Todd had ook een
voorgevoel
'tWas de schuld
van de coffeïne.
la
i
m
i
a
BS
E
31
1
Koffie Hag
's Morgens kon hij nooit
wakker worden...
CAI Calderon
spaart hart en zenuwen.
J1
HOLLEN, hollen hollen. een
snelle greep naar liet portier, een
wilde sprong. en toen viel
meneer Todd over de beenen der andere
reizigers heen, languit in liet looppad
van den coupé. Het was de laatste
trein van Bath naar Bristol en de
reizigers zaten op elkaar gepakt als
sardientjes in een blik.
„Nog net op tijd, vader," zei een zee
man, die de zilte lucht van de wijde
wateren, in' zijn kleeren meedroeg.
„Als je een seconde later was geweest,
had je 'm voor het nakijken gehad."
Meneer Todd knikte, zocht zijn tasch,
zijn vulpen en zijn hoed bij elkaar, en
plaatste zich voor het open venster,
0111 op adem te komen. De trein dender
de met een zeventig-kilometervaart
door den donkeren avond, spookachtige
schaduwen meesleurend, een blokhuis
voorbij en een kanaalbrug over.
Todd haalde zijn orderboekje te
voorschijn en noteerde zijn laatste
orders, waarvoor hij in de stad geen
tijd meer had gehad. Zijn vulpen een
duur geschenk, van het personeel, ter
gelegenheid van zijn- vijf en twintig
jarig jubileum als reiziger beschreef
onleesbare hiëroglyphen, voor Todd
evenwel duidelijk genoeg, om eruit
wijs te worden kunnen. En intusschen
luisterde hij met een half oor naar het
gesprek in den coupé.
„Ik zeg-: je moet nooit spotten met
de dingen, die boven je pet gaan," zei
de zeeman. „Ze mogen mij gerust
uitlachen, maar ik geloof aan voor
gevoelens. Ik heb het zelf eens mee
gemaakt met de „Santa Clara", bij de
Hebriden.
De zeeman dischte een huivering
wekkend verhaal op van een schipbreuk,
die van tevoren aangekondigd was door
geklop van „geesten" tegen den scheeps
wand.
Meneer Todd glimlachte en noteerde.
„Drie dozijn jongenskousen, maat 4,
voor Gezusters White, kleur gemengd."
Toen luisterde hij weer even, met
slechts halve aandacht, het orderboek
je in zijn linkerhand en de dure vulpen
in zijn rechter, die achteloos op den rand
van het geopende' venster rustte.
„En ik heb het nóg eens meegemaakt
voor Hongkong....-"
„In China. luchtte een der reizi
gers zijn aardrijkskundige kennis.
„Jawel, China, maar Hongkong is
Engelsch," wilde de zeeman op zijn
beurt volledig zijn. „Nou, daar voer ik
op de „Cincinnati", 'n Amerikaan.
De Ouwe droomde drie nachten achter
een, dat de schuit naar den hemel-voer
en den vierden nacht bleef-ie in 'n
typhoontje."
„Wie, de Ouwe informeerde een
boerenmannetje, dat blijkbaar aan ty
phus dacht.
„Nee, de schuit, de Ouwe was alleen
maar dronken. Toen heb ik nóg eens
een geval meegemaakt van het booze
oog. Dat was aai) den wal voor Santos.
Een crimineel geval, waar we niet van
hebben kimnen slapen aan boord. Zoo
beroerd waren we ervan...."
Het griezelige verhaal van het „booze
oog" ging voor meneer Todd verloren,
hij noteerde babysokjes no. 2 voor de
dames White. En intusschen denderde
de trein voort en verslond kilometer
na kilometer van het korte traject.
Na den zeeman kwam het boeren
mannetje aan het woord voor een spóók -
geschiedenis. Toen verhaalde hij een
kras staaltje van het voorgevoel van een
paard. Meneer Todd luisterde ernaar
met een spottenden glimlach, die voor
de andere reizigers echter verborgen
bleef, 't Was verbazend, hoe bijgeloovig
sommige menschen waren en hoe al die
daverende onzin geslikt werd, als de
hoogste wijsheid en waarheid.
Op hetzelfde oogenblik reed de trein
een bocht in. Meneer Todd slaakte een
lichten kreet, trok snel de hand van het
coupévenster terug en greep wild naai
de noodrem. En toen haalde hij met een
krachtigen ruk het handvat naar be
neden
De trein gehoorzaamde onmiddellijk
aan de Westinghouserem. Hij schokte,
schuurde en kreunde en dat veroorzaak
te 'n ware paniek in den coupé. De reizi
gers waren opgesprongen, grepen naar
hun koffer of hun hoed en schreeuwden
en brulden als menschen in doodsangst.
En intusschen stond meneer Todd,
met een zéér ontdaan gezicht, in het
midden van den coupé en trachtte zich
boven alles uit verstaanbaar te maken.
„Menschen, ik heb.
Wkt hij had, bleef voorloopig nog
een raadsel. Een geweldige stoot van
den trein wierp allen en alles dóór en
over elkander reizigers, koffers en de
plunjezakken van den zeeman. Toen
stond de trein stil en probeerden allen
als zinneloos den coupé te verlaten
Buiten klonk een wild geschreeuw
van schorre stemmen. „De brug.
de hefinstallatie functionneert niet
geen tijd meer gehad het onveilig sein
te hijschen. de trein gered, iemand
trok aan de noodrem. gewoonweg
een wonder. waar is die meneer,
waar, waar
Wie hem bij den arm greep en mee
sleurde, wist meneer Todd niet. Hij zag
zich plotseling omringd door 'n heelen
drom reizigers, die om beurten aan hem
rukten, trokken en hem doof schreeuw
den met hun vragen. Heel verbaasd
realiseerde hij zich den toestand
déar, vlak voor de locomotief, stond de
brug open.
„U hebt ons gered, meneer," schreeuw
de iemand hem toe. „Zkg u het gevaar!"
„Ik,neen," stotterde meneer Todd,
van streek door al die herrie.
„Waarom- trok u dan aan de nood
rem vroeg een conducteur ver
baasd.
„Omdat ik...." begon Todd ver
legen en plotseling den zeeman in het
oog krijgend, vervolgde hij vlugger
„omdat ik een voorgevoel had, dat er
iets niet in orde was, ziet u. Ik hoop
dat niemand mjj erom zal uitlachen.
Vlug baande hij zich een weg door de
verbijsterde menigte.
„Een wonder Een voorgevoel
hoorde hij achter zich schreeuwen
Meneer Todd grinnikte zachtjes, ter
wijl hij de spoorbaan terugliep het
„voorgevoel" bespaarde hem drie pond
boete.
In de bocht lag de verklaring waarom
meneer Todd reageerend op den
eersten schrikimpuls aan de noodrem
getrokken had de dure vulpen, die hij
uit het coupévenster had laten vallen.
fOT twee, drie uur in den morgen lag
hij wakkerviel dan eerst in een
lichten sluimer. In zijn droomen was hij
dan nog voortdurend bezig met bureau
zaken. Zijn chef sloeg den spijker op
den kop toen hij zei: ,,'t Is de schuld
van de coffeïne; drink Koffie Hag!''
Wetenschappelijk is aangetoond, dat
48 uur na het gebruik van koffie het
organisme nog sporen van coffeïne be
vat. Al dien tijd werkt deze, het zenuw
gestel ondermijnende stof nog na
Zenuwachtigheid, onrust en slapeloos
heid, met als gevolg daarvan een ver
moeid lichaam en een afgetobde geest,
dat zijn de kwalen van onzen tijd. Gun
hart en zenuwen meer rustschakel de
prikkelende werking der coffeïne uit.
Drink dus de gegarandeerd coffeïnevrije
Koffie Hag - dan zal Uw slaap dieper en
rustiger, dus gezonder zijn.
U kunt de coffeïne gerust schrappen,
want zij is in de koffie geheel overbodig.
Koffie Hag geeft U het volle genot van
de koffie, omdat de coffeïne met smaak
en aroma van de koffie niets te maken
heeft.
Fijnproevers geven de
voorkeur aan Koffie
Hag, omdat in deze ge
zuiverde en veredelde
koffie de aromatische
oliën tot volle ontwik
keling zijn gekomen.
Ervaren koffiekenners
zijn verrast, als zij met den heerlijken
geur en den fijnen, pittigen smaak van
Koffie Hag kennis maken, en de gere
gelde gebruiker waardeert de gunstige
werking op de spijsverteringsorganen.
Koffie Hag is beter en gezonderook
voor UKoffie Hag-gebruikers zijn ge
zonde slapers. Een gezonde slaap geeft
kalme zenuwen, geeft frissche energie
en levenslust.
10 UUR SLAAP KAN
ONVOLDOENDE, 8 UUR RUIM
VOLDOENDE ZIJN.
,e:2e;5?
5" 6-^ 7"
8
9° 10"
UUR
De curve-van de slaapdiepte beweegt
zich slechts weinig en zeer onrustig
onder de scheidingslijn tusschen waken
(wit) en slapen (zwart).
1 2 5
5 7
8
9'
10-
UUR
De diepe, gezonde slaap bcgini
in het eerste half uur en hè<
durende den geheelen nacht e
onderbroken en rustig verloop.
reeds
eft gc-
Sedert hij geen coffeïne meer
gebruikt, is hij 's-morgens bet
eerste bij Je hand. De grafische
voorstelling toont, boe na het
gebruik van coffeïne zijn slaap
onrustig en onregelmatig was.
en hoe hij na bet gebruik van
Koffie Hag van een gezonden,
geest en lichaam verfrisschen-
den slaap kan genieten.
