De zoon speelt h
instrument in, waarnaar de meester met voldoening luistert. Links -
Hoe de krul gestoken wordt.
schroeven, staartstuk en bruggetjes ebbenhout
wordt gebruikt.
Het zal onnoodig zijn, onzen lezers te vertellen,
welk een nauwkeurig en moeilijk werk het is een
goede, schoon klinkende viool te bouwen. Men moet
daarvoor wel haast een meester zijn.
Wij hebben dan gezien (en gekiekt) het snijden
der bladen en der f-gaten, het uitzagen der bladen,
het inlijmen der binnenranden, het kunstig steken
van de krul, het inpassen van den zangbalk. Tegen
het bovenblad wordt een dun latje aangebracht
(de zangbalk) zonder welk de viool onvoldoende
klinken zou. Vervolgens zagen we het dichtlijmen
van de viool, met behulp der schroeven, het inpas
sen van den hals, het besnaren en opzetten van den
kam.
Toen was de viool gereed en de meester luisterde
in begrijpelijke spanning naar het resultaat.
Dit was, als meestal, prachtig een volle klank
werd getokkeld en getooverd uit het instrument,
tot voldoening van den bouwer, die zijn zoon (vio
list van beroep) de viool daarna liet inspelen, met
het heerlijk „Largo" van Handel.
K. de H.
De bladen uorden op elkaar gepast. Links: De viool nadert haar voltooiing.- Het opzetten van den kam.
