AAN VADER GEVRAAGD
door dPhil Holster
Doet dan mee aan de groote
PRIJSVRAAG
1 Hoofdprijs van fl. 250.—
1 Tweede prijs van fl. 100.—
3 Derde prijzen van fl. 50.—
32
EN t" vroeg Monica gretig, toen ik de kamer
binnenkwam.
Met een glimlachje van blijde hoop had
ze mij nagezien, toen ik naar de deur van
haar vaders kamer lie]) en aanklopte en ik kon
mij voorstellen, hoe groot haar spanning was, terwijl
zij zat te wachten. Misschien had zij eenige klanken
van onze stemmen door de deur liooren dringen
want haar vader had soms danig gebruik gemaakt
van zijn diepe, zware stem. Maar op 't einde was
't gesprek op zaehteren, hoewel niet minder vast
beraden toon gevoerd, dus had de hoop kunnen
herleven in het hart van het meisje.
Ik schudde spijtig 't hoofd.
,,'t Is mis," zei ik. „Er valt eenvoudig niet met
hem te praten."
Ik was kalm. Ik had de redelijkheid van haar
vaders argumenten niet kunnen betwisten, 't Was
waar ze was nog erg jong. Maar daar wil een
meisje nooit van liooren, en ze neemt 't je kwalijk,
als je berusting toont. Om harentwille sprak ik dus
het laatste zinnetje op een toon van diepe veront
waardiging uit.
„0 1" riep Monica met een ontsteld gezicht.
„Heeft hij nee gezegd V'
Ik knikte.
„Hij heeft nee gezegd," antwoordde ik. „Op
verschillende manieren zelfs. Maar 't kwam allemaal
op 't zelfde neer. ,,'t Gebeurt niet," was zijn laatste
woord."
Ik liep met een bedrukt gezicht en een zucht naar
de sofa, waarop zij zat, en zwaar liet ik mij naast
haar neervallen. Monica sloeg haar arm om mijn
hals en kuste mij zacht.
„Ik zal je precies vertellen, hoe 't gegaan is,"
ging ik voort. „Eerst heb ik 't op de luchtige manier
geprobeerd. Ik kwam vroolijk de kamer binnen.
„Hallo zei ik. „Ik wou u iets zeggen. Monica en
ik hebben een soort complotje gesmeed om u te
verrassen." Toen vertelde ik 't. hem. „Maar als u
er iets op tegen hebtzei ik
„Ik geloof niét," viel Monica me in de rede, „dat
dat de beste manier is, om iets aan vader te vragen."
„Dat is 't ook niet," zei ik. „Dat zie ik nu in.
Enfin, toen ben ik een beroep gaan doen op zijn
betere natuur."
Monica keek mij vragend aan.
„Ik geloof stellig," ging ik voort, „dat je vader
geen betere natuur hééft, Monica. „Denk u eens
goed in zei ik. „We houden vreeselijk veel van
elkaar, en ik moet morgen weg. Dan zie ik Monica
misschien in geen maanden meer. Als u niet toestemt,
is ze doodongelukkig."
„Dat bén ik ook," zei Monica met tranen in haar
oogen.
„Hij zei, dat je er gauw genoeg overheen zon zijn
over een week wist je 't niet eens meer."
„Hij heeft makkelijk praten zei Monica min
achtend.
„Toen," vervolgde ik, „heb ik hem met een
stevige mannenhand aangepakt. Ik heb geëischt
dat hij zijn toestemming gaf. Maar 't hielp geen
steek. Als hij eenmaal een besluit genomen heeft,
is je vader de grootste stijf. de onverzettelijkste
man, dien ik ken."
„Zal ik 't gaan vragen V' zei Monica.
„Ik denk niet, dat 't helpen zal."
„Ik zou naar hem toe kunnen gaan," stelde Monica
peinzend voor, „en gaan huilen en alsmaar dóór
huilen. Ik heb wel eens meer mijn zin gekregen
met huilen."
„Ik geloof niet, dat 't je dezen keer lukken zou,"
zei ik. „Hij zei, dat 't hem niemendal kon schelen,
of je er hem goed of kwaad om aankeek, 't Deed er
niets toe, of je 't graag wou. Hij lette er alleen op,
wat voor jou 't beste was."
„Maar 'twaaróm is 't niet het beste voor me t"
vroeg Monica.
„Hij zegt. ik ben 't natuurlijk heelemaal niet
met hem eens lichtte ik haastig toe, „maar hij
zegt, dat je beslist nog te jong bent. Over een jaar
of twee drie zou 't heel wat anders zijn. Toen kwam
je moeder binnen, en toen heb ik er met haar over
gesproken."
„Maar is moeder dan nietbegon Monica.
„Je moeder is een echte schat," zei ik. „Zij was
dadelijk op onze hand. Zij heeft hem óók probeeren
over te halen, maar 't heeft niet geholpen. Enfin,"
besloot ik, zoo opgewekt als ik kon, „wie weet, als
ik terugkom.
„O, wat ben ik toch ongelukkig," zei Monica.
Zij kwam op mijn knie zitten, sloeg haar armen
om mijn hals, begroef haar gelaat in mijn jasje en
barstte in tranen uit. Ik wist geen raad.
„Toe nou! Huil nou niet, schatje. Toe.... Zal
ik nog eens naar hem toe gaan, en 't opnieuw
probeeren 1"
,,'t Helpt toch nietssnikte Monica, en zij
schreide harder dan ooit.
Ik deed mjjn uiterste best om haar te troosten
maar zij wou nauwelijks naar mij luisteren, 't Was
werkelijk een opluchting voor me, toen de deur
openging en haar moeder binnenkwam.
Zij toonde niet de minste verbazing, toen zij
Monica op mijn knie zag zitten. Monica's moeder
begrijpt alles en iedereen.
„Tranen V' zei Monica's moeder. „Houd maar
gauw op. Er is niets te huilen Ik heb nog eens met
vader gesproken.
Monica hief 'n beschreid gezichtje van m'n jasje op.
„Heeft hijwil hijmag ik1"
Monica's moeder knikte.
„Je vader is heusch nog zoo kwaad niet," zei ze.
„Hij ziet 't nu heel anders in. Hij zegt, dat hij er
geen hezwaar tegen heeft.
„O Monica sprong van mijn knie. „Wat ben ik
gelukkig
Zij kuste mij opgetogen, snelde toen naar haar
moeder en kuste ook haar.
„Ga nu maar heel gauw naar boven, lieveling,"
zei Monica's moeder, en met een wijs glimlachje keek
ze mij aan. „En wasch je gezicht, dat er geen traantje
meer te zien is. Stel je voor, zoo'n groote, flinke
meid van zes, zitten huilen als een klein kind, omdat
ze dacht, dat ze geen uurtje later op mocht blijven,
om mee te kienen als haar oom den laatsten avond
thuis is
BIG BEN
Noem het grootste aantal juiste tijden, aangegeven
op bovenstaande twee wijzerplaten der Big Ben-klok.
De vette pijlen geven de verschillende standen aan
van den grooten wijzer, de magere die van den
kleinen wijzer. Denk er om dat de groote wijzer op
dezelfde plek voor verschillende tijden dienst kan
doen. Oplossingen vóór 30 Juni in te zenden onder
letter P. K. aan de Propaganda-afdeeling, Big Ben-
fabrieken, Frederiksplein 43, Amsterdam.
Als prijzen stellen wij beschikbaar
Als troostprijzen loven wij bovendien uit; 100 Big Ben
regenjassen of -mantels, waaruit de winnaar bij een
der magazijnen, die Big Ben in voorraad hebben,
een keus mag doen.
en -mantels
I. 500.geldprijzen
100 gratis BIG BEN-regenjassen
