23
Haar gezicht vlamde weer.
„Hoe durft u te zeggen, dat ik van u houd
„Omdat ik 't wéétantwoordde hij ge
lukkig.
„Uu hebt een massa verbeelding, meneer
Hedge
„Ik heb geen verbeelding, en ik heet Henry. Er
is ook wel eens Harry tegen me gezegd," ging hij
een beetje droefgeestig voort. „Ik geloof echt, dat
je van me houdt, Connie."
„Gelóóft u 't En u zei eerst...."
Hij maakte een ontmoedigd gebaar en lachte.
„Zoo zie je, hoe een man van streek is, als hij
verliefd is. Maar ik wéét 't zeker. En jij ook, als je
maar even nadenkt."
Constance Brooke had al menig aanzoek gehad,
maar niet één candidaat was met zoo'n brutale
stelligheid opgetreden. Zij besefte, dat zij H. Hedge
onverwijld op zijn nummer moest zetten -maar zij
draalde.
„Ik geef toe, dat ik geen reden kan opgeven,
waaróm ik 't geloof," zei hij, nogal mak. „Maar ik
vóél 't. Ik vóél.... dat kan ik niet mishebben,
Connie."
Hij liet zich van 't bureau glijden en stond voor
haar, met uitgestrekte handen, evenals den vorigen
avond. Maar nu lachte zij hem niet uit. Zij voelde
zich ernstig en verward, 't Was haar, als legde een
totaal onbekende zijn hart in haar handen want
dit stond wel vast de bezuinigingsman was ver
dwenen. En de onbekende, ja.
„Als je niet van me houdt, moet je 't ontkennen,
vind ik," stelde hij onderdanig voor.
Constance wist zich geen raad. Die onbekende
had geen recht, zoo'n eiscli te stellen. Zooiets dééd
men niet daarmee uit. 't Was geen manièr.
„Wilt u me excuseeren I" zei ze. „Ik. ga maar
naar boven, meneer Hedge."
„Henry
„Meneer Hedge
„Harry
„Ik dacht, dat u geen orders meer zou geven
IJ hebt toch ontslag genomen t"
,,'t Was niet bedoeld als een order," verdedigde
hij zich. „Maar ik heb liever, dat je geen „meneer
Hedge" meer tegen me zegt. Je moet er vroeg of
laat tóch mee ophouden."
Constance viel op haar stoel neer en schudde
hulpeloos met het hoofd. H. Hedge scheen van zijn
standvastigheid nog niets te hebben afgelegd.
„En dan wacht ik, tot je 't ontkent," ging hij
voort. „Maar doe 't alsjeblióft niet
„Ik ontken.
„Stop
Zij stopte en ergerde zich, toen zij het zich bewust
werd.
„Ik ontken
Hij strekte den arm uit en legde zijn hand over
haar lippen.
„Toe, niet doen, schat," smeekte hij.
Zij duwde zijn hand weg, maar voltooide den zin
niet. Zij sprong op en liep naar den kant van de
deur. Toen, zonder zelf te weten waarom, koos zij
een andere richting, en ging naar een der ramen.
Daar stond zij toen met haar rug naar hem toe.
Hedge kwam haar na.
„Ik schijn 't leelijk verknoeid te hebben," hoorde
zij hem zeggen. „Ik kan 't niet. Als ik de manier
maar wist, zou ik je 't prachtigste aanzoek van de
wereld doen. Daar heb je recht op. Maar ik schijn
er geen slag van te hebben."
„Én je hebt zelf verteld.
Zij zweeg en beet op haar lip.
„Wót heb ik verteld t"
„Doet er niet toe."
„Zeg op
„Nou, dat u tweemaal verloofd was geweest."
„Heb ik dat alles verteld Wist ik niet meer."
„Als u alles zoo makkelijk vergeet.
Weer zweeg zij, niet goed wetende, wat zij eigen
lijk zeggen wou. Zij had het hoofd niet omgewend,
maar voelde, dat hij achter haar stond, heel dichtbij.
Ze wou zijn gezicht zien, maar
dorst niet te kijkenze had
graag geweten, welke uitdruk
king er nu precies in zijn oogen
lag.
„Ik weet op 't oogenblik niet
meer, hoe ik ze gevraagd heb,"
zei hij naar waarheid. „Maar ik
weet wèl, dat ik er niets van
gemeend heb."
„Dus u zegt zulke dingen
zonder ze te meenen
„Daar gó ik weer," zei hij op
een toon van wanhoop. „Help
me toch alsjeblieft, ConnieIk
schijn niet eens meer geregeld
te kunnen praten. Ik kan wel
aldoor zeggen, dat ik je liefheb,
zoolang je maar wilt. Maar
verder schijn ik niet te kunnen
komen, 't Zal wel een
beetje eentonig klin
ken."
„Eentonig
De wriemelende on
zekerheid ging weg uit
zijn oogen en stralend
keek hij naar haar
achterhoofd. Hij vatte
haar zacht bij de
schouders en dwong
haar, zich om te
keeren.
„Laten we er niet
meer omheen praten,"
zei hij.
„O dus je hebt
er omheen gepraat,"
zei ze zacht. „Ja,
dan.
De rest van den zin
werd verstikt, terwijl
Ze zaten naast elkaar op het bureau,
en zwaaiden met hun voeten, en keken
naar de smeulende asch der economie.
H. Hedge met Constance in zijn armen stond, en
zijn hart honderd slagen in de minuut sloeg. Hij
dorst niets te zeggen. Constance probeerde het
evenmin het was te. verbazend.
Na een aantal minuten waagde hij een smeekend
pleidooi.
„Ik weet niet, of ik nu al geregeld kan praten,"
zei hij. „Ik ben veel te bang, dat ik 't wéér verknoei.
Maar ik heb zóó dikwijls boven op je hoofd gekust,
dat ik net dacht: misschien mag ik...."
Zij hief het hoofd en hij mocht.
„Ik verdien het niet," zei hij na een tusschenpooze
nederig.
„Ik ook niet, geloof ik nadat je me zoo behan
deld hebt," zei ze fluisterend. „Misschien. ben
ik gek."
„Waarom
„Omdat ik van je hou."
„Connie Hij hield haar een eindje van zich af.
„Is 't eerlijk waar
Zij keek hem verbaasd aan.
„Je bent onuitstaanbaar, H. Hedgeriep zij
uit. „Dacht je, dat ik me. liet kussen. en
bijna dooddrukken. als ik niet van je hield 1"
Hij nam haar weer in zijn armen, en zij begonnen
van voren af aan, te beginnen, waar zij hadden
opgehouden met er omheen te praten.
Eindelijk werd de stilte verbroken door Constance.
„Ik moet zeggen," sprak zij, terwijl zij met haar
vingers luchtig, bijna nieuwsgierig, over zijn haar
ging, „dat je nog een echte tyran bent, voor iemand,
die ontslag heeft genomen als voogd. O-o-oh Ziè
je nu wel, schat
TWEEËNTWINTIGSTE HOOFDSTUK
EEN half uur later zat Constance met H. Hedge
ernstig te overleggen, hoe zij 't anderen ooit
duidelijk moesten maken. Zij konden 't zichzélf
niet eens verklaren.
„We hebben geeneen goed argument," zei ze.
„Nee, geeneeu," gaf hij toe.
,,'t Is zoo onlogisch mogelijk."
„Absoluut."
„En toch. is 't gebeurd."
„Dat is 't eenige begrijpelijke 't is gebeurd.
Niemand weet hoewij zelf ook niet."
„Maar we moeten 't ze toch zeggen."
„Natuurlijk Ik vertel't aan iedereen, dan kun je
niet meer terug."
„Zou vader 't goedvinden
„Wat heeft hij er over te zeggen vroeg de
ex-bezuiniger. „Ik geef toestemming, da's voldoende.
Ik ben toch zeker je voogd I Ik geef hierbij mijn
officieele toestemming."
„Dat telt niet meer, schat. Je hebt ontslag ge
nomen. En 't is na dien tijd gebeurd."
„Dan geef ik mezelf weereen tijdelijke aanstelling,
tot ik toegestemd heb."
„Dat laat je, hoorwaarschuwde Constance.
„Als je nog één seconde hoofd van 't gezin speelt,
maak ik 't af. Ik moet geen bezuinigiugs-inspecteurs
meer hebben. Groote hemelEén was al royaal
erg genoeg
„Ja, 't zal wel verschrikkelijk geweest zijn,"
erkende hij.
Zij zaten naast elkaar op het bureau, en zwaaiden
met hun voeten en keken naar de smeulende asch
der economie, terwijl de arm van H. Hedge haar
schouders omklemde, toen een verbaasde uitroep
hen deed schrikken.
„Wel allemachtig zei een stem.
Snel keken zij, en zij zagen Billy Brooke binnen
komen.
„Hallo, Bill," zei Hedge, luchtig. „Ben je er
allang?"
„W-wa-wat is dat
Constance lachte tegen haar broer en haakte een
arm in één van H. Hedge.
„Connieriep Billy.
„Wat héb je toch, Billy vroeg de gewezen
hervormer. „Heb je nog nooit iets meegemaakt?"
En hij kuste Constance.
„Blijf van mijn zuster af!" gromde Billy dreigend,
en nu meende hij het blijkbaar.
„Dat wil ik niet," zei Constance. „En raak hem
niet aan, Billy, anders breekt hij je in stukjes.
Dat kan hij is 't niet, Ilarry
Haar oogen vonkten van trots bij de herinnering
aan Hedge's dapperheid.
BiUy_ Brooke stond verstomd. Hij gaapte de
twee aan en schudde langzaam het hoofd, totaal
begriploos.
