23
„Dat hoort tot mijn taak," zei hij. „Ik heb er
te veel pleizier in, om 't af te staan. Jullie personeel
is heerlijk, vooral de keukenmeid. Nee, dat houd
ik voor mezelf. Heeft je zuster een verandering
voorgesteld
„Nee zeker niet. Je denkt toch niet, dat ik met
haar over die kwestie praat V'
„Zou ik ook zeggen."
„Absoluut niet," vervolgde Billy, het hoofd
schuddend. „Maar je zult er toch iets op moeten
vinden, Hedge. Ik duld 't niet. Je hebt toegegeven,
dat je bezig bent, verliefd op mijn zuster te worden."
„Ik Ik kan me niet herinneren, dat ik dat toe
heb gegeven. Ik heb alleen een uitdrukking van
jezelf overgenomen, 't Zou onbeleefd zijn geweest,
als ik je tegen had gesproken."
„Die beleefdheid komt wel erg plotseling, vind ik."
De bezuinigingsman glimlachte raadselachtig.
„Enfin, je hebt 't gehoord. Je begrijpt me wel,"
zei Billy veelbeteekenend. „We dulden je alleen,
omdat je over de duiten gaat. Maar je moet je niet
verbeelden, dat we één van allen iets van je hebben
moeten, Hedge, of van de manier, waarop je hier
den boel drilt. Je bent in één opzicht een kraan,
maar dat is hier niet op zijn plaats. En je begrijpt,
dat ik op mijn zusters moet passen, is 't niet
„Dat is ongetwijfeld je plicht, Brooke," gaf de
bezuinigingsman toe.
„En ik zal 't doen ook
„Prachtig
Billy rees op en bleef even besluiteloos staan.
Toen haalde hij zijn schouders op.
„Snap je 't nu vroeg hij.
„Volkomen."
Toen Billy zich naar de deur wendde, kwam hij
tegenover Constance te staan. Er sprak een vraag
uit haar oogen, toen haar blik snel van haar broer
naar den bezuinigingsman gleed.
Billv kuchte in zijn verlegenheid.
„Wat is er overeengekomen t" vroeg zij vroolijk.
„Of is 't een geheim
„O, heelemaal niet," antwoordde H. Hedge.
Billy Brooke keek hem donker aan.
„We hadden 't over werk," ging het hoofd der
huishouding voort.
„Werk Jij, Billy
„Nou, waarom niet vroeg hij verwerend.
„Ik eh. o, heelemaal geen reden natuurlijk,"
zei Constance vlug. „Alleen
„Ik kan dat óók wel," hernam haar broer, met een
weidsch handgebaar in de richting van het bureau
en de kaartenkast.
„O ja V' daagde zij uit. „Zeg dat maar niet zoo
zeker, Billy."
„Wil je wedden t"
Constance schudde het hoofd en lachte.
„Zoolang ik 't baantje heb niét," zei ze. „Je wilt
toch zeker een arm kantoormeisje niet uit haar
betrekking stooten
Billy* zilchtte zwaar.
De bezuinigingsman boog zich over een der onder
ste laden van het bureau met afgewend gelaat.
„Wat voor werk gaat mijn broer doen, meneer
Hedge V' vroeg Constance.
„O, zoover waren we nog niet. We hebben alleen
zoo in 't algemeen gepraat, juffrouw Brooke."
„Wil hij bezuinigings-inspecteur worden t"
Billy wierp een toornigen blik op zijn zuster en
keek nog eens waarschuwend en dreigend naar
H. Hedge. Toen liep hij de bibliotheek uit.
Constance piekerde. Zij voelde, dat er iets voor
haar verzwegen werd, en zij was bang, dat Billy
zijn mond voorbij had gepraat.
„Wil hij echt aan 't- werk gaan, meneer Hedge
vroeg zij, plaats nemend aan den anderen kant van
het bureau en een stapeltje rapport-kaarten grijpend.
De zakelijke econoom was bezig, de manier te
bestudeeren, waarop haar lokken langs haar ooren
krulden, en de eigenaardige vastheid van haar
klare, grijze oogen, zoodat hij niet dadelijk kon
antwoorden. Toen herinnerde hij zich, dat hij wakker
moest zijn.
„Hij wil iets doen," antwoordde hij.
„Dat geeft moed. Wat w;il hij doen 1"
„Hij heeft zich aangeboden als mijn secretaris."
„Is 't heusch Hier viel iets over te denken, en
Constance deed het een korten tijd. „Word. word
ik dan ontslagen T"
„Als u goed werkt niet," verzekerde hij haar.
„En werk ik goed
Dit was een lastige vraag, zelfs voor een zakelijk
econoom, speciaal, als die pas door een grooten broer
gewaarschuwd was.
„Middelsoort," antwoordde hij.
Constance fronste. Zij had iets beters verwacht,
en begon half te vreezen, dat de veldtocht misgeloopen
was.
Vervolg op pagina 34.
„Ik hèb geen malle ideeën," merkte II. Hedge op.
„Je hebt toch pas toegegeven, dat je haar het
fijnste meisje van de wereld vond."
„Is dat een mal idee
Billy kleurde.
„Nou eh. je weet wel, dat ik 't zóó niet bedoel.
Ik druk me niet altijd even handig uit. 't Is natuur
lijk geen mal idee maar jij hoeft 't niet te hebben."
„Daar heb ik nooit over nagedacht," gaf de
bezuinigingsman toe. „Zullen we 't eens bepraten
„Nee, merci. Je krijgt op mq geen vat. Maar ik zal
je wat zeggen ook al stónd je goed met de familie, je
bent in ieder geval beneden Connie's stand."
„Hm," deed H. Hedge, met een heel klein zweem
pje kleur in zijn gezicht. „Dat klinkt een beetje
parvenu-achtig. Ben je een parvenu, Brooke
Billy schuifelde met zijn voeten en fronste.
„Dat heb ik óók zoo niet bedoeld," zei hij. „Ik
wil geen parvenu zijn ik bón 't niet. Ik wil alleen
maar zeggen, dat Connie gewend is, met een heel
ander soort mensehen om te gaan. Dus je schiet er
niets mee op, als je je belachelijk over haar maakt.
Dat bedoel ik."
„Ik maak me niet belachelijk."
„Doe maar niet groot ik weet er alles van."
„0, best als je alles wéét...."
„En ik wensch niet, dat je haar lastig valt."
H. Hedge toonde oprechte verbazing.
„Ik wist niet, dat ik dat gedaan had," zei hij.
„Heeft ze 't gezegd
„Nee, natuurlijk niet. Daar praten meisjes niet
over. Maar iedereen kan 't zien."
„O juist. Vertel verder."
„Nou, da's zoowat alles. Ik wou je maar even
waarschuwen, Hedge."
„Da's aardig van je, Brooke. Dus wat wil je,
dat ik doe haar afblaffen
„Nee 1"
Billy schreeuwde bijna.
„Ik wil alleen, dat je haar met rust laat. Blijf
bij haar vandaan."
„Ja, hoor eens, dat zal een beetje lastig zijn. We
wonen in één huis en we eten aan één tafel," merkte
de bezuiniger op.
„Zij zit hier den heelen tijd te werken," bromde
Billy.
„Als ze niet werken wil, kan ik haar niet dwingen."
„Misschien wil ze wel maar ze moet van jou
niets hebben, Hedge."
Over deze opmerking
dacht Hedge kalm na.
„Da's heel goed mogelijk,"
zei hij opgewekt. „Maar als
je zuster haar werk wil voort
zetten, kan ik er niets aan
doen. Of liever, ik wil er
niets aan doen. 't Is een
uitstekende oefening voor
haar."
Billy zweeg een minuut,
worstelend met zijn ziel.
„Hoor eens, Hedge," riep
hjj opeens uit. „Als dat
werk gebeuren moet, zal ik
't zelf doen alles liever
dan dat Connie last krijgt."
„Nou, Brooke, dat klinkt
niet onaardig. Maar er is één
ding tegenje zuster doet
haar werk op 't oogenblik
goed, dus heb ik geen recht,
haar te ontslaan. Als ze niet
meer voldoet, heb ik een
reden. Dan kun jij 't baantje
krijgen. Vraagt ze ontslag,
dan kun je het óók krijgen.
Meer kan ik je niet beloven."
Billy zat vast. Hedge's
aanbod was volkomen eerlijk,
maar toch voldeed 't hem
niet.
„Geef haar dan een ander
baantje," zei hij.
„Wét bijvoorbeeld T"
„Komt er niet op aan
't personeel drillen."
De plaatsvervangende va
der schudde het hoofd.
H. Hedge, met zijn hinder
lijke gewoonte alles te ontdek
ken, stiet op een eigenaardige
rertooning in de eetkamer.
