23
plaatsen prijkte de gymnastiekzaal met ongebruikte
toestellen.
Er klonk een felle knap en de rhythmische slag
van den bal tegen zijn houten grensvlak hield opeens
op. H. Hedge wendde het hoofd juist op tijd, om
een bolvormig voorwerp met griezelige snelheid
op zich te zien toekomen. Hij had geen tijd om te
bukken. Het projectiel trof hem vlak in 't midden
van zijn voorhoofd, sprong even plotseling terug en
rolde over den vloer naar een verren hoek.
Er bengelde een gebroken koord boven het hoofd
van Constance Brooke, die even als verstijfd stond,
zwaar ademend en met groote oogen naar den be -
zuinigings-inspecteur starend. Hij wreef verbaasd zijn
voorhoofd af en staarde terug. Er kwam een gierende
lach van Alice en een „Wel alle.van Billy
De bokseres beet op haar lip, fronste, maar zei
geen woord. Zij trok haar handschoenen uit, wierp
ze van zich, liep snel naar de deur, drong langs Hedge
heen en verdween. Horace bespeurde een vonk van
zegepraal in haar oogen.
De bezuiniger liep het vertrek door naar den verren
hoek en raapte den bal op. Hij bekeek dien benieuwd,
zag het afgebroken stuk koord, dat er aan zat en
knikte goedkeurend. Toen hij den leeren bal in zijn
handen omdraaide zag hij, dat er iets op geschreven
stond met krjjt. Ijverige vuisten hadden het op
schrift half uitgewischt, maar het was nog leesbaar.
Het luidde: H. HEDGE
Z.E.B.
„Ieder schijnt zijn eigen manier te hebben, om een
ander te treffen," peinsde Hedge. „Ik moet toegeven,
dat ik me getroffen voel
ZESDE HOOFDSTUK
Zij lieten 't Alice doen, na het diner. Bij vluchtige
inspectie bleek de indringer geen schrammen
te bezitten als gevolg van zijn botsing met den
stootzakhij vertoonde ook geen teekenen van
wrok. Het getij leek zoo gunstig mogelijk, terwijl
de nood hoog en dringend was.
Alice hield zich lezende, keek toen op van haar
tijdschrift en zei zacht
„Hier staat een artikel over armoede, meneer
Hedge. Armoede moet iets ontzettends zijn."
„Schandalig," erkende hij.
„Bent u wel eens arm geweest 1"
„Ik f Ja hoor." Hij keek haar scherp aan.
„Maar nu bent u 't toch niet meer t"
„Nee. dat kan ik niet zeggen."
„Ik wel," zei Alice klaaglijk.
H. Hedge deed een uitroep met zijn oogen.
„Ik heb geen rooien cent," ging Alice voort. „En
Billy ook niet. En Connie heeft maar twee zevenen
negentig."
Zij wachtte even, om het besef te laten door
dringen, en vervolgde toen
„Maar 't is vandaag betaaldag."
„Betaaldag V' herhaalde H. Hedge, zijn voor
hoofd rimpelend. „Voor wie f"
„Voor ons Met een gebaar omvatte Alice hen
alle drie.
Constance keek attent naar 't vuur en Billv liep
wat rondmaar hun beider opmerkzame ooren
misten geen woord.
„Ik wist niet, dat jullie een betaaldag hadden,"
zei Hedge.
„Tóch is 't zoo Eens per maand."
„Da's interessant. Wie betaalt er dan
„Vader natuurlijk. Wie anders 1"
„Waarvoor 1"
Alice keek hem ongemakkelijk aan, richtte toen
een zijdelingschen blik naar haar zuster. Die jonge
dame hield het hoofd afgewend.
„Nou.omdat we zijn kinderen zijn natuurlijk
„Dus jullie krijgen salaris, omdat jullie kinderen
van meneer Brooke zijn 1"
„U kunt beter zeggen toelage," antwoordde Alice
met een weifelend lachje.
„O zei de voogd. Zijn verbazing min
derde. „Je bedoelt, dat jullie ieder een
vaste fooi van jullie vader krijgen."
Billy wierp een donkeren blik naar
Hedge, die er niets van merkte. Constance,
met het hoofd nog steeds afgewend, fronste.
„Zoo noemt hij 't nooit," stotterde
Alice boos, maar toch meer denkend om
het doel dan om de middelen. „Hijhij
betaalt 't alleen maar."
„En wat doen jullie er voor terug V'
„Wij Nou, we.we houden van
hem
Constance kuchte met duidelijke opzet
telijkheid. Dat was een signaal. Die zijde-
lingsche aanval van Alice stond haar niet
aan zij had gerekend op een rechtstreek-
schen aanval, snel en stout uitgevoerd.
Straks ging Alice hen allen op een onmoge
lijke manier binden.
„O juist," zei de bezuinigingsman ernstig.
„En hoeveel betaalt hij dan
„Billy en Connie krijgen tweehonderd
dollar per maand. Ik honderd. Maar als ik
jarig ben, krijg ik opslag."
H. Hedge schreef cijfers op een bloc-note.
„En die bedragen vervallen vandaag,"
vervolgde Alice.
Hedge zat nog te rekenen.
„Daar volgt uit," zei hij, opkijkend, „dat
uw vader onder uw drieën 6000 per jaar
aan fooien uitdeelt."
„Zooveel V' vroeg Alice verontschuldigend.
„Maar 't gaat bij kleine beetjes, ziet u. En
vader houdt nog zoo'n massa over."
Billy was naar Constance geloopen, boog
zich over en fluisterde knorrig
„Ze pakt 't niet goed aan. Hij praat haar
omver."
„St, Billy. Afwachten."
„Als ik 't wel heb," zei de indringer, „is
dit een verzoek aan mij, om door te gaan met
die uitdeeling van fooien."
Alice onderdrukte een kreet van ergernis,
knikte toen. Zij kon voor haar trots geen
honderd dollar per maand wagen, vooral
niet nu zij „rut" was. Hedge sloeg weer
aan 't rekenen.
„Ik zal doorgaan met die fooien," zei hij
opeens.
„Toelagen bedoelt u riep Alice uit.
„Goed, toelagen dan. Fooien is korter. Maar ik
zal ze inkrimpen."
Constance stond op van haar stoel, als door een
ongeziene kracht gedwongen. Zij keerde zich om
en keek de kamer rond. Billy bleef staan.
„Alle toelagen worden met vijftig procent ver
minderd," kondigde Hedge af, „tot nader onder
zoek."
Er volgde een mobilisatie van Brookes aan den
anderen kant der tafel. Alice was blij, dat haar
reserve-troepen aanrukten.
„U deelt. onze toelagen. door de helft V'
vroeg zij langzaam.
„De helftin dagelijksche termijnen."
„Dagelijksche.
„Dagelijksche termijnen."
Alice was ontzet. Zij voelde de geruststellende
hand van Constance op haar schouder en zag smee-
kend naar haar op.
„Nu jij verder, Connie," fluisterde zij.
„Er blijkt dus," ging Hedge, nog rekenend, voort,
„dat uw vader aan twee uwer ongeveer S 6,66 per
dag heeft uitgekeerd. Zon- en feestdagen inbegrepen,
en aan de derde omtrent §3,33 per dag. Hoeveel
geeft u daar van uit
„Alles," zei Billy. „Wat dkcht u
„Waaraan V'
„Nou, aan al wat we noodig hebben natuurlijk."
„Kleeren schoenen licht en verwarming V'
vroeg Hedge.
„Wat een idee riep Constance hooghartig.
„U wilt toch niet zeggen, juffrouw Brooke, dat u,
bijvoorbeeld, van S 2400 per jaar niet minstens
uw kleeren betaalt t"
Constance lachte, maar het was een vreugdelooze
lach. Zij keek naar haar japon en bleef lachen.
„Als u maar een beetje verstand had van japonnen,
zou u zooiets niet vragen," zei ze. „Voor zulke din
gen gebruik ik natuurlijk mijn toelage niet. Die is
alleen voor persoonlijke behoeften, om naar mqn
eigen zin te gebruiken."
„Zijn kleeren dan geen persoonlijke behoefte t"
„Misschien wel," gaf zij ijzig toe. „Maar vader
betaalt ze."
„En geldt dat ook voor u vroeg Hedge, Billy
scherp aanziende.
„Met een kop er op," verklaarde Billy. „Ik be
taal mijn benzine nog niet eens zelf
„Nu," sprak Hedge, „als jullie dan geen van allen
je toelage gebruikt voor voeding, kleeding of andere
levensbehoeften, waar jullie vader op andere wijze
in voorziet, dan zie ik heelemédl geen reden, om toe
lagen uit te keeren."
Er kwam een koor van kreten van de drie Brookes.
„Ik wil echter niet wreed zijn," ging hij voort,
„alleen rechtvaardig. Ik ben hier niet om af te
breken en te vernielen alleen om te reorganiseeren
en te ordenen. Al ben ik van oordeel, dat een korting
van vijftig procent op uw toelagen hier eigenlijk
niet voldoende is, zal ik op 't moment niet verder
gaan. Juffrouw Brooke en meneer Brooke, u kunt
van nu af ieder S 3,33 per dag ontvangen. Alice
krijgt 1,66. Alle betalingen zullen 's morgens half
negen geschieden, hier op 't kantoor, en voor iedere
betaling zal de ontvanger een bewijsje teekenen."
Constance was in een steenen beeld verkeerd.
Alice beefde en haar lippen trilden veelzeggend.
Billy stoof op.
„Dat nemen we nietschreeuwde hij, en hij
schudde zijn vuist boven het bureau.
Waarop de bezuinigingsman een groote vraag
stelde
„Wat wou u er aan doen V'
„Vechten
„Uitstekend. Hoe
„Nou eh. we gaan er eenvoudig niet op in
„O als u geen tweehonderd dollar per maand
krijgt, wilt u niéts hebben Bedoelt u dat
Billy aarzelde en voelde Constance aan zijn mouw
trekken.
„Als u dat bedoelt, zal ik 't erg prettig vinden,"
vervolgde Hedge. „Ik kan echt niet inzien, waar
jullie geld voor noodig hebben. Jullie leven maar
raak en er wordt voor alles gezorgd. Willen jullie
geen mindere toelage aannemen, dan spaar ik op dit
stukje verkwisting geen vijftig, maar hónderd pro
cent. Dat zou ik natuurlijk prettig vinden. Bent u
met me of tegen me
„Tégen je
Vervolg op paa. 34.
