ZELFS IN KOUD WATER
DE NIEUWE LUX
JA.'
'N GROTER PAK VOOR
HETZELFDE GELD!
13
en mevrouw is nu bezig hem te verbinden."
Barbara hoorde zich zeggen „Oh, val haar dan
maar niet lastig," doch tegelijkertijd weerklonk het
in haar hersenen „Wat moet ik nu doen, wat moet
ik nu doen t"
Bang was ze niet meer, alleen woedend, dat ze
er zoo blindelings was ingeloopen.
Ze herinnerde zich, dat ze haar particuliere aan
gelegenheden had besproken met een vrouw, die
ze in het geheel niet kende en wie ze zelfs had toe
vertrouwd, dat Charles, haar man, dikwijls belang
rijke geldsommen van kantoor in huis had. Nu bezag
ze dit alles in het licht der gebeurtenissen. Mrs.
Valentine heette ze wel eens mrs. Valentine 1
was buitengewoon, zelis overdreven vriendelijk
geweest en het had haar, Barbara, toch eigenlijk
vreemd móeten voorkomen, dat haar man blijkbaar
niet werkte. Zonder er op dht oogenblik iets achter
te zoeken, was het haar wel opgevallen, dat mrs.
Valentine tè druk en tè beminnelijk deed. Hoe langer
ze er thans over nadacht, des te meer kwam ze tot
de overtuiging, dat ze het heele spelletje van het
begin af aan had kunnen doorzien. En dat ze een
armzalig figuur zou slaan, wanneer ze alles aan
Charles zou vertellen. Maar was dat wel noodig
Voor alle zekerheid en tot eigen geruststelling kon
ze de politie even waarschuwen en verder nergens
over spreken misschien, dat Charles de zaak dan
wel nooit ter oore zou komen.
E enige oogenblikken later helde ze, zooals ze reeds
vroeger in den avond van plan was geweest, maar nu
onder heel andere omstandigheden, het politie
bureau op.
Het was een voor haar minder prettig toeval, dat
Charles, die eerder van het diner kon wegkomen,
dan hij gedacht had, en de brigadier elkaar bij de
voordeur tegen het lijf liepen. Nu de politie er een
maal in was gemengd, moest de zaak ook worden
doorgezet. Het slot was, dat Barbara dien avond voor
de tweede maal voor de deur van de flat der familie
Valentine kwam te staan.
Het onderhoud vond echter niet zoo regelmatig
plaats als ieder van hen wel had verwacht. Aller
eerst hadden ze te kampen met de moeilijkheid om
mrs. Valentine aan het verstand te brengen, dat ze
haar man onmiddellijk moesten spreken, ondanks
het ongeval, dat hem was overkomen. En ze zouden
er niet in zijn geslaagd deze moeilijkheid te over
winnen, indien de man der wet niet in hun gezelschap
was geweest.
npoen de gastheer „tegen wil en dank" zich eindelijk-
vertoonde, bleek hij gehuld te zijn in een kamer
jas, die hem vele maten te groot was. Zijn rechterarm
droeg hij in een verband en zijn houding was nu
niet direct die van een schuldig man.
„Goeden avond," begroette hij het gezelschap
opgewekt. „Als u soms komt klagen over de radio,
dan had u dat gerust kunnen doen zonder de
politie er bij te halen. Ik heb al verschillende keeren
tegen Elsa, mijn vrouw, gezegd, dat die vloeren hier
van bordpapier zijn."
Charles was niet in een stemming om naar grappen
te luisteren. „Kijkt u eens," sprak hij op scherpen
toon, „we willen u spreken in verband met een poging
die vanavond is gedaan om in onze flat in te breken.
We hebben sterke vermoedens, dat.
„Een oogenblikje, als het u blieft," viel hun gast
heer in de rede. „Hoewel ik er geen enkel idee van
heb, waarom ik hierin word betrokken, ben ik
natuurlijk graag bereid om naar uw verhaal te luis
teren. Maar dan moet ik eerst wat te drinken hebben.
Wat zal het voor u zijn t Niets En u, brigadier
Ook niets Het lijkt wel een vergadering van geheel
onthouders. Elsa, wil jij even een sterke whisky
met soda voor me klaar maken
„Het toeval wil," vervolgde hij, terwijl hij zich
weer tot zijn bezoekers wendde, „dat ik me zoo juist
nogal ernstig heb bezeerd en, wil ik dus oplettend
toeluisteren, dan moet er'n kleine hartversterking bij.
„Nou is het genoeg," beet Charles hem toe, die
onbewust alle beleefdheid het varen en nu onmiddel
lijk begon te vertellen wat er zich op hun flat had
afgespeeld.
Ambrose luisterde zonder hem in de rede te vallen,
en keek toen naar Barbara.
„Dus de rugzijde van den arm, juist boven den
pols, hebt u aangeraakt V'
Barbara knikte.
„Elsa, vrouwtje," riep mr. Valentine, „wil je dit
verband soms even voor me losmaken? Ik kan 't
zelf zoo slecht doen met mijn linkerhand."
Hierop volgden eenige oogenblikken van onheil
spellende stilte daarna toonde Ambrose Valentine
de palm van zijn hand. Deze, en een gedeelte der
vingers, was overdekt met- een dikke laag gele zalf.
waarover een gaasje zat. De pols en de arm ver
toonden geen enkele wond of schram.
("harles en Barbara waren als met stomheid
geslagen en brigadier Smithers moest de situatie
redden.
„Het schijnt, dat hier sprake is van 'n vergissing."
„Juist," verklaarde Ambrose Valentine. „Laat ik
u uit den droom helpen. Ik kan me heel goed voor
stellen hoe deze vergissing is ontstaan. Ik pookte
vanavond het vuur op en had daarbij het ongeluk
uit te glijden met het gevolg, dat ik met mijn hand
midden in de gloeiende kolen terecht kwam. Dat dit
juist vanavond moest gebeuren is een zeer eigenaar
dige samenloop van omstandigheden. Ik mag
mrs. Collins wel dankbaar zijn, dat ze den pols
heeft uitgekozen voor haar experiment met dien
gloeienden pook, want anders had ik er van overtuigd
kunnen zijn, dat ik den nacht in een of andere cel
ging doorbrengen.
„Weet u zeker, dat u niets wilt drinken voordat u
weggaat Brigadier, hebt u zich goed bedacht
De omstandigheden waren verre van aangenaam,
in het bijzonder voor Barbara en Charles, en de jonge
echtgenoot haastte zich dan ook zijn verontschuldi
gingen aan te bieden. Maar de ..gastheer" wilde
hiervan niets weten.
„Er valt nietij te verontschuldigen," zei hij. „Ieder
ander zou in u\V toestand hetzelfde hebben gedaan.
Ik in ieder geval wel."
Het onderhoud met den politieman was nog
gemakkelijker; Het eindigde op de gebruikelijke
manier. „Brigadier, het spijt ine geweldig, maar ik
vrees, dat u voor niets is gekomen. Intusschen.
„Ik dank u zeer. mijnheer." De brigadier tikte
tegen do klep van zijn uniformpet.
Beneden keerde Barbara Collins, na de deur te
hebben gesloten, in de huiskamer terug, waar ze
Charles doodsbleek in een fauteuil zag zitten.
„Ik zou graag willen." zei hij, terwijl hij de linker
mouw van zijn jas opstroopte, „dat je eerst deze-
wond even verzorgde. Ze schrijnt ontzettend. Ik
had je willen verrassen en probeerde ongemerkt
binnen te komen."
Op de rugzijde van den linkerarm, juist boven den
pols. vertoonde zich een groote. diepe vleeschwond.
ZO ZUINIG -
VEILIG -SNEL
DIT IS DE NIEUWE
EIGENSCHAP VAN DE
ALOMBEKENDE LUX
Veilig en vlug wassen duizenden vrouwen
haar fijne goed in Lux. En met de
nieuwe Lux gaat het nog vlugger en
gemakkelijker, want Lux is nu ook zelfs
in koud water onmiddellijk oplosbaar- dus
welk een besparing van moeite, tijd en
geld! Het grotere pak kost slechts 17' 2 ets.
O Een eetlepel
Lux toevoege
O Het goed
bewegen zonder
wrijven
A'.
P
O Dan zolang
spoelen tot dat
het water helder
blijft
