DE FAMILIE-
door E. J. RA TH
VERVOLG ontbijttafel weerstond den
12
CONSTANCE ging hem voor naar de eetka
mer. Billy en Alice zaten al aan tafel, en de
laatste stikte half van den lach om iets, dat
haar broer gezegd had.
„Goeden morgen," zei Billy, opkijkend met een
vroolijk knikje.
„Goeden morgen," zei Alice, alsof zij dien be
zuiniger nog niet gezien had dien dag. Zij lachte nog
^Goeden morgen," zei Hedge joviaal, terwijl hij
ging zitten.
Constance zuchtte verlicht. Deze traditie van
de familie Brooke was tenminste geëerbiedigd tot
nu toe.
„En, Connie, heb je hem behandeld, zooals je t
vader gedaan zou heb-
ben t" vroeg haar broer
T IA/ C C DF grinnikend.
j I VV t t ft tooverkracht van de
stoot. Constance kreeg
geen kleur en keek niet
boos. Zij lachte hartelijk. H. Hedge deed evenzoo,
maar met een bedremmeld rimpeltje tusschen zijn
oogen.
„Als ik iets tekort kom," zei hij, „verwacht ik van
jullie goede trouw, dat jullie 't me geven."
Alice brulde. Billy stond op, met een ernstig
onderzoekend gezicht, en staarde strak naar de
kruin van Hedge's hoofd. Met een spijtig gekreun
keek hij naar de dikke zwarte lokken.
„Nee, u künt 't niet krijgen tenminste niet zoo
als vader," zei hij somber.
„Da's jammer als ik soms iets kan doen, om
Weer brulde Alice.
nXJu kunt blijven leven tot u vijftig of zestig
of zeventig of tachtig bent," zei ze, „misschien bent
u dan
„Alice Is dat goede trouw t" riep Constance uit.
„Nu, als hij niet zoo lang wil wachten, kan hij
Constance strekte haar arm uit over de tafel en
legde haar hand op Alice's mond.
„Kakker 1" zei ze. „Bederf 't nu niet. Trouwens,
ik ben de eenige niet.
„Pff Ik durf best," zei Alice. „Geef jij 't voor
beeld maar, dan zul je eens zien."
„Ik word blijkbaar niet behandeld, alsof ik jullie
vader was," beklaagde zich de voogd. „Ik krijg nog
niet, wat me toekomt."
Opeens keek Billy belangstellend naar Hedge en
toen zag hij Constance stralend aan.
„Heb je dat woordje nog verstaan, Connie 1"
Constance had het echter zeer druk met een si
naasappel, en al bloosde zij lichtelijk, zij hield zich,
alsof zij 't niet verstaan had. Alice genoot onuit
sprekelijk zij gierde van de pret. Billy scheen een
nieuwen aanval te beramen.
De bezuinigings-inspecteur wendde het echter
over een anderen boeg. Hij keek naar iets, dat
Horace voor hem gezet had. Hedge had geschertst, op
het lichtzinnige af zelfs. Nu was hij weer geheel ernst.
„Kom eens hier, Horace," beval hij.
Horace kwam, met behoedzamen, wetenschap-
pelijken tred.
„Wat is dat t" vroeg H. Hedge.
„Aardbeien, meneer."
„Aardbeien
„Ze zijn heerlijk," zei Billy. „Proef maar eens.
De logé scheen het niet te hooren.
„Welke maand is het, Horace vroeg hij streng.
„December, meneer."
„Koop je aardbeien in Decembert"
„Jawel, meneer, dikwijls."
„Is dat waar, juffrouw Brooke t"
„Ja zeker," antwoordde zij, ietwat scherp. „Waar
om niet J"
„Hoeveel kosten die aardbeien
„Ik geloof a"derhalven dollar per doosje vandaag,
meneer," zei Hor ice. t
„Heb je c it zooiets buitensporigs. nep
Hedge uithij duwde zijn stoel achteruit en keek
weer naar de weelderige tafel. „Hoeveel doosjes t'
„Drie, meneer."
„Vier en een halve dollar voor aardbeien in
DecemberVoor dat geld kan dit heele gezin een
week lang ontbijten Horace
„Jawel, meneer."
„Geen aardbeien meer
Horace keek weifelend naar zijn meesteres. Zij
bloesle, nu van boosheid een paar minuten
geleden was het een teeken van verlegenheid geweest.
„We mogen eten, wat we 't liefste hebben," zei
ze ijzig. „Als u niet van aardbeien houdt, kunt u ze
laten staan, meneer Hedge. Horace, breng een sinaas
appel voor meneer Hedge."
De bezuinigings-inspecteur verzocht met hand
opsteken stilte.
„Van nu af eten jullie, wat ik aangeef," zei hij
nadrukkelijk. „Dit" hij wees naar het schaaltje
aardbeien „is de grofste verkwisting, die ik ooit
heb meegemaakt. Ik hoop maar, dat de rest hier in
huis niet naar evenredigheid is."
„Dat is 't wél," zei Billy opgewekt.
„Des te erger dan. Er worden voor dit gezin geen
aardbeien meer gekocht vóór 't aardbeientijd is.
Aardbeien in December
Constance's oogen flitsten. „We nemen ze als we
er zin in hebben," verklaarde zij heftig.
„Niet op rekening van de huishouding," zei H.
Hedge. „Niet op rekening van uw vader. U kunt
sinaasappelen, appels of pruimen eten, tot nader
order."
Pruimen kreet Alice.
„Pruimen," herhaalde hij. „Californischepruimen."
„Ik eet nooit pruimen."
„Begin er dan maar mee. Ze zijn lekker, gezond
en goedkoop."
„Ik blief ze niet."
„Goed. Dan sinaasappels of appels. Allebei voed
zaam. Maar denk er goed om de tjjd is voorbij, dat
hier geholpen wordt, om dure broeikassen te onder
houden."
De drie Brookes wisselden blikken.
„Horace," zei Constance, „je bestelt morgenoch
tend aardbeien."
„Horace," zei de bezuiniger op even bedaarden
toon, „als je morgenochtend aardbeien laat komen,
betaal je ze uit je eigen zak, en daarna ben je ont
slagen."
Horace keek smeekend naar zijn meesteres. Zij
beet op haar lip, maar zei niets meer.
Zoo verging de vaste regel van het vroolijke ont
bijt. H. Hedge had hem voorgoed den kop ingeslagen.
De drie Brookes bejegenden hem de rest van den
maaltijd met stilzwijgen. Een schamele wraak mis
schien, maar zij waren in geen stemming om te
spreken. Zij zagen, dat de bezuinigingsman de aard
beien opat, maar vonden daar geen troost in.
In de hall stond een keurig gekleed meisje, Matilda,
te wachten met Alice's hoed en mantel en een pakje
schoolboeken.
„Voortmaken, Alice; je bent weer laat," drong
Constance. „De wagen staat al tien minuten te
wachten."
Alice wierp zich onverschillig in een bontmantel,
sloeg een coquet hoedje over haar rossige lokken,
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE:
De fabrikant J. W. Brooke heeft, met behulp van
het Zakelijk-Economisch Bureau, op zijn fabriek zéér
veel bezuinigd, en wil nu ook in zijn huishouding be
zuinigen. Het Bureau zendt n bezuinigings-inspecteur,
H. Hedge, die in 't huis van J. W. Brooke de leiding
neemt en de voogdij over de drie kinderen aanvaardt,
met schriftelijke volmacht van den vader, die op reis
is gegaan. De nieuwe huisgenoot is natuurlijk weinig
welkom bij Constance Brooke, haar zusje Alice en
haar broer Bill, en evenmin bij het personeel, aan
gevoerd door den butler Horace. Hedge begint Horace
te drillen en stuurt Alice om tien uur naar bed.
Constance is woedendmaar aan t ontbijt heerscht
vrede, volgens oude wet in het gezin. - Nu kunt t
hierboven verder lezen.
greep haar boeken en holde naar de deur. Die werd
voor haar opengezwaaid door Horace, den butler.
Zij sprong de stoep af, drie treden tegelijk, was in
twee wippen het trottoir over en wierp zich door
het open portier van een kolossale limousine. Een
palfrenier deed het portier achter haar dicht en ging
toen naast den chauffeur zitten. Een seconde, later
rolde de dure Engelsche wagen statig voort.
Hedo-e was naar de voordeur geloopen en had alles
gezien." Hij bleef kijken, tot de auto den hoek om
was toen ging hij terug naar de plek, waar Constance
en Billy stonden.
„Zijn er vier menschen noodig, om Alice naar
school te krijgen V' vroeg hij energiek.
„Soms wel zes of zeven," antwoordde Billy onver
schillig. „Bezwaar tegen V'
Hedge sloeg geen acht op de vrij duidelijke min
achting, waarmee Billy zijn antwoord had besloten.
„Nu Wou ik uw zuster en u graag even spreken
in de bibliotheek," zei hij, en hij ging voor.
Constance fluisterde iets tegen haar broer, wees
hem, dat hij Hedge volgen moest en liep toen snel
de trap op, naar de telefoon in haar boudoir.
De indringer legde een verbazingwekkende hoe
veelheid geduld aan den dag, toen er tien minuten
voorbijgingen, zonder dat Constance in de bibliotheek
verscheen. Als hij zich ergerde, liet hij er toch niets
van blijken. Hij besteedde den tijd van afwachten
aan de studie van een aantal papieren op de midden
tafel. Billy Brooke was in een grooten leeren stoel
gaan' zitten en had een pijp opgestoken. Er was een
vroolijke glans in zijn oogen.
Eindelijk keek Hedge naar hem.
„Misschien vergeet uw zuster, dat ik haar spreken
wou," zei hij.
„Dat zal niet," geeuwde Billy. „Als ze klaar is,
komt ze. En dan krijgt u uw portie."
Er werd geen tooneel gespeeld tusschen die twee
jonge mannen in die bibliotheek. Het ontbijt was
voorbij.
„Wat zal dat voor portie zijn vroeg Hedge,
wel zachtaardig, maar niet bevreesd.
„Nou, u denkt toch niet, dat we dat zoo maar
némen
Billy's stem klonk verachtelijk. Hij voegde er een
spotlachje aan toe. j
„Ja, dat denk ik wel, meneer Brooke.^
„Goed. Wacht maar tot Connie komt.'
„Dat schijnt wel te moeten," zei Hedge onbe
wogen, en hij keek den jongen Brooke recht in de
oogen.
Billy knipperde met zijn oogleden zijn gevoelens
verbergen had hij nooit gedaan. De bezuiniging®
man had een zwakke plek geraakt bij den stamhou er
van J. W. Brooke, die de meerderheid van zijn zuster
alleen in zijn allerdiepste binnenste erkende, ij
waagde zich niet aan een antwoord, maar trok
minachtend aan zijn pijp.
Kort daarop kwam Constance" en haar broer keek
vol verwachting op. De uitdrukking van haar oogen
gaf heüi geen moed. Ze stonden helder, maar e
zorgd. Haar wangen waren veel rooder, dan ze een
kwartier tevoren geweest waren. Met een machteloos
gebaar spreidde zij de handen uit en zij knikte me
het hoofd.
,,'t Is waar, Billy," zei ze heel zacht.
„Nee 1"
„Ja, Billy 't is waar."
„Weet je 't zéker Niets aan te doen 1
De spanning in Billy's stem trok de aandac ta
Hedge, en hij ging strak op broer en zuster e
Zijn tegenwoordigheid schenen zij te verge en.
„Ik zou niet weten wat."
„Wie heb je opgebeld t" j
„Eerst 't Zakelijk-Economisch Bureau,
Constance. „Die bevestigden het. Toen vaders
toor. Hij was op reis, zeiden ze, en ze wisten n
waarheen, of als ze 't weten, willen ze 't niet zegg
wat precies even erg is."
„Ook bij de advocaten geprobeerd t"
Constance knikte. „Ze weten, dat er ieman
