DE STEM VAN ZIJN GEWETEN
De
belangstelling
door CArthur dPendry
J. B. VAN HEUST ZONEN - DEN HAAG
DE kamer was donker als de nacht. Niets
was er te zien dan één lichtje. Dat lichtje
kwam uit een zaklantaarn in de handen
van Joe den zeeman. Het was een onrustig
lichtje, het bewoog zich nu hier dan daar.
Joe de zeeman was een slimmerd. Een schip en
een paspoort had hij altijd, en hij bedreef zijn mis
daden steeds, als hij op 't punt stond uit te varen.
Een snoer parels of een aardige dikke portefeuille,
dan aan boord, en niemand deed hem iets.
Het plekje licht gleed langs den hoek van een
tafel, streelde een muur en kwam rusten op iets,
dat Joe den zeeman den adem deed inhouden en
stijf stilstaan.
De brandkastDe brandkast van baron Welley
En daar zaten zonder twijfel de beroemde diamanten
van barones Welley in
Joe de zeeman wou een stap vooruit treden en zijn
spreekwoordelijk geluk op het letterslot beproeven,
toen een geritsel achter hem alle haren van zijn hoofd
deed prikkelen en zijn vrije hand naar den zak deed
glijden, waarin hij zijn besten kameraad bewaarde.
„Wat moet dat De woorden striemden door
het donker en sloegen schrik in dé ziel van Joe.
Hij trok zijn revolver uit, draaide rond, mikte
op den gis af en schoot.
Een wilde schreeuw sneed door de kamer, er trilde
een snikkend geluid, toen was er in den hoek 'n plof.
Joè sprong naar het open raam en holde de laan uit.
Hij vond een bus, stapte uit, nam een anderen
bus en liep het laatste eind van zijn weg. Dat leek
hem wijzer. Om twee uur 's nachts was hij aan boord;
en om drie uur vertrok de boot.
Het werd een treurige reis voor Joe. Hij had nog
nooit een moord bedreven het was voldoende
geweest, als hij dreigde met zijn revolver. Nu keek
hij naar zijn handen, waar bloed aan kleefde, en hij
verbaasde zich. dat ze niet rood waren. Telkens en
telkens vroeg hij ziel) af, hoe hij er toe had kunnen
komen, den trekker over te halen maar dat het
misschien geen moord was, probeerde bij zichzelf
niet wijs te maken. Hii had den dood gehoord in
dien laatsten snik.
De eene haven na de andere werd aangedaan,
en steeds voelde Joe zijn wroeging grooter worden.
,,'t Is een harde les voor me, maar een les dacht
hij. ,,'t Is uit't Is voor goed uit. Voortaan leid ik
een eerlijk leven."
Een maand na de misdaad was de Schoone Isa
in Valparaiso. Toen verliet Joe het schip en nam
dienst op een kustvaarder.
Hij hoorde verhalen over bananen-koningen in
Venezuela en Guyana. Joe liet zijn zeemanschap
varen, ging in een smerig huisje wonen en begon
begon met den handel in bananen. Klein.
Jaren gingen voorbij, en Joe voelde zich steeds
veiliger. Als de politie hem had kunnen vinden,
hadden ze hem allang gehaald. Ze hadden hem niét
gehaald, dus wisten zij niet, dat hij 't gedaan had.
Hij werd steeds nieuwsgieriger, wiens dood hij op
zijn geweten had. Was baron Welley zelf zijn slacht
offer Dat zou me een opschudding gegeven hebben
Was een ander misschien aangesproken voor zijn
misdaad f Dat was een ontzettende gedachte. Mis
schien hadden ze een onschuldige gehangendan
was hij veilig, maar 't was wreed voor dien onschul
dige. In ieder geval, hij was veilig. Ze konden hem
nooit krijgen. Absoluut veilig.
En hij kwam vooruit. Hij had eerst een paar
hoornen gekocht, toen een boschje, eindelijk nog een
bosch, tenslotte een heele plantage. Hij kocht een
aandeel in een reederij, en toen een eigen reederij
en hij verdiende geld, veel geld, in oorlog en in vrede.
Hij kocht en verkocht vaste goederen en zaken.
De banaan werd vergeten. Joe werd een der rijkste
mannen van de Zuid-Amerikaansche noordkust.
Hij dacht steeds meer na. Zeventien jaren waren
er verloopen sinds den nacht van den moord. In
geen zeventien jaren had hij Engeland gezien. Hij
voelde zich plotseling moe van dit vreemde land,
waarin hij zijn rijkdom vergaderd had.
Ijverig en eerlijk had hij gewerkt hij had zijn
vacantie ruim verdiend. Londen weerzien, zijn
vaderstad.
En 't kon. 't Moést veilig zijn. Na al die jaren
was er stellig geen verband meer te leggen tusschen
hem en dien moord als hij niet zoo dwaas was,
zichzelf te verraden.
„Ik doe 'tzei hij. „Morgen ga ik."
Hij ging. De reis duurde tien dagen en hoe dichter
hij bij de vaderlandsche kust kwam, des te grooter
werd zijii twijfel en zijn vreugde.
Toen hij aan wal stond, nam hij een coupé alleen
in den trein en reed deftig langs denzelfden weg
bijna, dien hij in armer dagen zoo vaak bewandeld
had.
Toen hij in Londen was, nam hij kamers in een der
groote hotels, en dien avond ging hij naar een opera.
Een loge. Onderweg naar 't hotel wenschte hij een
politie-agent goeden avond.
„Goeden avond, meneer," zei de agent.
Meneer Wat een verschil kunnen zeventien korte
jaren maken
Den volgenden morgen werd de spanning hem te
machtig.
„Ik moet 't weten," dacht hij. „Ik moét 't weten
Nu directDe vraag is alleen maar hoe V'
Hij ging naar het bureau van de „Avondkreet"
hij beweerde, dat hij een boek aan 't schrijven was
over de geschiedenis van den auto, en vroeg, of
hij de leggers der krant van de laatste twintig jaren
door mocht zien. Hij kreeg een kamertje en veertig
groote boekdeelen.
Aanstonds sloeg hij het deel met den bekenden
datum op hij zocht de krant van den dag na de
misdaad. Wat hij te lezen had, was gauw uitgelezen.
Het was een berichtje van maar tien regels.
„In den afgeloopen nacht is er ingebroken in de
woning van baron Welley, huize Laurier in de Veld-
laan. Er is niets van waarde ontvreemd. Een eigen
aardige omstandigheid is echter, dat een papegaai
van barones Welley door de indringers werd dood
geschoten. Het dier sliep in zijn kooi in een kamer,
waarvan het raam open werd gevonden. De politie
is er nog niet in geslaagd, het geheimzinnige geval
op te helderen
TOONZALEN: BEZUIDENHOUTSCHEWEG 41 FABRIEKEN: CRUQUIUSKADE
Nederlands Fabrikaat
voor Veha-Radiatoren neemt nog steeds
toe. Dit is verklaarbaar. Hun sierlijke vorm,
in uiteenlopende formaten, trekt de aan
dacht, terwijl ze in de kamers, gangen,
halls een bescheiden plaats innemen. De
warmteuitstraling is groter, terwijl het
brandstof-verbruik minder is. Wie zijn
centrale verwarming modern en effi
cient wil inrichten geeft de voorkeur aan
