iism-jM
wwi^^'
DE ZENUWPROEF
rfoor c KICKFAINE
a
Jv
r m -i() EN kapitein Simon van de Sea-lark, wiens
I schip met zuidvruchten en parelmoer geladen
I was, naar zijn boot wilde terugkeeren, hield
Arnold Harwood hem terug.
„We zouden graag nog wat van u gedaan willen
hebben
„Zóó, en wat is dat t"
Arnold Harwood keek nu vragend naar den ander,
die aan de tegenovergestelde zijde van de houten
tafel zat.
„Wil jij 't zeggen, Bulley, of zal ik 't doen t" vroeg
hij.
„Doe jij 't maar," antwoordde de man, die als
Bulley aangesproken was. Het was een dikke, kleine
man met vuurrood haar, die zijn bijnaam van „Buil
alle eer aandeed.
„Nou dan, we hebben je noodig," vervolgde hij
„om een beslissing over iets te nemen, waarvoor we
zelf niet in staat zijn. Kijk, ik was hier 't eerste op dit
eiland en volgens de ongeschreven wet der Stille
Zuidzee beschouw ik dit eiland als het mijne.
Ik heb ontdekt, dat de inlanders hier parelmoer
hadden, ik heb hun aangeraden dit voor mij te
verzamelen. Ik ben het ook geweest, die u verzocht
heb, hier handel te drijven en de goederen te
komen halen."
„Dat is heel juistknikte de schipper bevestigend.
„Ga verder
„Welnu," vervolgde Arnold Harwood, „ik was
hier nauwelijks een maand, toen Bulley plotseling
kwam opduiken. Waar hij vandaan kwam, wie hij
was, wat hij verlangde dat weet ik nu nog even
min als toen. Hij kwam midden in den nacht in een
kano van de inlanders aan. Ik ken zelfs nu nog zijn
naam niet. Maar dat alles zou me niets kunnen
schelen, als hij me er maar niet trachtte uit te boren
en me van m'n eigen eiland wilde gooien.
„Hoe dan V vroeg de schipper.
„Hij probeert 't parelmoer hooger op te koopen
dan ik doe en tracht me zoodoende te ruïneeren.
Dat is dan ook de reden waarom wij samen tot de
conclusie zijn gekomen, dat een van ons vertrekken
moet."
„De kwestie is nu alleen maar," kwam de roode
dikkerd nijdig tusschenbeide, „wie van ons den
aftocht blaast."
„Ik begrijp het," zei kapitein Simon, terwijl hij
nadenkend met z'n hand langs z'n kin wreef. „Nu
verlangen jullie van mij, dat ik beslissen zal, wie er
gaat en wie er blijft t"
„Juistzei hem Harwood. „Voor twee handelaren
té hier niet genoeg parelmoer en zuidvruchten,
daarvoor is het eiland te klein. Als we samen hier
blijven, beteekent dit voor ons beiden een groot
verlies,
„Maar waarom moet 1 k vertrekken I" vroeg
Bulley nijdig.
„Omdat j ij 't laatste gekomen bent. U ziet dus,
kapitein Simon, hoe de zaken hier staan. Ik kon
hem doodslaan, als ik het wilde," zei de groote,
robuste Arnold Harwood, terwijl hij minachtend
naar den kleinen, dikken Bulley keek, „maar dat
zou niet eerlijk zijn. Vechten kan ik met hem niet
om mijn recht. We moeten er dus iets anders op
bedenken
De kapitein krabde zich eens achter zijn oor.
„Ik vind jouw handelwijze fideel," zei hij goed
keurend. „Dus moet ik iets bedenken
„Juist en hij, die verliest, gaat gelijk met, u mee
op de Sea-lark, zoodra de uitslag beslist is," vervolgde
Arnold Harwood.
„Ja, dat is uitstekend. Maar verduiveld, wat valt
er te bedenken. Feitelijk komt alles op kracht aan
loopen, zwemmen, boksen, vechten
„Koelbloedigheid dan," opperde Arnold.
„Uitstekend zei de schipper opspringend. „Jij
hebt 't gevonden. „Koelbloedigheid," dat is 't
Nou, Buil, ben je van plan je zenuwen tegen die
van Harwood te meten
„Goed, ik ben bereid zei de Buil stoutmoedig.
„Uitstekend Ik geef jullie beiden mijn woord van
eer, dat ik een uiterst eerlijke proef zal afnemen
„Maar hoe stelt u zich dat voor vroeg Harwood.
„Daar heb ik nog niet over gedacht," zei de
zeeman. „Maar vinden jullie goed dat ik daar
vanavond over nadenk 1"
„Natuurlijk, nietwaar, Bulley, we zijn al erg blij,
dat u onze scheidsrechter wilt zijn. Denkt u maar
een zware proef uit. Er hangt veel van den uitslag
af, en 't zou ons hinderen, als we voor een of andere
kleinigheid 't eiland moesten verlaten."
„'t, Komt in orde, jongeluizei de kapitein,
terwijl hij aanstalten maakte om te vertrekken.
„Ik lieb aan boord een Maleier, die bekend staat als
„de man zonder zenuwen" en met hem zal ik eens
gaan praten. Morgenochtend kom ik terug en ik ben
er zeker van, er dan iets op gevonden te hebben.
Goedendag samen 1"
Den anderen morgen tien uur stond kapitein Simon
bij de bungalow van Harwood. De twee mannen
zaten reeds op hem te wachten.
„Morgen, jongelui Ik heb er iets op gevonden,
hoor Mijn Maleier komt aanstonds met den derden
acteur in 't drama."
Hij keek het vertrek eens rond.
„Is dit de grootste tafel die u hebt t" vroeg hij.
„Buiten, onder de veranda, staat een grootere,
dat is mijn toonbank."
„Uitstekend. Willen jullie die dan hier in de
kamer zetten, alsmede een paar stoelen
Aan elk einde van de tafel plaatste de kapitein
een stoel. Vervolgens brak hij eenige lucifers door,
en hield de koppen naar hen toe. „Wie den langsten
lucifer trekt gaat op den rechtschen stoel zitten."
Bull won.
„Welnu," zei de schipper, „blijven jullie er nog bij,
dat degene, die verliest, vanmiddag gelijk met mij
afreist
De beide mannen knikten bevestigend.
„Goed, dan zal ik den Maleier binnenroepen."
Enkele oogenblikken later trad deze binnen,
plaatste een zak op de tafel en na het koord losge-
maak* te hebben, keerde hij den zak precies in het
midden van de tafel om.
„Groote hemelriep de Buil verschrikt uit,
terwijl hij van zijn stoel opstond en tegen den muur
bleef staan.
„Het plan is nu als volgt," legde de schipper uit,
die niet de minste notitie van den dikken man
nam. „Jullie gaan allebei op je stoelen aan de tafel
zitten en blijven daar zitten totdat de slang bewe
gingen gaat maken, waarvan jullie bang worden,
dan kan men „dood 'm" roepen en op datzelfde oogen-
blik zal de Maleier de slang dooden. Momenteel is
de slang nog eenigszins duizelig van het heen en weer
slingeren in den zak - maar als ze bijkomt, zal het
beest zich gaan bewegen. Het kan den eenen kant
op gaan of den anderen, maar degene die het eerst
„dood 'm" roept, is de man die vanmiddag met mij
mee zeilt. Die heeft eerlijk verloren. Begrepen t"
Het was duidelijk te zien, dat de beide mannen
zich moed inspraken, toen ze ieder aan een einde
van de tafel tegenover elkaar plaats namen.
De stilte werd nu voelbaar. De slang had zich
tot nu toe nog niet bewogen, en lag nog steeds als
een akelige, glibberige, opgerolde massa precies
zooals ze uit den zak gekomen was. Zij had ongeveer
de dikte van een normalen arm, en terwijl zich op
haar rug verschillende kleuren vertoonden, zooals
oroen, blauw en geel, zag Buil tot zijn verwondering
dat de buik zuiver wit was. Tot zijn groote
opluchting bemerkte hij eveneens dat bet dier met
z'n kop naar Harwood gekeerd lag. Als de slang liet
eerst naar Harwood zou gaan, bestond er groote
kans, dat hij, Bulley, winnen zou. Alleen, hoe lang
zou Arnold het uithouden Dat was de vraag.
„Ah Beide mannen slaakten tegelijk een krce
van schrik. De slang had zich nu eenigszins opgericht
en de Maleier stond gereed met een ijzeren karwats.
„Denk erom," riep de kapitein „wie van jullie
het eerste opstaat of „dood 'm"roept, heeft verloren.
Hij herhaalde nog eens deze waarschuwing, toen de
dikke man een luiden gil slaakte.
„Jullie twee handen op tafel," commandeerde
schipper, „plat op tafel, dat is eerlijk.
Het schoen de beide mannen uren toe, dat ze by
tafel zaten met de slang tusschen hen in. Geen
oogenblik durfde Bulley z'n oogen van het beesi
af te wenden. Hij begon zich ten laatste verwonderd
af te vragen, hoe het zijn zou als hij gebeten we-
Langzaam kwam er beweging in de SubberT
massa. De slang scheen zich uit te rekken, en w
