DE FAMILIE-DICTATOR
door E. J. RATH
NEGENDE l al zou ik er mijn heele le-
r-r» t//~w t ven yoor nioeten werken
V E R VOLG hij zal uit mijn hónd eten!
Ik zal hem vernederen let
ten jullie maar qp. Dit
gezin gaat terug naar 't punt, waar 't begonnen
is, en dat zal hij doen
22
AARDIG pinden riep Constance. „Anne
schatten, ik haat hem Ja, nog erger dan
eerst .Wacht maar je zult nog eens zien,
hoe een bezninigings-tyran voor schandaal
kan staan met zijn maatjes en regeltjes
..Oei joeimompelde Alice vurig, diep geraakt.
,,Ze zeggen, dat haten slécht is, dus dan bén ik
slecht," ging Constance voort, met groeiende
bezieling. „Die man zal voor
me 0p zjjn knieën liggen,
Er is maar één manier, om 't van dien man te
winnen. Je moet hem bedotten. Ik zhl hem bedotten.
Kijk maar uit. Ik héb hem al bedot. Hij denkt,
dat ik me bekeerd heb, dat ik zoet ben. Zoet,
ik Zie je nu wel, hoe eenvoudig 't is, als je weet,
hoe je hem aan moet pakken Ik hou nét zoo
veel van zakelijkheid en economie als van de
mazelen. Laten jullie 't maar aan mij overIk
kan 't best alleen af. Jullie hebben alles geprobeerd.
Houd je nu maar kalm en laat mij probeeren.
En scheld me nooit meer voor verraadster uit."
De krijgsraad zat onrustig te doen.
„We hebben 't woord verraadster niet gebruikt
„Jullie hebben gezegd, dat ik gedeserteerd ben
en overgeloopen. Da's precies 't zelfde. En dat,
terwijl ik 't hardste vocht van allemaal
„We begrepen 't niet," legde Billy uit.
„Waarom voegen jullie me dan niet, in plaats
van maar te kletsen en te beschuldigen vroeg
Constance, haar zege uitbuitend.
„Dat had jij moeten doen, Billy," zei Alice.
De blik, dien hij zijn jongste zuster toezond, was
te verbaasd en te verwijtend, om door woorden
vergezeld te worden.
„Gooi maar niet alle schuld op Billy," berispte
Constance. „Jij hebt je geen steek beter gehouden,
Alice. Jullie hebt me geen van tweeën vertrouwd.
Ik schaam me over jullie."
Constance's verontwaardiging had de hoogte der
deugdzaamheid bereikt, en zij was niet van plan,
daarop iéts af te laten dingen.
„We. we hadden anders moeten doen,"
mompelde Alice.
„Een groote veldtocht is niet in een dag of een
week afgeloopen," hervatte Constance met groote
wijsheid. „Deze veldtocht is nog maar pas be
gonnen. Eerst breng ik Hedge in den vasten waan,
dat ik 't met hem eens ben en mee wil werken.
Als ik hem zoover heb, ga ik nemen wat me
lijkt. Dan heb ik hem in mijn macht. Begrijpen
jullie Dan begin ik hem om mijn vinger te
draaien.
Constance voltooide den zin door een pink op
te steken en heen en weer te bewegen, er peinzend
naar kijkend.
„Prachtig zei Alice. „Prachtig
Beeds zag zij de slappe gedaante van den bezuini
gingsman om Constance's rose pink gewikkeld.
Billy was minder geestdriftig.
„En valt er voor ons óók wat af, als je hem in je
macht hebt vroeg hij.
„Natuurlijk. Ik ben niet zoo'n egoïst, als je denkt,
Billy."
„En krijg ik mijn toelage t"
„Als je 't niét krijgt, doe ik wat anders," beloofde
Constance. „Dan betaal ik 't zelf, als vader terug is."
„Zoolang leef ik niet meer."
„Wat 'n joggie Je leeft nu ook wel. En als je
morgen je geld wilt hebben, dan hoef je maar
aan 't werk te gaan."
Billy schudde het hoofd. Zijn strijd tegen den
onderdrukker wasniét werken, al stortten de
hemelen neer op hun huis.
,,Ik ben 't met je eens, Connie," zei Alice
nadenkend. „Ik vind 't een knal-idee. Maar is 't
geen verschrikkelijke toer, lief tegen hem te zijn t"
Constance gaf niet aanstonds antwoord. De
vaag kwam nogal onverwacht en uit een onver-
wachten hoek. Dién kant van de kwestie had zij
niet overwogen, Nu zij er over nadacht, twijfelde
zij er aan, of de roemvolle veldtocht, dien zij
ondernomen had, wel zooveel offers en zelfver
loochening zou meebrengen, als er eigenlijk bij
hoorde. De strijd verliep soms zoo vreedzaam
als een mode-show. Zij was zich lang niet altijd
bewust van smart en wonden. Tot haar eigen ver
bazing bleek het leven in de loopgraven ook pijn-
looze uren te bevatten.
,,'t Is niet gemakkelijk," antwoordde zij.
„Wij moeten zeker helpen," zei Billy.
„'t Is mij eender, of jullie helpen of niet, broer.
Ik win 't tóch."
„Mogen wij tegenwoordig zijn bij de groote over
winning als je je voet op zijn nek zet
„Ja ik zal jullie er bij vragen als ik tijd heb.
't Kan natuurlijk plotseling komen."
„Maar als hij ontdekt, wat je gedaan hebtwat
dan f"
„Dan is 't voor hém te laat," verklaarde Con
stance stellig. „Als ik aan de touwtjes trek, zal
H. H. dansen, of hij wil of niet. En dan krijgt de
familie Brooke, wat haar toekomt."
„En als vader terugkomt Hij heeft dien knaap
toch aan het werk gezet hier
„Laat vader maar aan mij over. Da's 't
makkelijkste van alles."
Billy dacht minutenlang na. Hij was een beetje
naijverig door dat één-persoons-gevecht, maar hij
zag geen kans, zich er in te mengen.
„Enfin, het is mijn zaak niet," zei hij eindelijk.
„Je bent er op je eigen houtje aan begonnen, dus
moet je het zelf maar zien te redden."
„Natuurlijk," gaf Constance dadelijk toe.
„Maar o wee als je niét wint."
„Ze wint het vastriep Alice vol vertrouwen.
„Ik vraag van jullie alleen," besloot Constance,
„dat jullie me mijn gang laten gaan. En laat
vooral niets uit je mond vallen, waardoor hij ver
moeden kan, wat er gaande is. Als hij iets
merkt, is alles bedorven."
„Keken maar gerust op ons," sprak haar zuster.
„We zeggen niets."
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE:
De fabrikant J. W. Brooke heeft, met behulp van
het Zakelijk-Economisch Bureau, op zijn fabriek zéér
veel bezuinigd, en wil nu ook in zijn huishouding be
zuinigen. Eet Bureau zendt 'n bezu inigin gs-in speeteur,
E. Eedge, die in 't huis van J. W. Brooke de leiding
neemt en de voogdij over de drie kinderen aanvaardt,
met schriftelijke volmacht van den vader, die op reis
is gegaan. De nieuwe huisgenoot is natuurlijk weinig
welkom bij Constance Brooke, haar zusje Alice en
haar broer Bill, en evenmin bij het personeel, aan
gevoerd door den butler Eorace. Eedge begint aan
stonds te drillen en te bezuinigen. Eij stelt een kaart
systeem in voor 't personeel ieder moet eiken dag
een werkkaart invullen en tracht Bill en Connie aan
kantoorwerk te zetten. Eij halveert het veel te haoge
zakgeld der jongelui en verbiedt het koopen op reke
ning. Op Kerstavond trekken de drie Brookes uit,
om althans op straat wat feeststemming te vinden. Als
zij thuiskomen, ziet Constance, dat Eedge ongerust
was, verdrietig kijkt. Dit treft haar En als een
zekere Tommy Treadwell 't plan vormt, met Constance
te trouwen, zegt Eedge „Daar komt niets van."' Zoo
sluipt er steeds meer gevoel in hun beider harten.
Constance tracht met Tommy te vluchten, maar Eedge
verijdelt die poging. Tommy krijgt een pak slaag.
Connie moet naar binnen. Zij ziet van Tommy af,
zegt zij en zij wil werken. Zij begint het kaart
systeem bij te houden, maar zegt tegen Billy en
Alice, dat zij alleen een nieuwe strijd-methode be
proeft: Eedge verliefd te maken en dan te straffen.
Nu kunt u hierboven verder lezen.
ACHTTIENDE HOOFDSTUK
BILLY Brooke kwam het kantoor binnen, maar
met zóóveel minder air, da,t de bezuiuigings-
man het verschil aanstonds opmerkte.
„Zoo, Hedge ik wou je eens spreken," zei hij.
„Best, Brooke ga zitten."
Hedge en Brooke keken elkaar aan.
„Ik wou je spreken als man tegen man."
„Uitstekend. Maar je bent nog niet ver over de
eenentwintig."
Billy keek den hervormer recht in de oogen.
„Laat dat maar weg," zei hij met een blos van
ergernis. „Ik weet wel dat ik jonger ben dan jij.
Maar dat kun je nu wel even vergeten."
„Goed. Dus ais man tegen man," zei Hedge.
„Ik móg je niet, Hedge," vertelde Billy, na een
korte stilte.
De bezuinigingsman knikte, en opeens mocht hij
Billy beter dan tevoren.
„We mogen je geen van allen."
Ook dit werd met een knikje beaamd.
„Je hebt den boel hier in huis in de war gegooid."
H. Hedge dacht hier even over 11a, glimlachte
toen.
„Dat geef ik niet toe, Brooke. Maar laten we niet
redetwisten. Ga door."
„Je hebt mij 't meeste geknauwd. Ik heb een
massa verdragen. Ik ben nogal makkelijk, schijnt 't.
Ik heb gezegd, dat ik je eruit zou gooien, en ik heb
't niet gedaan. Misschien heb je gedacht, dat ik
bang was."
De huisvoogd maakte een afwerend gebaar, maar
zei niets.
„Ik weet niet, of ik je zou kunnen kloppen,"
erkende Billy met sympathieke openhartigheid.
„Je hebt Tommy Treadwell geklopt, en hij mij
één keer. Maar dat wil nog niet zeggen, dat ik je
niet aandurf."
„Natuurlijk niet."
„Voor mezelf wil ik den boel wel laten kuieren.
De oude heer blijft niet zoo heel lang meer weg, en
tot dién tijd zal ik 't wel uithouden."
H. Hedge knikte begrijpend.
„Maar ik praat nu in 't belang van Connie."
„O
Billy wachtte en bestudeerde den bezuinigings
man door eenigszins toegeknepen oogen. Hij was
niet gewend aan lange, ernstige gesprekken, en 't
bleek erg vermoeiend. Maar hij hield dapper vol.
„Je hebt Connie op een schandelijke manier be
handeld. Ik walg van mezelf, als ik naga, dat ik
't geduld heb. En Alice ook maar ik heb 't nu over
Connie."
„Juist. Ga door."
„En er is geen fijner meisje op de wereld dan
Connie riep Billv uit, zich voorover buigend.
H. Hedge maakte een toestemmend gebaar.
„HAar behandel je niét meer op die manier
Billy onderstreepte de aanklacht met een op
geheven vinger. De bezuiniger keek hem ernstig aan.
„En daar wou ik nu maar op neerkomen waarom
behandel je hilar niét meer op die manier
„Omdat ze," antwoordde Hedge, „om je eigen
woorden aan te halen, het fijnste meisje van de
wereld is."
„Ahik dacht 't wel."
Billy ging weer achteruit zitten met het gezicht
van een advocaat, die pas een handig stukje chirurgie
op een getuige heeft uitgeoefend. De bezuinigings
man behield zijn kalmte.
„Ja, dat dacht ik wel," hernam Billy, zijn hoofd
wiegend. „Dóarom kan zij alles krijgen, wat zij
hebben wil. Ik heb je in de gaten gehouden, Hedge.
Luister nu eens goed. Ik trek me daar niets van aan.
Wat Connie los kan krijgen, daar heeft ze recht op.
Ze krijgt tóch nog niet half genoeg. En of ik wat
krijg of niet, doet er niets toe. Met Alice net zoo.
Maar je moet geen malle ideeën over mijn zuster in
je hoofd halen. Begrepen f'
