90 en
f 1.60 per flacon, omzetbelasting inbe
grepen. Let op, dat op het etiket op
de flesch zoowel als op de buitenver
pakking de naam Rowntree Handels
Maatschappij Amsterdam voorkomt.
MARY, ik ga l" riep rechter
Boyle beneden aan de trap.
„Zorg je goed voor het huis 1
En vergeet je niet wat ik
gezegd heb 1 Geen brieven of kranten
nazenden, 'k wil rust hebben. Heb je
me gehoord, Mary
„Ja, meneer," klonk een versieten
vrouwenstem van boven.
„Mooi, tot over vier maanden dan,"
schreeuwde rechter Boyle, en zijn stok
grijpend verliet hij zijn woning.
Rechter Boyle wandelde op zijn ge
mak het fraaie villapark door, vroolijk
gestemd in het vooruitzicht, dat hij
vier rustige maanden m Europa tege
moet ging. Halverwege de bushalte
passeerde hem een jongmensch, dat
plotseling op hem toeschoot en om een
beetje vuur verzocht. De jongeman leek
er een van de groote categorie, die zich
beter thuis voelt in de rechtszaal, dan
in de kerk en het zou rechter Boyle
heelemaal niet hebben verwonderd,
als hij zich bekend had gemaakt als een
goede klant van hem. Maar het jong
mensch zei niets, stak zijn sigaret aan
en lichtte beleefd zijn pet, waarbij
Boyle opmerkte, dat hij een lid miste
van den linker middelvinger.
.Goedenavond," bromde hij, in ant
woord op den stommen groet. Tegelijk
hoorde hij de klok zeven uur slaan. Hij
vergeleek den tijd met zijn horloge,
knikte dat hij gelijk was en wandelde
door. Twee minuten later passeerde
I hem een auto, die zoo bliksemsnel reed,
dat hij zelfs geen tijd had de kleur op
te nemen.
„Beestachtig, jagen den mensch de
stuipen op het lijf geen wonder, dat
je hier zenuwziek wordt," foeterde hij
binnensmonds.
Toen rechter Boyle een half uurtjo
later in den trein naar New York zat,
ontsnapte hem plotseling een verwen-
behing. Hij miste zijn portefeuille, een
kostbaar maroccainleeren exemplaar
met een gouden montuur, dat hij ten
geschenke had gekregen bij zijn pro
motie. De veertienhonderd dollar, die
zij bevatte, miste hij minder dan het
souvenir, dat hem vooral dierbaar was,
.omdat hij het van zijn moeder had
gekregen.
NadeAkend kwam hij tot de over
tuiging, dat de portefeuille hem ont
stolen moest zijn en dat niemand anders
haar kon hebben gerold, dan het be
leefde jongmensch, dat hem om vuur
had verzocht. In een heel wat minder
aangename stemming kwam hij in
New York aan. Hij aarzelde, of hij naar
Boston terug zou keeren, om te trachten
zijn eigendom weer in handen te krijgen,
maar hij zag er met een zucht van af.
„Nee, ik zal dien beleefden schurk
wel krijgen als ik terugkom," dreigde
hij grimmig en nadat hij bij den purser
van de boot een reischeck verzilverd
had, zocht hij zijn hut op en installeerde
zich voor de zeereis.
D echter Boyle, veertien dagen achter -
een trouw gebleven aan zijn vaste
voornemen, zich niet te vermoeien
met kranten of brieven, kreeg op een
morgen in Cannes toevallig een Engel-
sche krant in handen.
„Een millionnair ontvoerd in Boston,
het slachtoffer tijdens de ontvoering
overleden aan hartverlamming," las
hij tot zijn lichten schrik. Nieuws
gierig doorliepen zijn oogen de regels.
„Vorige week Donderdagavond heb
ben eenigo misdadigers in Boston
op hoogst brutaio wijze een bekenden
millionnair ontvoerd, welk misdrijf
het ongelukkige slachtoffer helaas nood
lottig is geworden. Naar ons wordt
gemeld uit New York, hebben de
feiten zich voorgedaan. zooals hier
onder volgt.
Mr. Barcock. die een groot landhuis
bewoont in het Villapark „Buitenrust",
wandelde, zooals hij eiken avond
voor het diner placht te doen, om
ongeveer zeven uur in den rotstuin
voor zijn buitenverblijf, die grenst
aan den openbaren weg. Om kwart,
voor zevenen merkte een bediende
vanuit het huis op, dat iemand over
de omrastering sprong, die den open
baren weg van mr. Barcock's eigendom
scheidt. De huisknecht stormde den
tuin in, doch toen hij den briïtalen
indringer bijna genaderd was, ging
deze uit eigen beweging weer heen.
Mr. Barcock zei den bediende, dat het
een gewone werklooze was, die hem om
een ondersteuning had verzocht.
De bediende verzocht toen zijn mees
ter bij hem te mogen blijven, doch
daar wüde mr. Barcock niet van hooren.
Hij had er een hekel aan, onder geleide
te wandelen, zei hij, en dus schoot den
huisknecht niets anders over, dan in
huis terug te keeren. Toen hij den tuin
verliet, merkte hij nog toevallig op,
dat tusschen de boomen aan den weg
een auto stilstond, doch hieraan wijdde
hij verder geen opmerkzaamheid.
Ongeveer een kwartier later zag hij
tot zijn groote ontsteltenis, dat niet
minder dan vier mannen tegelijk over
de lage omrastering sprongen. Vóór
de millionnair iets had kunnen doen
om zich te verweren, was hij overwel
digd, over de omrastering heengezet
en in den wachtenden auto geplaatst.
Deze reed snel weg en toen de doodelijk
ontstelde bediende bij de omrastering
kwam, was er heinde en ver al niets
meer van te zien.
De in allerijl gewaarschuwde politie
ging terstond op onderzoek uit. Drie
kilometer van het landhuis verwijderd,
vond zij het lijk van mr. Barcock langs
den weg; naar werd vastgesteld was
de millionnair overleden aan hart
verlamming. De emotie is den ouden
heer mr. B. was 72 jaar dus
vermoedelijk noodlottig geworden en
toen de misdadigers bespeurden, dat
hij overleden was, hebben zij het natuur
lijk raadzaam geacht, zich onmiddellijk
van het lijk te ontdoen. Voor zij hem
aan den kant van den weg hebben
neergelegd, hebben zij den doode eerst
nog beroofd van zijn kostbaarheden,
waarbij een portefeuille, die volgens
verklaring van den bediende ongeveer
drieduizend dollar moest bevatten.
Dienzelfden avond werd de politie
gemeld, dat een zekere Albert Pennyon.
een 26-jarig recidivist, groote verterin
gen maakte in een van Boston's be
ruchte nachtgelegenheden. Zij arres
teerde dezen man, die tot haar groote
voldoening door den bediende herkend
