DE FAMILIE-DICTATOR
door E. J. RA TH
VERVOLG en hij sprong toe, om haar
.......J van den koffer te ontlas
ten.
12
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE:
De fabrikant J. W. Brooke heeft, met behulp van
het Zakel ijk- Economisch Bureau, op zijn fabriek zéér
veel bezuinigd, en wil nu ook in zijn huishouding be
zuinigen. Het Bureau zendt 'n bezuinigings-inspecteur,
H. Hedge, die in 't huis van J. W. Brooke de leiding
neemt en de voogdij over de drie kinderen aanvaardt,
met schriftelijke volmacht van den vader, die op reis
is gegaan. De nieuwe huisgenoot is natuurlijk weinig
welkom bij Constance Brooke, haar zusje Alice en
haar broer Bill, en evenmin bij het personeel, aan
gevoerd door den butler Horace. Hedge begint aan
stonds te drillen en te bezuinigen. Hij stelt een kaart
systeem in voor 't personeel ieder moet eiken, dag
een werkkaart invullen en tracht Bill en Connie aan
kantoorwerk te zetten. Hij halveert het veel te hooge
zakgeld der jongelui en verbiedt het koopen op reke
ning. Een Kerstboom mag er niet in huis komen, en
op Kerstavond trekken de drie jeugdige Brookes uit,
om althans op straat teat feeststemming te vinden. Als
zij thuiskomen, ziet Constance, dat Hedge ongerust
was, verdrietig kijkt. Dit treft haar En als een
zekere Tommy Treadwell 't plan vormt, met Constance
te trouwen, zegt Hedge „Daar komt niets van."' Zoo
sluipt er steeds meer gevoel in hun beider harten.
Constance besluit echter, met Tommy te vluchten, om
aan den onhoudbaren toestand thuis te ontsnappen.
Hedge ziet Constance op een ochtend vroeg t huis
verlaten. Nu kunt u hieronder verder lezen-
BIJNA een minuut bleef hij op die zelfde
trede naar beneden staan kijken. Hij had
gezien, dat Constance baar koffer opraapte
en toen vlug naar de achterdeur liep. Hij
hoorde die deur achter haar dichtgaan. Hij begreep
het niet en was benieuwd.
Op de achterplaats stond een autootje met traag
puffenden motor. Tommy Treadwell stond er naast,
en trommelde zenuwach-
tig op een spatbord. Zijn
A p L/TC TC t oogen lichtten verheugd
I A i l_ toen hij Constance zag
„Je bent een fideele "meid," riep hij.
„Morgen, Tommy," zei Constance.
Ze zei het echt wel hartelijk, maar toch zonder die
teedere geestdrift, die den groet van een aanstaande
bruid behoort te kenmerken. Constance was warm en
onrustig. Haar geest was bij het geval op de trap,
en bij H. Hedge. Waarom had hij haar zoo gesard
En toch, als hij er niet geweest was.Nou, als luj
er niet geweest was, had zij haar koffer niet laten
vallen Zij waren dus kiet.
Tommy zwaaide den koffer op den bagage-drager
achteraan en begon riemen vast te maken. Intus-
schen stapte Constance in. Zij ging zenuwachtig
op de plaats naast het stuur zitten.
De bezuinigings-inspecteur kwam de plaats op,
toen Tommy nog met den koffer bezig was. Toen
Constance hem zag, merkte zij met een zwaar hart
op, dat hij gehuld was in een zijner onheilspellende
bedaardheden.
„Goeden morgen," zei hij, de tusschenruimte af-
Constance werd een beetje bleek en gaf geen ant
woord. Tommy Treadwell frommelde zenuwachtig
aan een riem en zei niets.
Hedge kwam naast den auto, boog zich naar
binnen, drukte een knopje in en zette de ontsteking
af. De motor stopte.
„Blijf van dien wagen afriep Tommy boos.
„Goed," zei de tyran. Hij deed een stap achteruit
en keek Constance aan.
Tommy was klaar met den koffer en kwam naast
den auto.
„En V' vroeg Hedge.
„En V' zei Tommy.
„Wat wilt u V'
De vluchtelingen wisselden snelle blikken en
Tommy werd stoutmoedig.
„Nou, als u 't graag weten wilt," zei hij, „Connie
en ik gaan trouwen."
„Dat begrijp ik niet," zei do bezuiniger. „Ik dacht,
dat we die kwestie gisteravond afgehandeld hadden."
„Dan hebt u verkeerd gedacht. Alles is geregeld."
„Inderdaad alles is geregeld. Juffrouw Brooke
gaat niet met u trouwen."
Tommy kreeg een felroode kleur en er kwam strijd
lust in zijn oogen.
„Is 't wel, juffrouw Brooke T" vroeg Iledge.
Constance neep haar lippen opeen en knikte.
„Wat kan de dwaling toch koppig zijn," zei de
hervormer, blijkbaar alleen tegen zichzelf.
Hij liep om naar het bagage-rek, gespte handig
een riem los en zette Constance's koffer op de steenen.
„Ik zou maar uitstappen, juffrouw Brooke,"
zei hij.
Tommy Treadwell sprong op hem toe en keek
hem aan, over den koffer heen.
„Ik zou er maar buiten blijven," zei hij dreigend.
Tommy was een heel flink jongmensch, niets
kleiner aan Billy Brooke. Hij was grooter dan zijn
tegenstander, en breeder. Maar H. Hedge scheen
op Tommy's lichaamsomvang niet te letten. Hij
keek alleen naar zijn oogen.
„Ik kan er niet buiten blijven," zei hij inet een
voud. ,,'t Is namelijk mijn plicht, om er in te blijven.
Ga in huis, juffrouw Brooke."
Constance bleef roerloos zitten en hardnekkig
zwijgen.
„IJ gaat 't huis in," kondigde Tommy aan, zijn
vuisten ballend. „En als u hier niet binnen tien se
conden vandaan bent, dragen ze u misschien naar
binnen."
,,'t Spijt me, dat u er zoo over denkt."
„Als 't u spijt, hoepel dan op Anders krijgt u
last."
„Last Ik weet zeker, dat ik geen last krijg."
De bezuinigingsman sprak op een kalmeerenden
toon.
„Dan zal ik er èp moeten slaan," zei Tommy
Treadwell, en noch zijn stem, noch zijn houding
verrieden weerzin.
„Dat denk ik ook."
Constance, die met afgewend gelaat naar die
samenspraak had geluisterd, keek nu met een nieuws
gierigen blik naar den huis-tyran. Als zij verwacht
had, zijn donkere haar te zien opstaan en zijn oogen
te zien fonkelen, werd zij teleurgesteld. Hij keek
precies, zooals hij in de bibliotheek altijd keek.
Zij keek naar Tommy. Die briesclite prachtig.
„Daar gaat ie," zei Tommy.
H. Hedge knikte.
ZESTIENDE HOOFDSTUK
Tommy Treadwell viel uit met zijn rechterarm,
recht van den schouder. Hedge hief geen hand
op, maar toch miste de slag. Misschien was het
geluk, misschien kwam het, doordat hij zijn hoofd
toevallig een paar centimeter opzij hield. In ieder
geval, de slag was er glad naast, en Tommy viel
over den koffer.
Hij stond op, dol van woede en ergernis. Nu drong
hij met armzwaaien aan. Wat de bezuinigingsman
precies deed, is moeilijk te zeggen, maar hij zorgde
wèl, dat hij niet geraakt werd. Hij had zijn handen
omhoog, maar hij gebruikte ze niet tegen Tommy.
Hij ontweek stooten, hij sloeg stooten af, hij hield
stooten tegen, maar daar liet hij het bij. Zijn gezicht
stond nadenkend. Hij gaf geen kamp, maar scheen
zich toch alleen te verdedigen.
Het is vermoeiender, niéts te raken dan iéts,
en Tommy Treadwell raakte niets met een vaartje
van ongeveer zestig slagen per minuut. Zijn adem
haling werd er niet beter op, en zijn humeur ook
niet. Constauce, die met een verwonderlijke onpar
tijdigheid zat toe te kijken, vroeg zich af, hoe het
kwam, dat een meisje als zij zoo makkelijk een boks
bal kon raken, terwijl zoo'n groote kerel als Tommy
een bezuinigings-inspecteur maar niét raken kon.
Eenige minuten ging het zoo door toen begon
de bezuiniger te spreken.
„Ik weet niet, waar u hebt loeren bokson," zei hij,
