DE FAMILIE-DICTATOR
door E. J. RA TH
VERVOLG De drie Brookes ke-
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE
De fabrikant J. If. Brooke heeft, met behulp van
het Zakelijk-Economiseh Bureau, op zijn fabriek zéér
veel bezuinigd, en teil nu ook in zijn huiehouding be
zuinigen. Het Bureau zendt 'n bezuinigings-inspecteur,
H. Hedge, die in 't huis van JW. Brooke de leiding
neemt en de voogdij over de drie kinderen aanvaardt,
met schriftelijke volmacht van den vader, die op reis
is gegaan. De nieuwe huisgenoot is natuurlijk weinig
welkom bij Constance Brooke, haar zusje Alice en
haar broer BUI, en evenmin bij het personeel, aan
gevoerd door den butler Horace. Hen gaat aan tafel,
na de entrée van H. Hedge. Tfu kunt u hieronder
verder lezen.
VADERS stoel," zei Constance met een kort
gebaar. Meneer Hedge ging er op zitten.
.,Je kunt opdienen, Horace," zei Constance.
„Jawel, juffrouw." Horace trok zijn blik los
van het gezicht van den onbekende en ging zijn
opdracht uitvoeren.
Er volgde een halve minuut stilte, alleen ver
broken door een verlegen kuchje van Billy. Toen
begon Hedge te spreken.
„Nu we allemaal in
het water liggen, valt de
CCpCTC i temperatuur wel mee, is
5 het niet zoo
ken hem aan met een
scherpen blik uit ver
baasde gezichten. Constance en haar broer wissel
den een snellen blik. Alice kneep de lippen op
elkaar. De opmerking had nogal menschelijk
geklonken 't leek nu een heel andere Hedge
dan in de bibliotheek. Hij glimlachte ook.
„Weet u, waar u in - 't eerst zoo door
schrok V' ging hij luchtig voort. „Niet omdat
ik kwam, maar omdat uw vader niét kwam."
Dit betwijfelde Constance.
„Ik kan me uw verbazing best indenken,"
zei Hedge. „Volkomen natuurlijk verschijnsel.
Maar verrassingen hoeven nog niet altijd
onaangenaam te zijn Ze hoeven volstrekt
niet altijd onprettige gevolgen te hebben
Hij denkt nogal gunstig over zichzelf,
dacht Constance.
„Ik ben eenvoudig de agent van uw vader
voor 'n poosje. Ik twijfel er niet aan, of u
zult de proef allemaal erg interessant vinden,
als u er een beetje kijk op krijgt."
Proef De Brookes keken benieuwd. Wat
voor proef t
Meneer Hedge bevredigde hun nieuws
gierigheid echter nog niet als hij er zich
tenminste bewust van werd. Hij ging'over op
onderwerpen, die er geen betrekking op had
den, dingen, waar alle menschen over praten. Hij
sprak wel goed, maar voerde toch niet alleen het
woord. Hij wist de Brookes ook aan 't praten te
krijgen, en weldra zaten zij met dien wildvreemden
man te converseeren, alsof hij een lid van het
gezin was.
In hun nog onverzwakte verbazing over de zonder
linge verdwijning van hun vader kregen de jeugdige.
Brookes, zooals jongelui dat plegen te doen, al spoedig
smaak in het avontuurlijke van het geval.
Zij waren nog verbaasd, maar niet ongerust meer.
Ook hen trok een nieuwtje steeds aan. Misschien
was het maar een grap misschien stond hun vader
achter de deur, hen uitlachend, en kwam hij straks
binnen, om de pret ten top te voeren. En wat den
persoon van Hedge betrof zelfs Constance, die
toch wel op kon passen, begon te beseffen, dat hij
misschien niet zoo'n onmogelijk mensch was, als
het bij zijn eerste optreden geschenen had. Alice
moest meermalen lachen om zijn opmerkingen.
Het diner verliep onverhoopt prettig. Billy was al
zoover, dat hij zich ging overgeven aan zijn liefste
vermaakzijn zusters te plagen.
„Wat ik zeggen wou, Connie," vroeg hij, „heb
je dien brief van vader daar
Zij haalde den brief te voorschijn, en haar broer
las hem met een plechtig gezicht.
„Hier staatBehandel hém, zooals jullie 't mij
zouden doen," zei Billy.
Hedge luisterde met een kalm-vroolijk gezicht.
„Waarom doe je dat dan niet, Connie t" vroeg
haar broer.
„Ik. ik begrijp je niet," stotterde zij.
Er was een blos op haar wangen, gedeeltelijk
Even voelde zij neiging om te vluchten. Zij dorst
niet naar den overkant der tafel te kijken, waar de
man zat, die volgens den wensch haars vaders behan
deld moest worden. Alice giechelde heimelijk Billy
grinnikte. Als Hedge ook lachte, ging zij dood.
Maar Hedge lachte niet. Hij scheen niet eens iets
te merken van Constance's radelooze verlegenheid.
Hij keek den butler aan. met een kouden blik.
„Kom eens hier
zei hij, ook met den
vinger gebiedend.
De butler kwam.
„Je heet Horace, is
toorn, gedeeltelijk verlegenheid. Zij voelde, dat er
iets kwam zij had haar.broer wel kunnen vernielen.
„Begrijp je 't niet hernam de kwelgeest. „Je
weet toch, hoe je vader altijd behandelde, als hij aan
tafel kwam
Constance bloosde hevig. Natuurlijk wist ze 't
Zij had de vaste gewoonte, John Brooke op de
kruin van zijn breede kale hoofd te kussen. Zij
bloosde om die herinnering, en zij bloosde nog meer,
toen zij dacht aan de wijze, waarop zij Hedge ver
welkomd had, in de bibliotheek, toen zij, zonder op
te kijken, dacht, dat 't haar vader was.
't niet V'
„Eh.jawel, meneer."
„Luister dan eens goed, Horace.
Ik heb op je gelet. Weet je, dat je
vijfenveertig a vijftig procent energie
verspilt, als je van de deur naar de
tafel loopt V'
Hedge's stem knarste. De onderkaak van Horace
zakte iets.
„Ten eerste," ging Hedge voort, zijn opmerkingen
met felle gebaren onderstrepend, „neem je een
langeren weg dan noodig is. Volg een rechte lijn -
zoo dan spaar je drie stappen. Neem een beetje
langere passen, dan spaar je er nog twee. Probeer
't eens. 0 Zie je dat 't gaat Je kunt langs twee
even korte wegen naar de tafel komen. Neem die
om de beurt. Dan slijt het tapijt minder. Loop
vlugger. Dat spaart tijd. En draai dat licht langs
den muur uit. Daar hebben we niets aan, en 't spaart
stroom. En leg voortaan maar één blok op 't vuur.
Dat spaart hout. Meer niet op 't oogenblik."
