UiiJ 9€uiS
31
werd als de indringer, die den million -
nair om een ondersteuning liad verzocht.
De politie is vast overtuigd met hem
een der daders in handen te hebben.
De verdachte ontkent pertinent part
of deel te hebben aan de ontvoering.
Hij beweert het bedrag van ongeveer
duizend dollar, dat in zijn bezit gevon
den werd, allang te hebben bezeten,
doch het ligt voor de hand, dat het zijn
aandeel is van den buit, die den on-
•relukkigen millionnair is ontroofd. De
man is dan ook terstond zwaargeboeid
naar de onderzoeksgevangenis over
gebracht."
Rechter Boyle het verbluft de krant
vallen. Hij berekende den datum
van de ontvoering en stelde tot zijn
nieuwe verbazing vast, dat de misdaad
gepleegd was op den avond van zijn
vertrek uit Boston.
„Mijn hoofd eraf, als de schurken
niet in dien auto hebben gezeten, die
me zoo bliksemsnel voorbijreed," mom
pelde hij. „Het klopt precies om zeven
uur ontvoerd en om drie minuten over
zevenen passeerden ze me. Jammer,
dat ik geen signalement van den auto
heb kunnen opnemen...."
Doordrongen van zijn plicht, zelfs
deze hoogst onvolledige en dus vrij
waardelooze informatie aan de politie
mee te deelen, schreef hij een brief
naar Boston, doch voegde er ten over
vloede nog aan toé, dat hij absoluut
niets meer wist te verklaren.
herhaalde kwalificaties van een wascli-
lijstje misdaden, waarin anderen „met
wijsheid en eere" grijs geworden konden
zjjn.
Hij greep naar de telefoon. „Hoofd
bureau van Politie. Mooi, met
rechter Boyle, inspecteur. Wat ik vragen
wildekennen jullie soms toevallig
de verblijfplaats van 'n zekeren Albert
Pennyon Hij geeft jullie minstens
voor twee man werk...."
Het gelaat van rechter Boyle ver
starde plotseling. „Wat zeg je -. de
doodencel schreeuwde hij. „Wat,
dadelijk om zeven uur Allemach
tig, zou ie er nog haast met m'n porte
feuille vandoor gaan
Hij smakte de telefoon neer en keek
op de klok. 't Was tien voor zevenen
en om zeven uur zou meneer Albert
Pennyon het tijdelijke met het eeuwige
verwisselen. Ontvoering van een mil
lionnair en dood door schuld.
Drie maanden later keerde rechter
Boyle als een herboren mensch
via Southampton naar Amerika terug.
Hij had zijn voornemen, geen krant
meer aan te raken, zoolang hij in Europa
vertoefde, gestand gedaan en thans
was hij toch wel eenigszins nieuws
gierig, hoe de Staten en Boston er nu
wel zouden uitzien.
In Southampton aan den steiger
hoorde hij een krantenjongen het laatste
nieuws van het New Yorksch Telegraaf
Agentschap uitschreeuwen
„De ontvoerder van den overleden
inillionnair Barcock door de Jury
schuldig bevonden Rechter Abel ver
oordeelt hem ter dood. De datum der
terechtstelling is bepaald op negentien
October."
„Over zes dagen dus," mompelde
rechter Boyle.
Boyle's nieuwsgierigheid, hoe na vier
maanden afwezigheid de stad Boston
er wel uit zou zien, werd een week later
ten volle bevredigd.
Toen hij zijn huis betrad en de ver
trekken eens doorliep, en daarbij een
blik wierp op het portret van zijn
moeder, voelde hij eensklaps het gemis
weer van zijn portefeuille.
„Dat is waar ook, ik zal er nu maar
geen gras over laten groeien," besloot
hij. „Straks eerst eens kijken, of hij
soms geen goeie bekende van me is.
Middelvinger van linkerhand verminkt
hm, 't dactyloscopisch album
maar eens naslaan. Straks, straks, 'n
ander heeft er niets mee te maken.
Er liepen niet veel misdadigers in
Boston rond met 'n halven middel
vinger en het zou hem dus niet veel
moeite kosten uit te zoeken, wie hij
was en waar hij woonde.
Een paar uur later werd Boyle's
moeite ten volle beloond. In het dac
tyloscopisch album vond hij bij de
m van middelvinger inderdaad het
jongmensch, dat hij hebben moest.
Behalve zijn portret waarop hij hem
onmiddellijk herkende en zijn vinger
afdrukken, trof hij ook nog de beschrij
ving aan van een allesbehalve eervolle
loopbaan. Oplichting, zwendel, diefstal
en zakkenrollerij vormden de telkens
Rechter Boyle rende gang in, gang
uit, het gerechtsgebouw binnen
door naar de gevangenis. Toen de bin
nenpoort achter hem dichtviel, begon
het klokje van de ter dood veroordeelden
te kleppen Pingpengping.
peng
„Albert Pennyonvroeg hij een
bewaker.
„Gaat net de exeeutiecel in," wee*
de man naar een gang.
Rechter Boyle trad binnen. Hij zap
den openbaren aanklager staan en der
rechter, die het doodvonnis had uitge
sproken. Naast hen stonden een paai
juryleden als getuigen en aan het scha
keibord de electrocuteur. Toen trad
uit een tusschencel Albert Pennyon
binnen, voorafgegaan door den gee*
telijke
„Ik ben onschuldig," riep de verooi
deelde uit. Hij wrong de handen en
wierp een blik vol doodsangst op den
stoel. „Ik ben onschuldigbrulde hij
nogmaals.
Rechter Boyle aarzelde, op dit schok
kend moment met zjjn vraag voor den
dag te komen. Maar iets hij dacht
de herinnering aan zijn moeder
drong hem, het toch te doen.
Hij wierp den geestelijke een veront
schuldigenden blik toe en deed een
pas naar den veroordeelde. „Vriend,
ik wou u iets vragen," verzocht hij
fluisterend.
De veroordeelde staarde hem aan
en plotseling ging er een lichte schok
door zijn lichaam.
„Ik. zou graag willen weten...."
aarzelde Boyle, en toen vlugger „Je
ontnam me eenigen tijd geleden een
portefeuille met een gouden
Albert Pennyon gaf eensklaps een
schreeuw, die Boyle verschrikt deed
terugdeinzen.
„Hier is ie, de meneer van wien ik
die portefeuille rolde," gilde hij als een
krankzinnige. „Ik ben onschuldig, al
heb ik meneer Barcock om een onder
steuning gevraagd. Laat dezen meneer
zeggen, of ik waarheid spreektoen
ik 'm vuur vroeg, sloeg het net zeven
uur en was ik tien minuten van Bar-
cock's landhuis vandaan. Pas een paar
minuten later vloog die auto met de
ontvoerders voorbij. Meneer, lieg ik
„Neen, hjj liegt niet, hij is onschuldig,"
zei rechter Boyle, en zijn stem klonk
plechtig.
Toen greep Albert Pennyon tastend
om zich heen en viel in zwijm, gered
De vrolijke, fleurige Paasverpak-
king van LUX TOILET ZEEP
krengt Je lente in Uw kuis! .Maar
ket is ook leuk om er vrienJen en
kennissen mee te verrassen!
Wa n t Jeze kleurigePaas verpa k k mg
is een feestelijk gesckenk van erkenJe kwaliteit. Lux Toilet
Zeep worJt kereiJ uit Je zuiverste gronJstoffen en is keilzaam
en wel Ja Jig voor Je teerste kuiJ.
Maak een lijstje van vrienJen en kennissen Jie U wilt verrassen
met Jit welkome gesckenk. Maar keJenk, Jat Je voorraaJ ke-
perkt is. Dus nog ke Jen ke-
(Ly* stellen kij Uw winkelier.
Rechter Boyle las geeu kranteu
Bijua twee maanden achtereen had
er eiken dag een advertentie in de
Amerikaansche bladen gestaan, waarin
een meneer opgeroepen werd, wien een
portefeuille met veertienhonderd dollar
gerold was.
